Η πρόταση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού στην ΠΑΕ τόσο για τα χρέη όσο και για τη χρήση του γηπέδου αποτελεί ένα πεδίο – φανάρι για το μέλλον στις σχέσεις της διοίκησης Γιαννακόπουλου με την διοίκηση Αλαφούζου.
Η πρόταση του Ερασιτέχνη ήταν ξεκάθαρη και θα έλεγα και απολύτως λογική:
Α) η αποπληρωμή των χρεών της ΠΑΕ προς τον Ερασιτέχνη ύψους 590.000 χιλ. ευρώ να γίνει σε έξι ισόποσες δόσεις. Σημειώνεται ότι η αρχική σύμβαση προβλέπει 60 δόσεις!!!
Β) το αντίτιμο της ΠΑΕ προς τον Ερασιτέχνη για την εκμετάλλευση της Λεωφόρου την νέα αγωνιστική περίοδο να εμπεριέχει στο σύνολό του (όλο το «πακέτο» μαζί με τα εισιτήρια κλπ) το ποσό των 500.000 ευρώ.
Οι πρώτες πληροφορίες μιλούν για… καλό κλίμα στη συνάντηση των δύο πλευρών, αλλά το «καλό» ή «κακό» κλίμα δεν προκύπτει ποτέ από τις συναντήσεις, αλλά από την ώρα των αποφάσεων.
Εάν η ΠΑΕ συμφωνήσει ή προτείνει κάτι ανάλογο, τότε θα μιλάμε για… καλό κλίμα. Μέχρι τότε κρατάμε μικρό καλάθι, γιατί από τη διοίκηση Αλαφούζου τα έχουμε δει όλα.
Το μόνο που απομένει είναι να απορρίψει την πρόταση του Ερασιτέχνη και να ζητήσει από τον Ολυμπιακό τη χρήση του Καραϊσκάκης! Με δαύτους τίποτα δεν αποκλείεται…
Όπως και να έχει η δυναμική πλέον εμφάνιση – παρουσία του Ερασιτέχνη, μέσω του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ήταν αυτό που έλειπε και λείπει από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.
Και δεν αναφέρομαι υποχρεωτικά σε μια τύπου «αντιπολίτευση», αλλά σε μια φωνή λογικής απέναντι στον παραλογισμό της διοίκησης Αλαφούζου.
Μήπως θέλετε να σκεφτείτε ποιους είχε ως αντίλογο ο Αλαφούζος σε όλες τις «ασχήμιες» που έκανε σε βάρος του Παναθηναϊκού;
Επισήμως κανέναν!!! Ναι, κανέναν. Διότι δεν προσμετράω κάποιες (ελάχιστες) δημοσιογραφικές φωνές, ούτε φυσικά τους κριτές των social media.
Ο Αλαφούζος για μια πενταετία έκανε ό,τι γούσταρε χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, με το «ψεύτικο» πρόσχημα ότι ήταν αυτός που έσωσε την ΠΑΕ από την Γ’ Εθνική. To έχω ξαναγράψει ότι αυτή η πληροφορία ανήκει στα fake news. Στα παραμυθάκια της χαλιμάς, σαν και αυτά που έλεγε ο Τσάκας.
Ο Παναθηναϊκός ουδέποτε κινδύνεψε με υποβιβασμό στην Β’ ή την Γ’ Εθνική και μεγαλύτερη απόδειξη δεν υπάρχει από το γεγονός ότι ο Αλαφούζος ως Παναθηναϊκή Συμμαχία παρέλαβε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών με δόξα και τιμή από την οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Εκτός και εάν υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι η οικογένεια, έχοντας στα χέρια της το πλειοψηφικό πακέτο (παρκαρισμένο ή απαρκάριστο…) θα άφηνε την ΠΑΕ να διαλυθεί και φυσικά να χρεωθεί τη διάλυση!
Πάμε λοιπόν στα σοβαρά…
Ο Αλαφούζος επί μια πενταετία δεν είχε καμία φωνή απέναντί του ή πλάι του. Οι πολυμετοχικοί επέλεξαν να μείνουν στην άκρη… Ο Βαρδινογιάννης του παρέδωσε τις μετοχές. Ο Βγενόπουλος συμπορεύτηκε για λίγους μήνες, αλλά μετά δεν άντεξε τις υποσχέσεις και τα φούμαρα και την έκανε, ενώ ο Πατέρας είχε για κάποιο διάστημα συμβουλευτικό ρόλο αλλά πέρα τούτου ουδέν.
Ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έμειναν και αυτοί εκτός παιχνιδιού (προσηλώθηκαν στην ΚΑΕ – όπως και ο Δημήτρης), ενώ πολύ νωρίτερα είχαν απομακρυνθεί και οι υπόλοιποι (Ζολώτας, Δάβαρης, Ξυλάς, Νίκας, Πολέμης).
Κάπως έτσι ο Αλαφούζος άρχισε να χτίζει το πράσινο χρηματιστήριο – φούσκα, αφού και οι τυχόν ενδιαφερόμενοι τύπου Καλτσίδη εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν!
Το ταμείο φούσκωνε με τις μεταγραφικές αστοχίες, φούσκωνε με την Στραματσονιάδα, φούσκωνε με τις επιλογές Φύσσα – Βόκολου, φούσκωνε με το γεγονός ότι όσοι έφευγαν, όχι μόνο δεν τους πουλάγαμε αλλά τους χρωστάγαμε, ώσπου μια ωραία πρωία «έσκασε», αφήνοντας πίσω του συντρίμμια.
Θα μου πει κανείς, για να λειτουργεί μια ΠΑΕ «νορμάλ» πρέπει να υπάρχει αντιπολίτευση; Η απάντηση θα ήταν πολύ εύκολη, εάν μιλούσαμε για μια «νορμάλ» διοίκηση!
Προσωπικά θεωρώ υγιές να υπάρχει ένα αντίβαρο. Μια πίεση που δημιουργεί εγρήγορση.
Γι’ αυτό και πιστεύω ότι η νέα διοίκηση του Ερασιτέχνη έχει το ειδικό βάρος να οδηγήσει σε εξελίξεις και την ΠΑΕ. Θέλοντας και μη…
Τουλάχιστον θα υπάρχει κάποιος που θα λειτουργεί με παναθηναϊκά κριτήρια. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.