Η αδράνεια των φίλων του Παναθηναϊκού στον Αρμαγεδδώνα – Αλαφούζου έχει εξήγηση όσο και εάν κάποιοι την χαρακτηρίζουν μυστήριο. Κατ’ εμέ θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την σιωπηρή – παθητική στάση των Ελλήνων στην λαίλαπα της κρίσης.
Ο κόσμος έπαψε να πιστεύει και να περιμένει λύσεις στα προβλήματά του. Πλέον παλεύει για το σήμερα, ενώ γα το… αύριο «έχει ο Θεός».
Κάπως έτσι και στον Παναθηναϊκό ουδείς πιστεύει σε θαύματα.
Ωστόσο γα να συμβεί αυτό συνέβησαν μια σερά από γεγονότα.
Πρώτα δημουργήθηκε ένα σκηνικό δήθεν «απομάκρυνσης» της οικογένειας Βαρδινογιάννη, η οποία ωστόσο δεν έφυγε ποτέ και παρέμεινε ως μεγαλομέτοχος και εγγυήτρια δύναμη.
Στη συνέχεια «φτιάχτηκε» μια δήθεν πολυμετοχική διοίκηση, η οποία δεν ήταν ποτέ συμπαγής, αλλά μια μονομετοχική διοίκηση με κάποιους… παρείσακτους!
Στην πορεία η ομάδα μπήκε δήθεν στον αυτόματο πλότο, με εντολοδόχο πρόεδρο τον Δημητρη Γόντικα.
Ακολούθως οι «πράσινοι» βρήκαν μια δήθεν Αλλαχόσταλτη λύση με πρίγκιπες και καμήλες, η οποία ήταν μονάχα στο μυαλό όλων όσων έβαλαν τον Βλάση Τσάκα να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Αλαφούζος για να σώσει την ΠΑΕ από την Γ’ Εθνική, αλλά φρόντισε σε βάθος χρόνου να μετατρέψει την ΠΑΕ σε σύλλογο… Δ’ Εθνικής.
Και το παραμύθι συνεχίζεται…
Ο Αλαφούζος «πάτησε» στον διχασμό του κόσμου, ο οποίος εδώ και δέκα χρόνια δεν ξέρει τι ισχύει, τι συμβαίνει και τι γίνεται. Φρόντισε να κόψει σε τρία – τέσσερα κομμάτια τους οργανωμένους, με την all time classic τακτική του «διαίρε και βασίλευε». Ξενέρωσε τον απλό κόσμο που είδε καλές ομάδες να γίνονται παρανάλωμα του πυρός στα χέρια ενός νευρωνικού προέδρου.
Ξεφτίλισε κάθε έννοια «μεγάλης ομάδας», δημιουργώντας συνθήκες «τρέλας». Προσφυγές, απληρωσιές, ανέχεια, τιμωρίες και… συνθήκες στα όρια του υποβιβασμού. Όλα επί τούτου.
Και πάνω απ’ όλα δημιούργησε μια «τοξική τρύπα» που δεν επιτρέπει σε κανέναν να πλησιάσει.
Ο Αλαφούζος ήταν άριστος γνώστης της «ψυχολογίας» του κόσμου του Παναθηναϊκού και έτσι δεν είχε κανένα άγχος για όσα έκανε και όσα θα κάνει…
Κρατήστε το αυτό.
Φανταστείτε, λοιπόν, να ήταν ο Αλαφούζος ο… διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ ή της ΑΕΚ!
Σε πόσες ημέρες θα τον είχαν… φύγει από το μετοχολόγιο της μίας ή της άλλης ΠΑΕ;