Ο Γιώργος Χαλάς γράφει για τον πρώτο συνειρμό που έρχεται στο μυαλό του όταν ακούει τη λέξη Πρωτομαγιά: Τη ζωή και τον θάνατο του αξεπέραστου Άιρτον Σένα…
Μέσα από το πάθος για τη νίκη και την ευαισθησία του, που προσπαθούσε να κρύβει επιμελώς, μπορούσες να διακρίνεις μια χαρισματική και ταυτόχρονα συμπονετική προσωπικότητα. Η παρουσία του αποτελούσε πηγή θετικής ενέργειας για όσους είχαν τη χαρά να έρχονται σε επαφή μαζί του. Οι πιστοί του τον λάτρεψαν σαν θεό, οι συμπατριώτες του τον ανακήρυξαν «εθνικό ήρωα και ευεργέτη». Πολλοί τον είπαν «σκληρό, άνθρωπο που δεν υπολογίζει τίποτα παρά μόνο τη νίκη», προφανώς βασισμένοι στα λόγια που είχε πει ο ίδιος, όταν κάποτε ρωτήθηκε για τη σημασία των νικών…
«Το να κερδίζεις είναι το παν. Τα πάντα είναι συνέπεια αυτού του γεγονότος». Ο Σένα αφιερώθηκε στο πάθος του χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, λειτουργώντας σαν φάρος για όλες τις μετέπειτα γενιές των πιλότων της Formula 1. Αν ζούσε σε μιαν άλλη εποχή θα ήταν ένας μοναχικός καβαλάρης, ένας μοναχικός σταυροφόρος, ένας μοναχικός ήρωας, πάντα μόνος… και μοναδικός. Όσο μοναχική όμως είναι η κορυφή, άλλο τόσο μοναχικός είναι ο θάνατος. Και ίσως να είναι πιο δίκαιο έτσι, αφού η λάμψη, ο θαυμασμός, η θλίψη και τα δάκρυα πήγαν ολοκληρωτικά σ’ αυτόν και μόνον. Τον μοναδικό…
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Η αρκετά ευκατάστατη οικογένεια Ντα Σίλβα ήταν από τις προνομιούχες σε μια χώρα που μαστίζεται από μεγάλη φτώχεια. Ο Μίλτον Γκιράδο Τεόντορο ντα Σίλβα είχε φροντίσει να μη λείψει τίποτα από τα μέλη της οικογένειάς του. Η πολυτελής έπαυλη των Ντα Σίλβα σε ένα από τα ομορφότερα προάστια του Σάο Πάουλο απείχε παρασάγγες από τη συντριπτική πλειονότητα των φτωχόσπιτων των «φαβέλας», όπου διέμεναν οι περισσότεροι κάτοικοι της βραζιλιάνικης μεγαλούπολης.
Το εργοστάσιο κατασκευής ανταλλακτικών αυτοκινήτων του Μίλτον ντα Σίλβα, όπου απασχολούνταν 750 εργάτες, έδινε στα παιδιά του μια εξαιρετική προοπτική για το μέλλον τους, μακριά από τους κινδύνους που καραδοκούσαν στα φτωχοσόκακα της πόλης. Στα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας υπήρχε επίσης μια εταιρεία διανομής ποτών, καθώς και μια τεράστια φάρμα εκτάσεως 400.000 εκταρίων, όπου εκτρέφονταν 10.000 βοοειδή.
Στις 21 Μαρτίου του 1960, η Νέιντε Σένα ντα Σίλβα έφερε στον κόσμο τον Άιρτον, το δεύτερο από τα τρία παιδιά της. Ο μικρός Άιρτον μεγάλωνε σε ένα άκρως ειδυλλιακό περιβάλλον αλλά κάποια προβλήματα στην παιδική συμπεριφορά του ανάγκασαν τους γονείς του να καταφύγουν σε ιατρική γνωμάτευση. Η διάγνωση του γιατρού αποφαινόταν ότι ο πιτσιρίκος έπασχε από κάποιου είδους νευρο-κινητικό σύνδρομο. Ήταν μονίμως υπερκινητικός, αφηρημένος και παρουσίαζε συμπτώματα δυσπροσαρμοστικότητας και ελλείψεως αυτοσυγκέντρωσης.
Στα τέσσερά του, ο πατέρας του έφτιαξε γι’ αυτόν ένα αυτοκίνητο καρτ ενός ίππου. Ο μικρός ξετρελάθηκε με το καινούριο του παιχνίδι αλλά ουδέποτε το αντιμετώπισε έτσι. Αντίθετα, εκεί μέσα έβγαλε έναν άλλο εαυτό, με χαρίσματα που όμοιά τους δύσκολα συναντούσες ακόμα και σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Η αφηρημάδα, η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και ό,τι άλλο σύμπτωμα εμφάνιζε ο πιτσιρικάς στην καθημερινή του ζωή, έδιναν τη θέση τους στον απόλυτο έλεγχο, στην πλήρη επαγρύπνηση των αισθήσεων και σε μια απαράμιλλη αυτοσυγκέντρωση.
Σε ηλικία εφτά ετών, οι γονείς του τον βρίσκουν σε ένα χωράφι πίσω από το σπίτι τους, να οδηγεί ένα τρακτέρ στο οποίο δεν έφτανε να πατήσει το πεντάλ του συμπλέκτη! Στα οχτώ του, οι αστυνομικοί συνήθιζαν να τον συνοδεύουν μέχρι το σπίτι του αφού τον συναντούσαν στο κέντρο της πόλης να οδηγεί κρυφά το αυτοκίνητο της οικογένειας! Η οδήγηση αποτελούσε ανέκαθεν για τον Σένα βαλβίδα εκτόνωσης και διέξοδο από οποιοδήποτε προσωπικό ή άλλο πρόβλημα αντιμετώπιζε. Όταν έγινε εμφανές ότι η αγάπη του για την οδήγηση ήταν ανεξήγητη αλλά απέραντη, ο πατέρας του αποφάσισε να του χαρίσει ένα αγωνιστικό καρτ Parilla 100 ίππων.
Ο δεκάχρονος Άιρτον είχε ηδη ξεκαθαρίσει μέσα του ότι ήθελε να γίνει οδηγός αγώνων. Θαύμαζε απεριόριστα τον μεγάλο Τζίμι Κλαρκ, ο οποίος -τι ειρωνεία !- είχε χάσει τη ζωή του το ’68 στο Hockenheim σε ένα συγκλονιστικό ατύχημα. Του έλειπε όμως ένα ίνδαλμα. Ένα πραγματικό ίνδαλμα για να λατρεύει. Κι ο Θεός, που ο Σένα τόσο αγάπησε και τίμησε, του το έστειλε… Ο Βραζιλιάνος Έμερσον Φιτιπάλντι ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής για το 1972, αφήνοντας άφωνη τη χώρα του. Η ψυχή και το μυαλό του έφηβου Αιρτον γεμίζουν από Φιτιπάλντι. «Μια μέρα θα του μοιάσω και θα τον ξεπεράσω κιόλας!» εκμυστηρεύτηκε στον πατέρα του. Το 1973 έρχεται η πρώτη συμμετοχή του σε επίσημο αγώνα καρτ στο Ιντερλάγκος: ο Σένα κερδίζει και δεν κοιτάζει ποτέ ξανά πίσω…
Πρωταθλητής Βραζιλίας το ’75, πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής το 77 και το ’78. Κάπου στο 1976 πρωτοεμφανίστηκε το κίτρινο κράνος – στα χρώματα της βραζιλιάνικης σημαίας – σχεδιασμένο από τον Σιντ Μόσκα, το οποίο δε θα το αποχωριζόταν ποτέ…
Ύστερα από ένα μεγάλο πέρασμα από το ενιαίο πρωτάθλημα της Ford, την εγκατάλειψη των σπουδών του στα Οικονομικά και τον βραχύβιο γάμο του με τη Λίλιαν Φίρμαν, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στον «προθάλαμο της F1», το Βρετανικό Πρωτάθλημα F3. Το εντυπωσιακό ξεκίνημα των 9 νικών ήταν ό,τι καλύτερο για τον φιλόδοξο νεαρό Βραζιλιάνο, αλλά εκεί που ο τίτλος θεωρούνταν σίγουρος, ακολούθησαν 5 εγκαταλείψεις στα επόμενα 8 Γκραν Πρι, με αποτέλεσμα να διεκδικεί τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στο Θράξτον. Αφού έστειλε τον κινητήρα του μονοθεσίου του σε έναν ιταλικό βελτιωτικό οίκο, ο Σένα αποφάσισε να κάνει και κάτι άλλο, τουλάχιστον παράτολμο ενόψει του «μεγάλου τελικού». Έκλεισε με ταινία το ψυγείο λαδιού για να πετύχει ταχύτερη θέρμανση του κινητήρα. Όταν η θερμοκρασία έφτασε στο επιθυμητό επίπεδο, ο Βραζιλιάνος έλυσε τη ζώνη του και κρεμάστηκε έξω από το κόκπιτ για να την αφαιρέσει! Ο τίτλος ήταν δικός του και η ιστορία μόλις αρχίζει…
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ
Μετά τη θριαμβευτική χρονιά στην F3, οι πόρτες του μαγικού κόσμου της F1 άνοιξαν διάπλατα για τον 23χρονο Άιρτον Σένα. Αρκετές ομάδες εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για τον ταλαντούχο πιλότο αλλά η μοίρα τον έφερε στην ομάδα της «μικρής» Toleman, καθώς η συμφωνία με την ισχυρή την εποχή εκείνη Brabham ναυάγησε λόγω του βέτο που άσκησε προς το πρόσωπό του ο 1ος οδηγός της ομάδας και συμπατριώτης του, Νέλσον Πικέ…
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1984 βρίσκει τον «ρούκι» Βραζιλιάνο στην 9η θέση της τελικής παγκόσμιας κατάταξης, η χειρότερη σε ολόκληρη την καριέρα του. Όλοι θα πίστευαν ότι ήταν άλλος ένας πρωτοεμφανιζόμενος «μικρομεσαίος» οδηγός αν δεν είχαν συμβεί κάποια «υπερφυσικά» και αλλόκοτα πράγματα στο GP του Μονακό. Εκεί όπου ο νεαρός οδηγός της Toleman έδωσε το πρώτο μεγάλο στίγμα της ποιότητας και της ανυπέρβλητης κλάσης του κάτω από αντίξοες συνθήκες…
13ος στη σειρά εκκίνησης ύστερα από πολύ άσχημη εμφάνιση στα δοκιμαστικά, ακολουθεί για πρώτη φορά την τακτική «μια βροχή θα μας σώσει» η οποία έμελλε να γίνει το σήμα κατατεθέν του. Εκμεταλλευόμενος την καταρρακτώδη βροχή που ξεκίνησε στην πίστα του Πριγκιπάτου, ο Σένα «καλύπτει» σχεδόν όλους τους προπορευόμενους οδηγούς. Η Toleman κινείται σαν τζετ-σκι σε ένα οδόστρωμα όπου έχουν ήδη εγκαταλείψει οδηγοί σαν τον Λάουντα και τον Μάνσελ. Συνολικά, σε διάστημα 20 γύρων, ο νεαρός Σένα έχει προσπεράσει 11 αυτοκίνητα, βρίσκεται στη 2η θέση και το «κυνήγι» του Προστ αρχίζει! Η διαφορά των 30” από τον προπορευόμενο Γάλλο κατεβαίνει στους επόμενους 10 γύρους στα 7″, ενώ ο δρόμος έχει μετατραπεί σε λιμνοθάλασσα! Ο αγώνας τελικά διακόπτεται από τους κριτές στον 33ο γύρο και μπορεί ο Σένα να έχασε μια σχεδόν βέβαιη νίκη, ωστόσο φρόντισε να προετοιμάσει ολόκληρο τον κόσμο της F1 για το τι θα επακολουθούσε…
«Η αίσθηση που σου δίνει ο κίνδυνος είναι συναρπαστική. Η πρόκληση έγκειται στο να αναζητάς νέους κινδύνους». Η πρώτη του νίκη ήρθε στο Εστορίλ της Πορτογαλίας την επόμενη σεζόν, με τον Σένα να τρέχει για λογαριασμό της παρακμάζουσας Lotus. Στα τρία χρόνια της παραμονής του στην αγγλική εταιρεία, παίρνει μόλις έξι νίκες αλλά τερματίζει διαδοχικά 4ος, 4ος και 3ος στην παγκόσμια κατάταξη. Τα μονοθέσια της Lotus είχαν γίνει πολύ στενά για να χωρέσουν το ανερχόμενο αστέρι της Formula 1 και η μετακίνηση στη McLaren ουσιαστικά αποτέλεσε το μεγαλύτερο άλμα της καριέρας του.
Εκεί τον περίμενε ο Αλέν Προστ ο οποίος – αντίθετα με τον Πικέ πριν από μερικά χρόνια – όχι μόνο δεν πρόβαλε βέτο στην παρουσία του, αλλά τον υποδέχθηκε με χαρά. Πού να ‘ξερε…
Το 1988 ο Βραζιλιάνος αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι πλέον ένας ολοκληρωμένος πιλότος. Οι 8 νίκες και οι 13 pole positions ήταν το επιστέγασμα μιας εκπληκτικής χρονιάς και μαζί με τις 7 νίκες του Προστ το 15 στα 16 κατέστη το απόλυτο ρεκόρ ομάδας σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα! Η McLaren κάνει το 1-2 με τον Σένα να στέφεται πρωταθλητής και η μεγαλύτερη κόντρα στην ιστορία του σπορ έχει ήδη ανάψει.
ΣΕΝΑ VS ΠΡΟΣΤ: Η ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ
«Αυτοί τρώγονται σαν τον Σένα με τον Προστ». Η φράση αυτή ήρθε να εμπλουτίσει το παγκόσμιο λεξιλόγιο, όταν κάποιος ήθελε περιγράψει μιαν ανελέητη διαμάχη… Από τη μια ο Αλέν Προστ… Ενας από τους καλύτερους οδηγούς στην 53χρονη ιστορία και 4 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, ο οδηγός-κομπιούτερ όπως έλεγαν όλοι όσοι είχαν συνεργαστεί μαζί του. Από την άλλη, ο Άιρτον Σένα… Ο πιο φιλόδοξος, ο πιο ριψοκίνδυνος, ο πιο ικανός πιλότος που γνώρισε ποτέ το άθλημα. Τα 3 παγκόσμια πρωταθλήματα που πρόλαβε να κατακτήσει πριν από τον τραγικό θάνατό του στην Ίμολα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αντικατοπτρίσουν το μέγεθος και την ποιότητα του θρυλικού Βραζιλιάνου. Μοναδική αξιόπιστη μονάδα μέτρησης αποτελεί ο αριθμός των φανατικών θαυμαστών του -ο μεγαλύτερος από οποιονδήποτε άλλο οδηγό της F1 ανά την υφήλιο…
Ουδείς μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια την έναρξη της αντιπαλότητας των δύο αστέρων αλλά σίγουρα αυτή πρέπει να βρίσκεται κάπου στην πρώτη συνάντηση τους ως teammates. Στο πρώτο τεστ ελαστικών που βρέθηκαν μαζί -στο Ρίο, πριν από την έναρξη του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1988-, ο Αλέν Προστ σκέφτηκε να κάνει λίγη πλάκα στο νέο συνεργάτη του. Οι δοκιμές γίνονταν με ένα αυτοκίνητο και, όταν τελείωσε, ο Γάλλος, μπήκε στα πιτς για να παραδώσει το μονοθέσιο στον Σένα.
Ο Βραζιλιάνος φορούσε το κράνος του και πηγαινοερχόταν νευρικά καθώς οι μηχανικοί άλλαζαν τα λάστιχα της McLaren, με τον Προστ να μένει μέσα στο μονοθέσιο. Ο Γάλλος βλέποντάς τον να δυσανασχετεί σε σημείο εκνευρισμού, αποφάσισε να παρατείνει λίγο ακόμα την παραμονή του στο αυτοκίνητο. Ο Σένα εξερράγη φωνάζοντας «Δεν είναι δίκαιο, δεν είναι δίκαιο αυτό!», σαν ένα μικρό παιδί που του στέρησαν το αγαπημένο του παιχνίδι. Ο Προστ τελικά βγήκε και έσκασε ένα χαμόγελο στον Άιρτον, το οποίο πάγωσε στα χείλη του όταν είδε την οργή στο βλέμμα του Βραζιλιάνου…
Την ίδια χρονιά στο GP του Εστορίλ, ο Προστ κατάλαβε ότι ο ομόσταβλός του δεν αστειεύεται όταν, ύστερα από μια «κακή συνεννόηση» των δυο, έφτασε μερικά εκατοστά από τον τοίχο των πιτς όπου θα γινόταν «χαλκομανία» μαζί με τη McLaren! Οι κόντρες συνεχίστηκαν και στο επόμενο πρωτάθλημα (1989) με τους δυο πιλότους να δίνουν το δικό τους show σε κάθε Γκραν Πρι. Τουλάχιστον σε 6 αγώνες η McLaren κινδύνεψε να μείνει χωρίς αυτοκίνητα στον τερματισμό, αφού τα μονοθέσιά της έφτασαν πολλές φορές να κινδυνεύουν να συγκρουστούν! Στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Σουζούκα, το ραγισμένο γυαλί των σχέσεων των δυο μονομάχων Θρυμματίζεται οριστικά…
Στον 47o γύρο ο Γάλλος προηγείται αλλά ο Σένα ετοιμάζει την αντεπίθεσή του. Σε μια ανηφορική και γρήγορη ευθεία, η οποία τελείωνε με μιαν απότομη στροφή 90ο, το αυτοκίνητο του Βραζιλιάνου απογειώνεται και καλύπτει τη διαφορά που τον χωρίζει από τον ομόσταβλο αντίπαλό του. Στην είσοδο της στροφής, ο Σένα έχει ήδη πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και ετοιμάζεται να προσπεράσει τον Προστ, ο οποίος βλέπει τον Βραζιλιάνο του δίχως να φρενάρει (ως όφειλε).
Οι τροχοί των δυο McLaren μπλέκονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα την πλήρη ακινητοποίηση των δυο μονοθεσιών ακριβώς στη στροφή. Ο Προστ βγαίνει ατάραχος από το αυτοκίνητό του, βγάζει τα γάντια και το κράνος του και χαιρετά τους θεατές πιστεύοντας ότι το πρωτάθλημα είχε οριστικά κριθεί υπέρ του. Ο πεισματάρης Σένα κάνει νοήματα στους κριτές, οι οποίοι σπεύδουν να τον βοηθήσουν και, αφού τον σπρώχνουν λίγο, ο Βραζιλιάνος βρίσκεται ξανά εντός αγώνα, μέσα από ένα δρομάκι διαφυγής πού χρησιμοποιούταν για περιπτώσεις ατυχημάτων.
Ακολουθεί ξέφρενη κούρσα και 3 γύρους πριν από το τέλος, ο Σένα προσπερνά τον Ιταλό Νανίνι που προπορευόταν, ακριβώς στο ίδιο σημείο που είχε προσπαθήσει να περάσει τον Προστ! Ο Βραζιλιάνος τερματίζει πρώτος αλλά, με μια απόφαση που θεωρήθηκε σκάνδαλο, οι αγωνοδίκες δίνουν τη νίκη στον Νανίνι με τη δικαιολογία ότι το σημείο που δέχτηκε βοήθεια ο Σένα ήταν «επισφαλές και επικίνδυνο για τους άλλους οδηγούς».
Ο Προστ ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής για 3η φορά στην καριέρα του και στο τελευταίο Γκραν Πρι της χρονιάς δεν κατεβαίνει καν να αγωνιστεί, μια και είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο με τη Ferrari…
Η ΡΕΒΑΝΣ TΗΣ ΣΟΥΖΟΥΚΑ – Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
1990… Οι «αιώνιοι εχθροί» βρίσκονται πλέον σε αντίπαλα στρατόπεδα και η ανακωχή μεταξύ τους βρίσκεται πιο μακριά από ποτέ. Ο Σένα κάνει ένα ακόμα καταπληκτικό πρωτάθλημα και παίρνει προβάδισμά από το μεγάλο αντίπαλό του. Όταν φτάνει η σειρά του GP της Σουζούκα ο Σένα θέλει μόνο νίκη δική του ή εγκατάλειψη του Προστ για να διαφυλάξει τη διαφορά των 9 βαθμών και να πάρει τον τίτλο πριν τον τελευταίο αγώνα στη Μελβούρνη.
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει πόσοι φαντάστηκαν την εξέλιξη αλλά ο Βραζιλιάνος έδειξε ότι τα έχει όλα προσχεδιασμένα: παίρνει την pole (51η της καριέρας του) και στην εκκίνηση κάνει ότι «κοιμάται», αφήνοντας τον Προστ να περάσει μπροστά. Στην πρώτη στροφή πάει με το «πόδι στο πάτωμα» να πάρει την εσωτερική από το Γάλλο. Ο Προστ δεν τον αφήνει, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και η εγκατάλειψη των δύο οδηγών δίνει αυτόματα το πρωτάθλημα στον Σένα. Η εκδίκηση ήταν ένα πιάτο που φαγώθηκε κρύο…
Το 1991 βρίσκει τον Σένα και τη McLaren με νέο και ισχυρότερο κινητήρα, στη μεγάλη προσπάθεια για το repeat. Το «μήνυμα» διατρανώνεται στο 2ο GP της χρονιάς κι ενώ ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής έχει κερδίσει ήδη στην πρεμιέρα του Φοίνιξ. Το Σάο Πάουλο υποδέχτηκε το εκλεκτό τέκνο του με εκδηλώσεις λατρείας και αυτός ανταπέδωσε με μια μεγαλειώδη νίκη, την πρώτη μέσα στη γενέτειρά του. Ο Σένα τερμάτισε με το κιβώτιο ταχυτήτων σχεδόν κατεστραμμένο, αφού κάποιες σχέσεις είχαν κολλήσει αρκετή ώρα πριν τον τερματισμό! Η υπερπροσπάθεια ήταν τόσο ψυχοφθόρα, που ο θριαμβευτής λιποθύμησε στα χέρια των μηχανικών κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών…
Το 3ο πρωτάθλημα στην καριέρα του ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο κι έτσι έγινε. Αλλά η τεράστια οδηγική κλάση και ιδιοφυία του Άιρτον Σένα δεν επαληθεύτηκαν τόσο από την κατάκτηση του τίτλου όσο από μια καταπληκτική κίνηση δεξιοτεχνίας, ευστροφίας, ταχύτητας σκέψης και μοναδικής αίσθησης προσανατολισμού και αυτοσυγκέντρωσης.
https://athlosnews.gr/ziko-airton-sena-dyo-vrazilianika-eidola-stin-iaponia-videos/
Βρισκόμαστε στο GP της Βαρκελώνης. Ο Σένα καταδιώκει τον Ρικάρντο Πατρέζε που είναι 3ος. Μπαίνοντας στη στροφή της μεγάλης ευθείας, ο Βραζιλιάνος κάνει λάθος εκτίμηση και χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, κάνοντας ένα εντυπωσιακό τετ-α-κε. Η McLaren φράζει το δρόμο στην Benetton του Μίκαελ Σουμάχερ που ακολουθεί με μεγάλη ταχύτητα. Κι ενώ η σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη, το ερυθρόλευκο μονοθέσιο κινείται ξαφνικά προς τα πίσω, κάνοντας στην άκρη την τελευταία στιγμή!
Ο Σένα κατάφερε να κρατήσει σε λειτουργία τον κινητήρα του, να προσανατολιστεί και να βάλει όπισθεν, βγάζοντας το αυτοκίνητό του εκτός δρόμου! Όλα αυτά συνέβησαν σε ελάχιστα εκατοστά του δευτερολέπτου αλλά η απάντηση για το πώς ο Βραζιλιάνος κατόρθωσε να «ξεκλειδώσει» την ασφαλισμένη όπισθεν εν κινήσει δε δόθηκε ποτέ από κανέναν ειδικό…
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ McLAREN
Η διετία που ακολούθησε βρήκε τη McLaren να παρακμάζει, παρασύροντας μαζί της και τον Σένα. Αν και το 1993 θα μπορούσε να θεωρηθεί μια από τις καλύτερες προσωπικές του χρονιές, αφού με ένα ελάχιστα ανταγωνιστικό μονοθέσιο κατάφερε να πάρει τη 2η θέση δίνοντας επικές μάχες.
Η κορυφαία όλων είναι σίγουρα αυτή του Ντόνινγκτον, η οποία θεωρείται πια ως το κύκνειο άσμα του Βραζιλιάνου «ημίθεου». Με στρατηγική που άγγιζε τα όρια της παραφροσύνης, ο Σένα έμεινε δυο φορές στην πίστα με σλικ ελαστικά, κάνοντας 30 περίπου γύρους σε ένα οδόστρωμα που έμοιαζε περισσότερο με πισίνα. Ο «δαιμονισμένος» Βραζιλιάνος αφού είχε «ρίξει γύρο» σε όλους τους αντιπάλους του, κάνει κάτι μοναδικό στην ιστορία της F1: στον τελευταίο γύ ρο μπαίνει στα πιτς για να… χαιρετήσει τους μηχανικούς της ομάδας του και ξαναβγαίνει για να τερματίσει!
Η ΜΑΥΡΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ’94
Το μεγάλο όνειρο του Σένα εκπληρώθηκε όταν το φθινόπωρο του ’93 συμφώνησε με τον Φρανκ Γουίλιαμς να αγωνιστεί με τα χρώματα της Williams-Renault. Η FIA είχε ανακοινώσει αρκετές αλλαγές στους κανονισμούς για το πρωτάθλημα του 1994 προκειμένου να γίνει το άθλημα «πιο εντυπωσιακό».
Η χρονιά δεν ξεκίνησε με τα καλύτερα αποτελέσματα για τον «διψασμένο» Σένα. Τισι, ο αγώνας στην Enzo e Dino Ferrari της Ίμολα ήταν η τελευταία του ευκαιρία για να μπει ξανά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμαστικών της Παρασκευής, ο Ρούμπενς Μπαρικέλο έχει έξοδο η οποία καταλήγει σε σφοδρή σύγκρουση και ολοκληρωτική καταστροφή του αυτοκινήτου του. Ο Βραζιλιάνος γλιτώνει σαν από θαύμα.
Την επόμενη μέρα όμως, ο Αυστριακός Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ δε θα σταθεί τόσο τυχερός. Το μονοθέσιο του νεαρού πιλότου βγαίνει από την πορεία του μετά τη στροφή Tamburello και προσκρούει με μεγάλη δύναμη στις μπαριέρες. Ο Αυστριακός βρίσκει ακαριαίο θάνατο.
Το τραγικό δυστύχημα «σπάει» το «σκληρό» ίματζ του Σένα και γεμίζει την καρδιά του με θλίψη και φόβο. Το ίδιο βράδυ, ο Σένα μιλάει με την αγαπημένη του Αντριάν Γκαλιστό (σταρ της βραζιλιάνικης τηλεόρασης) και της εκμυστηρεύεται ότι έχει πολύ κακό προαίσθημα και θα προτιμούσε να αναβληθεί ο αγώνας…
Λίγο πριν από την εκκίνηση το κλίμα είναι βαρύ. Ο Σένα βάζει στην τσέπη του μια αυστριακή σημαία που θα την ανέμιζε πάνω στο βάθρο στη μνήμη του πιτσιρικά που έχασε τη ζωή του.
Η εκκίνηση είναι επεισοδιακή. Γίνεται μια καραμπόλα και το safety car κάνει την εμφάνισή του και καθοδηγεί τα αυτοκίνητα μέχρι να καθαρίσει ο δρόμος. Στο 7ο γύρο ο αγώνας ξεκινά και πάλι. Ο Σένα προηγείται και ο Σουμάχερ τον καταδιώκει. Ο Βραζιλιάνος πλησιάζει στην Tamburello, η οποία είναι μια γρήγορη, όχι ιδιαίτερα δύσκολη, αριστερή στροφή ύστερα από μεγάλη ευθεία. Η Williams του Σένα κινείται με ταχύτητα που ξεπερνά τα 300 χλμ κι ενώ η στροφή έχει ήδη αρχίσει, το μονοθέσιο εξακολουθεί να πηγαίνει ευθεία προς τον τσιμεντένιο τοίχο που υπάρχει μερικά μέτρα μακριά από το οδόστρωμα.
Από την κάμερα που παρακολουθεί το συμβάν, το αυτοκίνητο μοιάζει σα να μπαίνει σε μια μαύρη τρύπα, να εξαφανίζεται για κλάσματα του δευτερολέπτου και να εμφανίζεται αμέσως μετά στη θέση του μια άμορφη μάζα από σίδερα. Λες και ο Βραζιλιάνος πέρασε αίφνης σε μια άλλη διάσταση και άφησε πίσω του μια άψυχη κούκλα, ένα crash test dummy.
O θόρυβος της σύγκρουσης ακούστηκε ως τη διπλανή πόλη. Το κλάμα των ανθρώπων που τον θρήνησαν ακούστηκε μέχρι τη Σελήνη. Η μεταφορά του Σένα στο νοσοκομείο της Μπολόνια έγινε σχεδόν αμέσως, αλλά ο εγκέφαλός του ήταν νεκρός. Ο διακόπτης του μηχανήματος που υποστήριζε την καρδιά του έκλεισε δυο ώρες μετά, όταν και ανακοινώθηκε επίσημα ο θάνατός του…
Τα ερωτηματικά που προέκυψαν από το ατύχημα ήταν πολλά. Η αξία του Σένα δεν άφηνε περιθώρια για ανθρώπινο λάθος… Στον τόπο του ατυχήματος βρέθηκε η κολόνα του τιμονιού κομμένη στα δύο. Οι μεγάλες στρεπτικές δυνάμεις που ασκήθηκαν στο τιμόνι φαίνεται ότι στάθηκαν αρκετές για να σπάσει η κολόνα. Αυτή είναι η λογικότερη εκδοχή, αφού και στο βίντεο φαίνεται ότι οι τροχοί δε στρίβουν σε κανένα σημείο από την ευθεία και μετά.
«Τα σημάδια στην άσφαλτο δείχνουν ότι ο Σένα φρέναρε. Όταν ένας πιλότος της κλάσης του Σένα αναγκάζεται να φρενάρει, τότε είναι δεδομένο ότι δεν έχει τιμόνι» θα πει ο Νέλσον Πικέ. Στο κράνος του Βραζιλιάνου φάνηκε καθαρά το σημάδι από το σίδερο της ανάρτησης που τον χτύπησε στο κεφάλι μετά τη σύγκρουση. Το χτύπημα αυτό θα μπορούσε από μόνο του να είχε αποβεί μοιραίο. Ακόμα και ο τρόπος που έπεσε πάνω στον τοίχο η Williams, φανερώνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, μια και δεν είναι δυνατόν ένας έμπειρος οδηγός σαν τον Σένα να μην καταφέρει να αποτρέψει μια μετωπική σύγκρουση σε τοίχο, γυρίζοντας πλάγια το αυτοκίνητό του…
Η ιταλική δικαιοσύνη κάθισε στο σκαμνί έξι τεχνικούς και τον ίδιο τον Φρανκ Γουίλιαμς, οι οποίοι αθωώθηκαν το 1997. Η έφεση που ασκήθηκε δεν είχε καμία τύχη, η υπόθεση έκλεισε και ξανάνοιξε τρεις – τέσσερις φορές μέχρι τελικά να κριθεί οριστικά ένοχος για ανθρωποκτονία ο τεχνικός διευθυντής της Williams, Πάτρικ Χεντ, το 2007, όταν πια το αδίκημα είχε παραγραφεί σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία…
Υπάρχουν χιλιάδες φίλοι της F1 που μετά το θάνατο του Σένα δεν παρακολούθησαν ποτέ ξανά στη ζωή τους Γκραν Πρι. Εκατομμύρια άνθρωποι τον λάτρεψαν. Όσοι τον ήξεραν καλά, θα έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά ότι αν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει τον θάνατό του, σίγουρα σε κάποια Tamburello θα τον σκηνοθετούσε.
Η Πρωτομαγιά του 1994 έμεινε στην ιστορία ως η μέρα που χάθηκε ένας μοναδικός πιλότος και που ο θάνατός του έγινε αιτία για να μην υπάρξει νεκρός συνάδελφός του στη Formula 1 για 21 χρόνια, μέχρι το ατύχημα του Ζιλ Μπιανκί στη Σουζούκα (2014), ο οποίος παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση ώσπου να αφήσει την τελευταία του πνοή τον Ιούλιο του 2015. Μια κληρονομιά αντάξια του, για πολλούς, χαρισματικότερου οδηγού όλων των εποχών…
ΥΓ. Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαΐου του 2003 του περιοδικού ACTIVE.
