Ο Ολυμπιακός το βράδυ της Παρασκευής γνώρισε στη Βιτόρια την τρίτη του φετινή ήττα στη Euroleague, καθώς έχασε από την Μπασκόνια με 82-66, αλλά στην τρέχουσα σεζόν και με το υπάρχον ρόστερ, αυτό ήταν μία φυσική εξέλιξη και όχι κάτι το οποίο ήρθε απρόσμενα.
Για να υπάρχει μία βάση συζήτησης θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ο Ολυμπιακός μέχρι στιγμής δεν έχει ακριβώς αυτό που θέλει ο Κεστούτις Κεμζούρα, καθώς οι αρχικές επιλογές παικτών έγιναν από τον Ντέιβιντ Μπλατ. Έτσι, η εικόνα της ομάδας στη Βιτόρια ήταν φυσική και επόμενη, βάσει του υπάρχοντος ρόστερ, αλλά και των προηγούμενων αγώνων, μιας και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στις προηγούμενες δύο ήττες των Ερυθρόλευκων ήταν τα ίδια.
Αδυναμία στο block out, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται τα ριμπάουντ, αδυναμία στη δημιουργία ελεύθερων σουτ και έλλειψη σκληράδας, τόσο εντός ρακέτας όσο και στην άμυνα. Στον αγώνα με την Μπασκόνια ο Γουίλ Τσέρι και ο Κώστας Παπανικολάου προσπαθούσαν μόνοι τους να παίξουν άμυνα και όσο βρίσκονταν αμφότεροι στο παρκέ της Βιτόρια, ο Ολυμπιακός έβγαζε πολύτιμες άμυνες.
Ωστόσο, ακόμη και τότε η επιθετική αδυναμία του ήταν εμφανής και έτσι δεν μπορούσε να μετουσιώσει τις καλές του άμυνες σε πόντους, όπως ακριβώς έγινε και στον αγώνα του ΣΕΦ με τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Ουσιαστικά τα 19 επιθετικά ριμπάουντ που πήρε η ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς στον χθεσινό αγώνα έδωσαν 19 περισσότερες επιθέσεις στους Βάσκους, και έτσι σημείωσαν 5 περισσότερους πόντους από όσους μετρούν φέτος στη διοργάνωση κατά μέσο όρο (77 πόντοι).
Για αυτούς του λόγους ανακοινώθηκαν οι Γουίλι Ριντ και Τέιλορ Ρότσετι, για να βοηθήσουν και να προσθέσουν στο δυναμικό του Ολυμπιακού εμπειρία, σκληράδα, σκοράρισμα και δημιουργία.
Αλλά δεν θα πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο 1-3, όπως και η Φενέρμπαχτσε. Όχι, δεν θα συγκρίνουμε τα ρόστερ και το μπάτζετ των δύο ομάδων. Δεν θα συγκρίνουμε πως έχουν χτιστεί οι δύο ομάδες, ούτε θα συγκρίνουμε την κατάσταση που βρίσκεται η κάθε ομάδα. Ούτε βέβαια τη δυναμικότητα των αντιπάλων με τους οποίους αναμετρήθηκαν.
Όλοι πλέον γνωρίζετε ότι η Euroleague με την τωρινή της μορφή είναι ένας μαραθώνιος. Μπορεί στους επόμενους αγώνες η Φενέρμπαχτσε να συνεχίσει να χάνει ή μπορεί να ανατρέψει την πρωτόγνωρη αυτήν κατάσταση και να ανέβει στον βαθμολογικό πίνακα.
Όσον αφορά όμως τον Ολυμπιακό, καλό θα ήταν να υπάρχει υπομονή, καθώς το ρόστερ της ομάδας χτίζεται με νέο τεχνικό στο τιμόνι και άλλη λογική από αυτήν του Ντέιβιντ Μπλατ, όχι τόσο διαφορετική, αλλά με σημαντικές αλλαγές. Με τον Μπλατ, ο Ίθαν Χαπ θα είχε περισσότερο χρόνο συμμετοχής και ο Αντώνης Κόνιαρης ίσως να μην είχε ακόμη την εμπιστοσύνη για να ξεκινά βασικός στους αγώνες της Euroleague.
Ο Κεστούτις Κεμζούρα έχει δείξει ότι θέλει η ομάδα του να παίζει πιο γρήγορα, κάτι που κατά (μικρά) διαστήματα το έχει επιτύχει στα δύο παιχνίδια τα οποία έχασε, με Ζενίτ και Μπασκόνια. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει οι περισσότεροι να παίζουν με την ενέργεια των Τσέρι και Παπανικολάου στην άμυνα. Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι υπόλοιποι να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και να κάνουν το… παιχνίδι τους.
Η φετινή χρονιά δεν αποτελεί κάποιου είδους στοίχημα για τον Ολυμπιακό, αυτό είναι γνωστό και οι απαιτήσεις δεν μπορούν να είναι μεγάλες. Οι Ερυθρόλευκοι μέχρι στιγμής σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια που έχουν δώσει έχουν δείξει κάποια καλά στοιχεία, κυρίως στην άμυνα, όμως χρειάζονται πολλά περισσότερα πράγματα μέχρι να επανέλθουν σε ένα αξιοπρεπές – για το όνομά τους – επίπεδο.
Όσο ο Νίκολα Μιλουτίνοφ παίζει μόνος του στη θέση του σέντερ (μοναδική εξαίρεση η εμφάνιση του Όγκουστιν Ρούμπιτ χθες, ο οποίος αμυντικά υστερούσε) τα ριμπάουντ θα χάνονται και οι επιθέσεις των αντίπαλων ομάδων θα ανανεώνονται συνέχεια.
Ο Λιθουανός προπονητής θα πρέπει να βρει μία λύση στο κομμάτι αυτό για να μπορέσει η ομάδα του να ανακάμψει και να παρουσιάσει μία καλύτερη εικόνα απο αυτήν των τελευταίων δύο αγώνων. Κάπου εκεί μπαίνει στην εξίσωση ο Γουίλι Ριντ και εν ευθέτω χρόνω θα μπορούμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια για τι πρέπει να περιμένουμε ως το τέλος…
