Ο Βασίλης Σπανούλης είναι από το βράδυ της Πέμπτης ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague, κατακτώντας την πιο πολυπόθητη από όλες τις στατιστικές «κορυφές» της διοργάνωσης. Η βραδιά της 2/1/2020 πέρασε ήδη στην αιωνιότητα, παρόλο που δε συνοδεύτηκε με νίκη επί της Φενέρ.
Για τη φετινή σεζόν, το FWS έχει γράψει πολλάκις. Τόσο για το πραγματικό διακύβευμά της, όσο και για το… μεταβατικό του χαρακτήρα της. Όπως επίσης έχει αναφερθεί στα λάθη που έγιναν το καλοκαίρι και που ουσιαστικά κόστισαν στον Ντέιβιντ Μπλατ τη δουλειά του αμέσως μετά τη θλιβερή πρεμιέρα στην έδρα της Βιλερμπάν. Οι τελευταίες πληροφορίες εμφανίζουν τον Κεστούτις Κεμζούρα να βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί, ενώ οι δημόσιες τοποθετήσεις κάποιων παικτών (όπως ο Σπανούλης που μίλησε για «χαλασμένο DNA» και ο Τσέρι που έκανε λόγο για «έλλειψη ταυτότητας») επιβαρύνουν περαιτέρω τη θέση του Λιθουανού.
Μέσα στην πίκρα μιας ακόμη ήττας ωστόσο, κάποιοι ξέφυγαν. Και δεν αναφερόμαστε σε απλούς οπαδούς – «εκδικητές» των social media, αλλά σε δημοσιογράφους που βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να ρίξουν δηλητήριο στην ομάδα και στους ιδιοκτήτες της. Με αφορμή λοιπόν το θρυλικό ρεκόρ του Kill Bill, εμφανίστηκαν ξανά «γνώμες» που μιλούσαν για τον «αβοήθητο Σπανούλη» και έθεταν το ρητορικό ερώτημα «πόσες Ευρωλίγκες ακόμη θα είχε ο Σπανούλης αν του έπαιρναν καλύτερους συμπαίκτες»…
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την αγωνιστική μοίρα του μπασκετικού τμήματος το 2010. Αν μη τι άλλο, σε αυτό συμφωνούν άπαντες. Πως όμως έγινε αυτό; Με λεφτά. Πολλά λεφτά. Και με εγγυήσεις. Αυτοί που τον έφεραν στον Ολυμπιακό και που τον πληρώνουν ακόμη, έχουν δώσει συνολικά 50 εκ. ευρώ για να τον απολαμβάνουν στο ρόστερ της ομάδας τους. Κυρίως όμως, φρόντιζαν να του δείχνουν διαρκώς και με κάθε τρόπο πως αυτός είναι το σημαντικότερο, το πιο πολύτιμο κομμάτι του παζλ.
Πρώτα και κύρια, ο Σπανούλης είναι ένας γεννημένος νικητής. Και δεν μπορείς να είσαι τέτοιος, δίχως να διαθέτεις έναν τεράστιο αθλητικό εγωισμό. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο Βασίλης ήθελε να είναι το αδιαμφισβήτητο νο.1 της ομάδας. Αυτό του το εξασφάλισαν οι Αγγελόπουλοι για πολλά χρόνια. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ο V-Span θα ευγνωμονεί παντοτινά τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ και αυτούς που άλλαξαν συνολικά τη μοίρα του μπασκετικού τμήματος με τρέλα, αγάπη, σωστά, λάθη και κυρίως αμέτρητα εκατομμύρια.
Για την ψυχοσύνθεση του Σπανούλη δεν υπάρχει σημαντικότερο πράγμα από το να του αναγνωρίζεται πως ήταν ο απόλυτος ηγέτης του Ολυμπιακού στην κατάκτηση δυο ευρωπαϊκών τίτλων, αλλά και στη συμμετοχή σε δυο ακόμη τελικούς Euroleague. Ποτέ όμως δεν ήταν «μόνος» του. Η απόδειξη έρχεται από την ίδια την Ευρωλίγκα. Μέσα στους 50 παίκτες της δεκαετίας που έχει ανακοινώσει η διοργανώτρια, περιλαμβάνονται συνολικά 11 που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Ο ένας είναι ασφαλώς ο Σπανούλης. Από τους υπόλοιπους δέκα όμως, οι εννιά συνυπήρξαν με τον Βασίλη έστω και για μια σεζόν.
Με εξαίρεση τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, ο οποίος αποχώρησε το καλοκαίρι που ο Σπανούλης άφησε τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό, όλοι οι υπόλοιποι πρόλαβαν – άλλος για λιγότερο άλλος για περισσότερο – να σταθούν δίπλα στον Kill Bill. Άντιτς, Περπέρογλου, Τεόντοσιτς, Χάινς, Ντάνστον, Μπουρούσης, Σλούκας και βέβαια ο Πρίντεζης με τον Παπανικολάου, είναι οι πιο «διακεκριμένοι» συμπαίκτες του Σπανούλη μέσα στη δεκαετία που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Τη στιγμή που μιλάμε, η πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ έχει στο ρόστερ της τρεις πρώην συμπαίκτες του Σπανούλη στον Ολυμπιακό: Χάκετ, Στρέλνιεκς και βέβαια ο Κάιλ Χάινς.
Το επόμενο καλοκαίρι ο Σπανούλης θα κλείσει τα 38 και όπως όλα δείχνουν θα φορέσει για 11η χρονιά τη φανέλα του Ολυμπιακού, προτού αποφασίσει να βάλει τέλος σε μια τεράστια καριέρα. Αν ένας παίκτης του ανυπέρβλητου βεληνεκούς του Βασίλη είχε έστω και το παραμικρό παράπονο από τον σύλλογο και τους ιδιοκτήτες του, αργά ή γρήγορα θα άλλαζε περιβάλλον. Την ώρα λοιπόν που ο ίδιος είναι απόλυτα ικανοποιημένος από όσα του πρόσφερε ο Ολυμπιακός – υλικά και ηθικά -, εμφανίζονται κάποιοι – δημοσιογράφοι και μη – με αδιευκρίνιστες προϋποθέσεις.
Να «πονάνε» τόσο πολύ τον Σπανούλη; Δύσκολο. Να γνωρίζουν καλύτερα από τον ίδιο το συμφέρον του; Απίθανο. Τι μένει; Να επιχειρούν συνειδητά να αποδομήσουν τους ανθρώπους που συνεχίζουν να ξοδεύουν κάμποσα εκατομμύρια ετησίως, την ώρα μάλιστα που ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με το ελληνικό μπασκετικό κατεστημένο. Μακάρι να μην ισχύει αυτή η εκδοχή και απλώς να πρόκειται για μια επιπόλαιη προσέγγιση, επιπέδου facebook…