Τα μάτια μας έχουν δει εκπλήξεις και εκπλήξεις τα τελευταία χρόνια στο ποδόσφαιρο, ακόμα και στις κορυφαίες διοργανώσεις όπως το Μουντιάλ. Ωστόσο, αυτό που συνέβη στις 19 Ιουλίου 1966 είχε προκαλέσει τεράστια αίσθηση και στους πλέον «ψυλλιασμένους». Η Βόρεια Κορέα νίκησε 1-0 ένα εκ των φαβορί του 8ου Παγκοσμίου Κυπέλλου, την Ιταλία, και την έστειλε πρόωρα σπίτι της!
Με ένα διαγώνιο σουτ στο 41’, ο δεκανέας του βορειοκορεάτικου στρατού, Πακ Ντου Ικ, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Ενρίκο Αλμπερτόζι , κερδίζοντας επάξια την προαγωγή του σε… λοχία (μην πάρει και αέρα) και μαζί μία θέση στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Κι ας ήταν παντελώς άγνωστος μέχρι εκείνη τη στιγμή κι ας μην έμαθε κανείς κάτι περισσότερο γι’ αυτόν μετά το σπουδαίο κατόρθωμά του. Άλλωστε, το ότι η ιστορία αυτής της απίθανης ομάδας έχει αποκτήσει μία ακαταμάχητη γοητεία με την πάροδο των χρόνων, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην αχλή μυστηρίου η οποία την περιέβαλε πριν και μετά την παρουσία της στα γήπεδα της Αγγλίας.
Όλο το στόρι, βέβαια, θυμίζει παραμύθι. Οι άγνωστοι ποδοσφαιριστές ενός από τα πιο αποκομμένα από τον υπόλοιπο κόσμο κομμουνιστικά καθεστώτος της Ασίας, κατάφεραν να ταπεινώσουν μία ευρωπαϊκή υπερδύναμη όπως η Ιταλία (έστω κι αν η τελευταία έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 34’, λόγω τραυματισμού του Μπουλγκαρέλι). Και στη συνέχεια, στον προημιτελικό, προηγήθηκαν με 3-0 μίας άλλης δυνατής ευρωπαϊκής ομάδας, της Πορτογαλίας, τρομάζοντας πολλούς που προς στιγμήν μπορεί και να πίστεψαν ότι είχαν να κάνουν με… εξωγήινους. Μέχρι που ξύπνησε ο μεγάλος Εουσέμπιο και επανέφερε την τάξη, γυρίζοντας μόνος του το ματς (5-3) με τέσσερα προσωπικά γκολ.
Αυτή ακριβώς η γοητεία του βορειοκορεάτικου παραμυθιού ώθησε τους Βρετανούς, Ντάνιελ Γκόρντον και Νίκολας Μπόνερ, να αναζητήσουν τα ίχνη του Πακ Ντου Ικ και της παρέας του. Αποτέλεσμα της πενταετούς έρευνας τους, ήταν ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με το τίτλο «Το Παιχνίδι της Ζωής Τους» (“The Game of Their Lives”), το οποίο βγήκε στις αίθουσες το 2002 και περιγράφει με έντονο συναισθηματισμό το ποδοσφαιρικό θαύμα που συντελέστηκε στο Μίντλεσμπρο το 1966. Το 2005, οι δημιουργοί του φιλμ για το αντίστοιχο θαύμα των ΗΠΑ το 1950, τη νίκη με 1-0 επί της Αγγλίας, επέλεξαν τον ίδιο τίτλο. Ίσως να μην ήταν τυχαίο.
Αν πάσχει σε κάτι το ντοκιμαντέρ, είναι στο ότι δεν απαντά στις φήμες που κυκλοφόρησαν μερικά χρόνια μετά το Μουντιάλ στη Νότια Κορέα, αλλά και στην Ευρώπη, σύμφωνα με τις οποίες το στυγερό καθεστώς έστειλε στην εξορία τους διεθνείς λίγο καιρό μετά την υποδοχή εθνικών ηρώων που τους επεφύλαξε. Για να τους τιμωρήσει για το… αμαρτωλό πάρτι με το οποίο είχαν γιορτάσει τη νίκη επί της Ιταλίας! Βέβαια, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις από τη στιγμή που για το γύρισμα του φιλμ χρειάστηκε ειδική έγκριση της κυβέρνησης της Βόρειας Κορέας, στην οποία θεωρείτο ακόμα επικεφαλής ο… εκλιπών από το 1994 Κιμ Ιλ Σουνγκ! Και προφανώς όλα τα περιεχόμενα πέρασαν υπό έγκριση, για να επιτραπεί στους δημιουργούς η έξοδος από τη χώρα.
Όπως και να ‘χει, η ταινία βάζει και τον πλέον αδαή θεατή στο κλίμα της ιστορίας αυτής της απίθανης ομάδας, η οποία ήρθε από το πουθενά, συντάραξε τα θεμέλια του διεθνούς ποδοσφαίρου και αμέσως μετά επέστρεψε ήσυχα στο καβούκι της. Η γλαφυρότητα δε με την οποία περιγράφει ο Σάντρο Ματσόλα την υποδοχή με… σάπιες ντομάτες που επιφύλαξαν στον ίδιο και τους συμπαίκτες του οι οργισμένοι Ιταλοί φίλαθλοι, στο αεροδρόμιο της Ρώμης, μας δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος. «Γλίτωσα επειδή ήμουν γρήγορος», λέει με περισσή δόση χιούμορ ο μυστακοφόρος πρώην σταρ της Ίντερ. Τότε, όμως, αυτό που είχε συμβεί δεν ήταν καθόλου αστείο για τους Ιταλούς…
Βόρειος Κορέα – Ιταλία 1-0
(41’ Πακ Ντου Ικ)
Βόρειος Κορέα (Μιουνγκ Ριού-Χιουν): Λι Τσαν Μιουνγκ, Σιν Γιουνγκ Κιου, Λιμ Ζουνγκ Σουν, Πακ Ντου Ικ, Χαν Μπονγκ Ζιν, Ο Γιουν Κιουνγκ, Χα Γιογνκ Βον, Ιμ Σουνγκ Χβι, Πακ Σουνγκ Τζιν, Γιανγκ Σουνγκ Κουκ, Κιμ Μπονγκ Χβαν.
Ιταλία (Εντμόντο Φάμπρι): Αλμπερτόζι, Γιάνιτς, Φακέτι, Φόλι, Γκουαρνέρι, Φαντίνι, Ματσόλα, Ριβέρα, Μπαριζόν, Μπουλγκαρέλι, Περάνι.
