Η ελληνική δημοσιογραφία έχει κάμποσες παθογένειες. Ευθέως ανάλογες με εκείνες που διαπιστώνει κάποιος στην ελληνική κοινωνία, από τον εκάστοτε πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο πολίτη της χώρας. Όταν έρχεται η ώρα της κριτικής, πολλές φορές αυτή μετατρέπεται σε ισοπέδωση. Τελειώνει ένα ματς. Από το αποτέλεσμά του θα κριθεί το τι γράψει ο εκάστοτε μυαλοπώλης. Νίκη; Ύμνοι και θριαμβολογίες, we are back και «ερχόμαστε». Ήττα; Καταστροφολογία, ισοπέδωση και «να φύγουν όλοι». Καμία ισορροπία, καμία δυνατότητα διαχωρισμού του εκάστοτε αποτελέσματος από τη μεγάλη εικόνα. Ψάξτε να βρείτε τα κείμενα που έχουν γραφτεί μετά τις φετινές ήττες του Ολυμπιακού και βάλτε δίπλα τους εκείνα που ήρθαν μετά από νίκες. Από τους ίδιους συντάκτες. Λες και πρόκειται για διχασμένες προσωπικότητες…
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός της σεζόν 2019/20 είναι ξεκάθαρο πως στήθηκε λάθος. Και αυτό το λάθος το πλήρωσε αμέσως μετά την πρεμιέρα κιόλας ο Ντέιβιντ Μπλατ. Για μια σειρά από λόγους, επελέγη ο Κεμζούρα για να προσπαθήσει να βάλει τάξη στο χάος που δημιούργησε ο Αμερικανοϊσραηλινός. Οξύμωρο βεβαίως διότι το χάος, την «αταξία» δηλαδή, δεν το δημιουργείς. Απλώς υπάρχει ως γενεσιουργός αιτία μέσα από την οποία μπορεί να προκύψει δημιουργία, γένεση.
Οι περιορισμένες δυνατότητες του συγκεκριμένου ρόστερ είναι γνωστές από καιρό. Όπως γνωστό είναι και ότι θα μεσολαβήσουν σαρωτικές αλλαγές το καλοκαίρι. Και είναι δεδομένο πως του χρόνου ο Ολυμπιακός θα έχει μακράν καλύτερο υλικό, ακόμα κι αν οι Αγγελόπουλοι δε διαθέσουν ούτε ευρώ παραπάνω: η μείωση της φορολογίας θα φροντίσει ώστε το καθαρό μπάτζετ να μεγαλώσει χονδρικά κατά περίπου 4,5 – 5 εκατομμύρια. Μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος;
Οι Ερυθρόλευκοι πήγαν στη Βαρκελώνη δίχως τον σημαντικότερο παίκτη τους, τον franchise player που λένε οι Αμερικάνοι. Κόντρα σε ένα από τα φαβορί της φετινής Euroleague ήταν άκρως ανταγωνιστικοί για τρία δεκάλεπτα (σε όλα πλην του τρίτου), δίχως καν να βρεθούν σε μεγάλη βραδιά. Ρίχνοντας λοιπόν, μια ματιά στο πρόγραμμα από εδώ και πέρα, δεν είναι καθόλου απίθανο ο Ολυμπιακός να βρει ακόμα και δέκα νίκες στα υπόλοιπα 18 ματς που ενδεχομένως να του ανοίξουν την πόρτα των πλέι οφ. Αυτή που έκλεισαν μόνοι τους πέρυσι. Και ένατοι και δέκατοι να βγουν όμως, αυτό θα σημαίνει ότι έβαλαν από κάτω τους σχεδόν τις μισές ομάδες της διοργάνωσης.
Για κάποιον ακατανόητο λόγο, είναι πολύ εκείνοι που προσπαθούν να σας πείσουν ότι η σεζόν είναι ήδη χαμένη. Μιλάμε για τη χρονιά που οδήγησε ουσιαστικά στο τέλος του «φάρου», κάτι που θα επικυρωθεί τους προσεχείς μήνες. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο επίλογος θα γραφτεί κάπου στον Σεπτέμβρη με τις εκλογές της ΕΟΚ, ωστόσο επιτρέψτε μου να έχω αντίθετη άποψη. Με αυτά που πρόκειται να δουν το φως της δημοσιότητας το προσεχές διάστημα, ακόμα και ο πιο ξεδιάντροπος άνθρωπος θα δυσκολευόταν να παραμείνει στο πόστο του.
Εδώ και πολλά χρόνια, η βασική μάχη που καλούταν να δώσει ο Ολυμπιακός – ασχέτως αν πάντοτε καταλάβαιναν τη σημασία της με καθυστέρηση οι άνθρωποί του – ήταν κόντρα στο κατεστημένο που λυμαίνεται το ελληνικό μπάσκετ. Και τις περισσότερες φορές έβγαινε χαμένος: οι με το ζόρι ήττες – απώλειες τίτλων που γνώριζε, δημιουργούσαν διαρκώς έριδες και ενδοοικογενειακή αμφισβήτηση. Μέσα από το #mexritelous, εξασφαλίστηκε πως η παρέα που έκανε την ΕΟΚ μαγαζάκι της θα εκδιωχθεί και θα λογοδοτήσει για όλα όσα έκανε. Μεταξύ μας, αυτή η νίκη ξεπερνά κατά πολύ την κατάκτηση ενός τίτλου.
Όσο για εκείνους που ασχολούνται μονάχα με το αγωνιστικό σκέλος, θα πρέπει να κάνουν λίγη υπομονή. Δυνατότητα για σοβαρές παρεμβάσεις στο ρόστερ δεν υπάρχει, ούτε και θα είχε νόημα η πρόσληψη άλλου προπονητή στην παρούσα φάση. Ακόμη κι αυτοί που λένε «φέρτον τώρα για να μάθει την ομάδα και να κάνει ότι χρειάζεται», μέσα από την ενδεχόμενη φθορά που θα προκύψει ως το τέλος της σεζόν θα αρχίσουν να αμφιβάλουν για το αν είναι τελικά ο κατάλληλος για την ανοικοδόμηση της ομάδας.
Οι Αγγελόπουλοι δεν μιλούν παρά μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις. Οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν instagram. Και σίγουρα, δεν σκέφτονται να αποχωρήσουν από την ΚΑΕ. Δεν θα τους ακούσεις ποτέ να λένε ότι μετάνιωσαν που ασχολήθηκαν και για να τα λέμε όλα, είχαν αμέτρητους λόγους για να το πουν. Λάθη έχουν κάνει και δεδομένα θα κάνουν κι άλλα. Το #mexritelous όμως σίγουρα δεν ανήκει σε αυτά. Αντιθέτως, είναι ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμά τους, που μονάχα με το back2back μπορεί να συγκριθεί. Εδώ και καιρό γνωρίζουν τι πρέπει να αλλάξει του χρόνου και αυτό που μένει είναι να παρθούν οι – εκ του αποτελέσματος – σωστές αποφάσεις.
Αυτοί, παρέα με τους 6-7 χιλιάδες πιστούς που γιορτάζουν στις νίκες και «μαυρίζουν» στις ήττες, θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για την αντεπίθεση που θα ξεκινήσει το καλοκαίρι. Οι υπόλοιποι, αυτοί που διαδηλώνουν ότι στηρίζουν από τα πληκτρολόγια, θα εμφανιστούν στο ματς με τον Παναθηναϊκό και μετά θα τους ξαναψάχνουμε. Μέχρι να τους φέρουν στο γήπεδο οι νίκες και η υποψία κατάκτησης τίτλων. Καλύτερα λοιπόν, όλοι αυτοί να σιωπούν διαδικτυακά. Αν έχουν να πουν κάτι, καλό ή κακό, το ΣΕΦ είναι ακριβώς εκεί που ήταν. Και η δυσαρέσκεια είναι αποδεκτή σε μια εξέδρα, φτάνει αυτή να έχει αποδείξει ότι μπορεί και ξέρει να στηρίζει ΚΑΙ στα δύσκολα και όχι μονάχα στις χαρές…