Και να που η Εθνική επέστρεψε σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μετά από 10 χρόνια. Το νέο φορμάτ της διοργάνωσης σε συνδυασμό με την αγωνιστική άνοδο τα τελευταία χρόνια, έδωσαν τη δυνατότητα στην ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου να βρεθεί εκεί που θα τεστάρει τις δυνάμεις της με κορυφαίες δυνάμεις στο παγκόσμιο βόλεϊ.
Ο Έλληνας κόουτς ηγήθηκε αυτής της αναμόρφωσης. Άνοιξε τις πόρτες σε παιδιά που θα έπρεπε υπό άλλες συνθήκες (κακώς) να περιμένουν για να φορέσουν τη φανέλα της Εθνικής και μέσα σε διάστημα ενός έτους από όταν ανέλαβε κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους μεσογειακούς αγώνες και οδήγησε την ομάδα στον τελικό του Silver League με διαδοχικές νίκες.
Η επιστροφή στο Eurovolley σηματοδοτεί μια νέα εποχή, ανεξαρτήτως των εμφανίσεων και των αποτελεσμάτων που θα έρθουν στον δύσκολο όμιλο που βρίσκεται η Ελλάδα. Νέα εποχή γιατί αφήνουμε πίσω μια πιο… σκοτεινή περίοδο σε όλα τα επίπεδα. Και γιατί υπάρχει νέο αίμα: Ο Κοκκινάκης σε ρόλο λίμπερο πλέον να βγάζει εντυπωσιακές άμυνες και να βοηθά τους συμπαίκτες του μοιράζοντας ενέργεια και πάθος, το wonderkid του Παναθηναϊκού, ο Ράπτης που έχει τσαμπουκά στο τάραφλεξ και δεν φοβάται να βγει μπροστά, ο Βουλκίδης με την ονειρεμένη σεζόν στον Φοίνικα. Παίκτες με φιλοδοξίες και διάθεση για εξέλιξη. Που βλέπουν το άθλημα επαγγελματικά, όχι ερασιτεχνικά όπως θα ήθελαν κάποιοι…
Ας είμαστε προσγειωμένοι. Το βόλεϊ στην Ελλάδα αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει ένα σωρό προβλήματα. Κι αυτή τη στιγμή πανηγυρίζουμε που η Εθνική καταφέρνει να δίνει το «παρών» σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Που θα κοντραριστεί με εθνικές που διεκδικούν μετάλλιο (Βουλγαρία, Ιταλία, Γαλλία) και με παίκτες που αγωνίζονται σε κορυφαίους συλλόγους. Που ο κόσμος θα έρθει ακόμα πιο κοντά στο άθλημα (μπράβο στην ΕΡΤ που έκανε το αυτονόητο, να προβάλλει τους αγώνες).
Υπάρχουν αδυναμίες στο ρόστερ. Ίσως όχι μεγάλες στο κομμάτι της υποδοχής, αφού ακραίοι και λίμπερο είναι καλοί σε αυτό το κομμάτι (η υποδοχή θα παίξει τον βασικότερο ρόλο στο τουρνουά), αλλά παραμένει ένα ερωτηματικό στην πάσα, καθώς ο Φιλίποφ δεν προέρχεται από την καλύτερη χρονιά του με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ο Ζουπάνης στη διαγώνιο είναι σούπερ λύση, αν όμως κουραστεί, θα χρειαστούν σημαντικές βοήθειες από τα άκρα με Ράπτη, Πρωτοψάλτη και Κουμεντάκη. Εκεί αν μη τι άλλο υπάρχει εμπειρία, έκρηξη και… θράσος.
Είναι σαφές πως άγχος δεν υπάρχει. Το διακύβευμα δεν είναι η πρόκριση στους 16, αλλά η αξιοπρεπής παρουσία και να φανεί η ομάδα όσο πιο ανταγωνιστική γίνεται. Να δει πόσο απέχει αγωνιστικά από τις υπερδυνάμεις. Στα τρία πρώτα ματς με Βουλγαρία, Ιταλία και Γαλλία (απών ο σούπερ σταρ Έρβιν Ενγκαπέ) φαντάζει δύσκολο να πάρει κάτι παραπάνω από ένα σετ. Αν καταφέρει, δε, να πάρει και βαθμό θα μιλάμε για υπέρβαση. Δυστυχώς, -ή ευτυχώς ανάλογα από ποια οπτική το βλέπει κανείς-, το άθλημα δεν αφήνει περιθώριο για μεγάλες εκπλήξεις αφού εννιά στις δέκα, εκείνος με το καλύτερο ρόστερ παίρνει τη νίκη.
Η πρόκριση στην επόμενη φάση θα κριθεί με την Πορτογαλία την Κυριακή. Εφόσον νικήσουμε, θα τα παίξουμε όλα για όλα με τη Ρουμανία σε… τελικό τη Δευτέρα. Οι Ρουμάνοι με δύο νίκες (η μία στις λεπτομέρειες) μας στέρησαν την άνοδο στο Golden League τον περασμένο Ιούλιο. Δεν είναι ομαδάρα, αλλά είναι συμπαγές και ανταγωνιστικό σύνολο που αν μη τι άλλο έδειξε πως είναι στα μέτρα μας. Οι Πορτογάλοι, πάλι, έχουν ανέβει σημαντικά με παίκτες από μεγάλα πρωταθλήματα που παίζουν γρήγορο βόλεϊ, ενώ είναι ιδιαίτερα ισχυροί στο μπλοκ (ρίξτε μια ματιά στον κεντρικό τους, Φίλιπ Τσβετίτσιανιν, που φέτος θα αγωνίζεται στον Φοίνικα). Εφικτός στόχος οι δύο νίκες; Ναι. Εύκολος; Σίγουρα όχι. Αν τον πετύχει όμως, περνάει στους «16» και μετά απολαμβάνει το ματς με την -όπως όλα δείχνουν στα χιαστί-, Ρωσία.
Κλείνοντας, ας κρατήσουμε αυτό που είπε ο αρχηγός, Γιώργος Πετρέας, όταν ρωτήθηκε στο Μονπελιέ για το ποια συναισθήματα κυριαρχούν στα αποδυτήρια: «Υπάρχουν πολλές αντιθέσεις. Στιγμές αμηχανίας για το που βρισκόμαστε με την επιστροφή μας στην ευρωπαϊκή ελίτ, υπάρχουν στιγμές που δείχνουν ότι δεν λείψαμε ποτέ. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας είμαστε όλοι ανυπόμονοι, αλλά και χαρούμενοι γιατί είμαστε εδώ μαζί με τους καλύτερους κι αυτό που θέλουμε είναι να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών».
ΥΓ: Ρωσία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης. Σε περίπτωση που κάποιος παρακολουθεί βόλεϊ περιστασιακά (και όχι σε υψηλό επίπεδο), ίσως πάθει ένα μικρό… πολιτισμικό σοκ με τα παιχνίδια που θα δει. Είπαμε, ελίτ του ευρωπαϊκού βόλεϊ…
