Ο Ντουέιν Κέισι με αφορμή τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, έστειλε ένα πάρα πολύ ηχηρό μήνυμα, τόνισε ότι έχει έρθει η ώρα για να σταματήσει η φυλετική ανισότητα,
Ο προπονητής των Ντιτρόιτ Πίστονς, με προσωπική του επιστολή, η οποία αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας, κάνει αναφορά στα παιδικά του χρόνια και διερωτάται κατά πόσο έχει αλλάξει τελικά ο κόσμος, από τότε.
Αναλυτικά όσα ανέφερε στην επιστολή του:
«Πριν από 54 χρόνια ήμουν ένα αγόρι 8 ετών που ζούσε στην αγροτική περιοχή του Κεντάκι, όπου τα σχολεία ήταν διαχωρισμένα (σε λευκούς και μαύρους). Περπατούσα στην πλευρά των λευκών στο σχολείο και δεν ένιωθα ευπρόσδεκτος. Εκείνους τους καιρούς δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα να καταγράψουν τις συμπεριφορές που δέχτηκα, ούτε συνδρομητικά ειδησεογραφικά κανάλια με 24/7 κάλυψη, ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης να καταγράψουν την πραγματικότητα ή να σου προσφέρουν υποστήριξη.
Αλλά θυμάμαι πολύ καλά πώς ένιωθα ως ένα παιδί οκτώ ετών. Ένιωθα αβοήθητος!
Ένιωθα αόρατος, σαν να μην με ακούν να μην με καταλαβαίνουν.
Καθώς παρακολουθώ τα γεγονότα τις μέρες μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη, μια πόλη στην οποία υπήρξα προπονητής και κάποτε αποκαλούσα, σπίτι, βλέπω πόσο πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να νιώθουν τα ίδια συναισθήματα, αβοήθητοι, απογοητευμένοι, αόρατοι, θυμωμένοι.
Αντιλαμβάνομαι την οργή επειδή όπως φαίνεται, η λίστα συνεχίζει να μεγαλώνει. Αχμάντ Έριμπερι, Μπριόνα Τέιλορ, Τζορτζ Φλόιντ. Οι αδικίες συνεχίζουν να αυξάνονται και τίποτα δεν δείχνει να αλλάζει.
Έπειτα από 54 χρόνια, είναι ο γιος μου που είναι σήμερα οκτώ ετών, και βλέποντας τον κόσμο στον οποίο μεγαλώνει, αναρωτιέμαι, πόσο πραγματικά έχει αλλάξει;
Πόσο συχνά τον κριτικάρουν; Μεγαλώνει σε έναν κόσμο που τον βλέπουν, τον ακούν και γίνεται κατανοητός; Νιώθει αβοήθητος; Θα του συμπεριφερθούν όπως τον Τζορτζ Φλόιντ ή τον Αχμάντ Έιρμπερι; Τι κάναμε, πραγματικά, τα τελευταία 54 χρόνια ώστε αυτό το οκτάχρονο παιδί να ζει σε έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που είχα εγώ; Όλοι πρέπει να είμαστε καλύτεροι και να πράττουμε καλύτερα.
Οφείλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε ο ένας τον άλλον, που ακούμε ο ένας τον άλλον. Πρέπει να εργαστούμε μαζί, να βρούμε λύσεις ώστε το σύστημα δικαιοσύνης να γίνει… δίκαιο! Μαύροι, λευκοί, μιγάδες πρέπει να εργαστούμε μαζί και να βρούμε νέες απαντήσεις. Ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε τα συστημικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι έγχρωμοι, είναι μέσα από την ειλικρίνεια και τη διαφάνεια.
Πρέπει να αντιληφθούμε γιατί οι άνθρωποι έφτασαν στα όριά τους αυτές τις στιγμές. Απαιτείται ενσυναίσθηση στην πιο ειλικρινή της μορφή!
Απαιτούνται πράξεις. Ας σταματήσουμε την αδικία τώρα. Ας μην αφήσουμε άλλη μια γενιά να συνεχίσει να ζει σε έναν κόσμο που δεν της φέρονται ισάξια. Τώρα είναι η ώρα για την πραγματική αλλαγή».
