Πέρασαν 3,5 μήνες από την τελευταία φορά που είδαμε μάχες στο φιλέ. Η αλήθεια είναι πως το βόλεϊ έλειψε πολύ, όπως και κάθε άθλημα δηλαδή που διεκόπη βίαια λόγω του κορωνοϊού και σταδιακά επανέρχεται.
Εν αντιθέσει με άλλες χώρες, η Ελλάδα πρωτοπορεί: Όχι γιατί στη χώρα μας αγαπάμε το βόλεϊ περισσότερο από άλλες, αλλά γιατί χρειάστηκαν ουκ ολίγες συνεδριάσεις προκειμένου να παρθεί η απόφαση οι παίκτες να επιστρέψουν στο τάραφλεξ και να παίξουν κανονικά για να αναδειχθεί πρωταθλήτρια ομάδα. Το πόσο επιτυχημένο θα είναι αυτό το «πείραμα», θα το δείξει το αποτέλεσμα.
Θα αφήσουμε (προς το παρόν) στην άκρη τα όσα κανονικά θα έπρεπε να απασχολούν, όπως τη βιωσιμότητα των σωματείων για την επόμενη σεζόν, το κομμάτι του σχεδιασμού της κλπ. Αυτά είναι ψιλά γράμματα και δεν ενδιαφέρουν άλλωστε, παρά μόνο όταν φτάσει η θηλιά στον λαιμό.
ΕΣΑΠ, ΕΟΠΕ, Υπουργείο Αθλητισμού, ΓΓΑ και ΠΑΣΑΠ συνεργάστηκαν εξαιρετικά όλες αυτές τις ημέρες για να ξαναδούμε παιχνίδια και ασφαλώς το ΟΑΚΑ σαν έδρα συναρπάζει. Θα δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα (έστω και τηλεοπτικά) για να αντιληφθούν και οι… τελευταίοι για το πόσο καλύτερο μπορεί να γίνει το άθλημα σε μεγαλύτερα γήπεδα από αυτά που έχουμε συνηθίσει.
Το χέρι του στη φωτιά δεν μπορεί να το βάλει κανείς αναφορικά με το ποιος τελικά θα κερδίσει αυτό το μίνι-τουρνουά. Φοίνικας και ΠΑΟΚ μπαίνουν ως αουτσάιντερ απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα, με τους Ερυθρόλευκους πάντως να έχουν τις πιθανότητες υπέρ τους για την κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος. Όπως δηλαδή και πριν τη διακοπή.
Κατάφεραν -παρά κάποιες αρχικές δυσοίωνες προβλέψεις- να διατηρήσουν την ομάδα πλήρη, με τους ξένους να επιστρέφουν και τον Μουνιόθ να πιάνει δουλειά χωρίς τα προβλήματα των υπολοίπων.
Τι σημαίνει αυτό; Πως ακόμα και αν οι θεωρητικά βασικοί δεν αποδώσουν όπως θέλει ο Ισπανός, τότε μπορεί να κοιτάξει τον πάγκο του και να φέρει μέσα Γκέργκι, Ασπιώτη, Στιβαχτή, Ριζόπουλο… Παίκτες που σε άλλες ομάδες θα ήταν βασικοί. Κακά τα ψέματα, αυτή είναι η δύναμη του Ολυμπιακού εδώ και πολλά χρόνια: Ο δυνατός πάγκος.
Θεωρητικά, οι υπόλοιποι θα ήθελαν να δουν τον Μουνιόθ να έχει μία ή και παραπάνω απουσίες ξένων. Από τη στιγμή όμως που όλοι βρίσκονται εδώ, οι Ερυθρόλευκοι βάζουν σε καθεστώς «υπέρβασης» τους υπόλοιπους, οι οποίοι θα επιδιώξουν να τους πάρουν τα σκήπτρα.
Για παράδειγμα, ο ΠΑΟΚ δεν θα έχει στη διάθεση του κανέναν ξένο και λόγω συνθηκών και από επιλογή. Ήταν αδύνατον για Μάρσαλ και Αμπράο να επιστρέψουν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για το πολύ πέντε ματς. Ωστόσο, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ορισμένους (Έλληνες) αθλητές να εξασφαλίσουν θέση στο ρόστερ της επόμενης σεζόν. Ευκαιρία να δούμε τον Μπούτο ακόμα περισσότερο και τον Εφραιμίδη ξανά σε ρόλο ακραίου.
Η ομάδα του Κώστα Δεληκώστα έχει το μεγαλύτερο ντισαβαντάζ. Παρόλα αυτά, θα παλέψει απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που ήταν μακράν η πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρωταθλήματος πριν τη διακοπή.
Οι Πράσινοι δεν θα έχουν τον Στάροβιτς στη σύνθεση τους και ο Ανδρεόπουλος θα προβεί σε αλλαγές: Ράπτης διαγώνιος, Τσάτσιτς – Χ. Ανδρεόπουλος στα άκρα και πάγκος… γιοκ. Ο Γιάκομπσεν όπως και στην κανονική περίοδο θα παίξει στα όρια του και από εκεί και πέρα ο Χαράλαμπος θα πρέπει να κρατήσει την υποδοχή για να μπορέσει ο Τσάτσιτς να ενισχύσει επιθετικά τον Ράπτη σε μια γνώριμη πάντως θέση για τον ταλαντούχο ακραίο.
Αν κάτι διατηρείται «αναλλοίωτο» για τους Πράσινους, αυτό είναι η δυναμική του κέντρου όπου πυρήνας είναι ο Ρανγκέλ. Ο Βραζιλιάνος μπορεί να αποδειχθεί κλειδί στη διοργάνωση και είναι ο δεύτερος (μετά τον Γιάκομπσεν) πιο επιδραστικός παίκτης στον τρόπο που παίζει η ομάδα (η πιο ισχυρή στο μπλοκ). Δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο το «κρέμασμα» του Στάροβιτς, η ουσία είναι η ίδια: Η απουσία του αριστερόχειρα διαγωνίου διώχνει έναν σημαντικό πονοκέφαλο από τους υπόλοιπους συνδιεκδικητές του τίτλου.
Εν ολίγοις, τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο και ο Παναθηναϊκός (ασφαλώς λιγότερο η ομάδα του Ανδρεόπουλου) έχουν λίγες λύσεις στον πάγκο και σε συνδυασμό με την καταπόνηση από τα πρώτα παιχνίδια, όποια ομάδα προκριθεί στους τελικούς θα έχει λιγότερες πιθανότητες για τον τίτλο. Ας κρατήσουμε μικρό καλάθι όμως κι ας δούμε τα πρώτα παιχνίδια.
Όσον αφορά στον Φοίνικα, οι Συριανοί έχουν να αντιμετωπίσουν ως απώλεια της -όχι και τόσο- τελευταίας στιγμής τον Σέρβο ακραίο, Φιλίπ Στοΐλοβιτς που έμεινε στο νησί καθώς η σύζυγος του διαγνώστηκε θετική στον κορωνοϊό. Ο Κωστόπουλος θα πάρει την ευκαιρία του στο πλευρό του Στερν στα άκρα και ο Μήλης θα επιστρέψει ως βασικός διαγώνιος, με το σύνολο του Ορφανού να προσπαθεί ως αουτσάιντερ να πετάξει εκτός τον Ολυμπιακό. Αν ήταν διαφορετικά τα ζευγάρια, ο Φοίνικας θα είχε ελπίδες να φτάσει μέχρι τον τελικό.
Τώρα με την πρόκριση να κρίνεται στις δύο νίκες και με αντίπαλο τον Ολυμπιακό που παραδοσιακά του βάζει δύσκολα εδώ και χρόνια (ανεξαρτήτως αγωνιστικής κατάστασης) θα χρειαστεί μάλλον ένα θαύμα, πέρα από εξαιρετική υποδοχή, επικίνδυνο σέρβις και τέλειο μοίρασμα του παιχνιδιού από τον Μπουτσούγεβιτς.
Ευχής έργον να δούμε συναρπαστικά ματς, χωρίς τραυματισμούς, γκρίνιες και με πρωταγωνιστές τους αθλητές. Και ας αντιληφθούμε πως δεν θα δούμε κατά πολύ μεγάλο ποσοστό τις ομάδες όπως τις ξέραμε πριν τη διακοπή.