Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός ένα σημαντικό πρόβλημα είχε. Την αμυντική του λειτουργία. Από την μέση και μπροστά μπορεί να… κένταγε, αλλά έτρωγε πολλές φάσεις και μοιραία δεχόταν γκολ. Η απόκτηση του Ζοσέ Σα την περασμένη περίοδο βελτίωσε θεαματικά την κατάσταση, καθώς ο Πορτογάλος τερματοφύλακας ήταν σε πολλές περιπτώσεις φύλακας άγγελος της εστίας του, αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο έγιναν οι επιβεβλημένες κινήσεις, με την καταλληλότερη λειτουργία. Πλήρης εμπιστοσύνη στον προπονητή που γνωρίζει άριστα πλέον το έμψυχο δυναμικό και εκπλήρωση των επιθυμιών του.
Η επιμονή του Πέδρο Μαρτίνς και οι μαεστρικές ενέργειες της διοίκησης έφεραν στον Πειραιά τον σπουδαίο Ρούμπεν Σεμέδο. Ο θηριώδης κεντρικός οπισθοφύλακας ήταν αυτός που έλειπε στην λογική ότι… καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα. Ο Ολυμπιακός έχει κατοχή μπάλας, δημιουργεί προϋποθέσεις για γκολ, σκοράρει, και επιτέλους κρατάει το μηδέν στην άμυνα. Και το κρατάει πλέον όχι σε παιχνίδια β΄ διαλογής, αλλά σε αναμετρήσεις της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της UEFA.
Τρία ματς συμπλήρωσε ο Ολυμπιακός και δεν έχει δεχθεί γκολ. Δύο απέναντι στην δευτεραθλήτρια Τσεχίας Βικτόρια Πλζεν και ένα κόντρα στην δευτεραθλήτρια Τουρκίας Μπασακσεχίρ. Ακόμη και χωρίς τον Κώστα Φορτούνη στη μηχανή του ο Θρύλος έδειξε ισχυρό χαρακτήρα πήρε μια πρόκριση κι έχει στο τσεπάκι του ακόμη μία μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Αυτός ο Ολυμπιακός πείθει ότι μπορεί να περάσει και την Πόρτο και να είναι ξανά παρών στη φυσική του θέση. Τους ομίλους του Champions League. Mε τον Σεμέδο να διαπρέπει σε κάθε ματς και να ηγείται της άμυνας, τον Σα να «καθαρίζει» όποτε χρειάζεται (και κυρίως με την απίθανη επέμβαση του στο πέναλτι του Βίσκα στις καθυστερήσεις), τον Ποντένσε να κεντάει στην γραμμή κρούσης και τον Βαλμπουενά να προσαρμόζεται όλο και περισσότερο, η ερυθρόλευκη ταξιαρχία είναι έτοιμη να καθίσει και πάλι στον θρόνο της εντός των τειχών και να βάλει την σφραγίδα της στην Ευρώπη.
