Μόντενα, η πόλη της Ferrari. Ακόμα κι αν κάποιος δεν είχε ιδέα, ακόμα κι αν βρέθηκε εκεί κατά λάθος, αργά ή γρήγορα καταλαβαίνει τη διασύνδεση. Ίσως επειδή οι περισσότερες πινακίδες σε στέλνουν ντουγρού στο Maranello, την έδρα του πιο… φετίχ brand name στην ιστορία της αυτοκίνησης.
Άζιμουτ Μόντενα, η… Ferrari του ευρωπαϊκού βόλεϊ. Η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα (και κύπελλα) στην Ιταλία και ταυτόχρονα ο κορυφαίος πρεσβευτής του ιταλικού βόλεϊ στην Ευρώπη: 8 συμμετοχές σε τελικούς Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ και τέσσερις κατακτήσεις. Βάλτε ακόμη πέντε Challenge Cup και τρία CEV Cup, ένα Super Cup και πέντε ακόμη χαμένους τελικούς και έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα για το μέγεθος του συλλόγου και το βάρος της φανέλας.
Στράβωσε το έργο στην κλήρωση
Μπορεί η τύχη να είχε χαμογελάσει στον Ολυμπιακό του Φερνάντο Μουνιόθ στις κληρώσεις που είχε τα προηγούμενα δύο χρόνια σε Challenge και CEV Cup, φέτος δεν έμελλε να συμβεί το ίδιο. Είναι διαφορετικό να αντιμετωπίζεις μια ιταλική ομάδα σε τελικό (Ραβένα), ημιτελικό (Τρεντίνο) και αλλιώς στη φάση των «32» (Μόντενα). Αλλιώς είναι το ταξίδι σου στην Ευρώπη να ολοκληρώνεται την άνοιξη κι αλλιώς λίγο πριν τα Χριστούγεννα.
Ο κοινός παρονομαστής σε όλες τις περιπτώσεις είναι πως καλείσαι να τεθείς αντιμέτωπος με συλλόγους από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Δυστυχώς οι Ερυθρόλευκοι βρίσκουν στον δρόμο τους μια παραδοσιακή δύναμη στο παγκόσμιο βόλεϊ -και το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης-, η οποία την περσινή περίοδο τερμάτισε τέταρτη στην Ιταλία έχοντας αποκλειστεί από την Περούτζια με μειονέκτημα έδρας (3-2 στη σειρά των ημιτελικών).
Οι αλλαγές που συντελούνται στη Μόντενα το φετινό καλοκαίρι είναι σημαντικές τόσο όσον αφορά στο ρόστερ όσο και στους στόχους της. Στον πάγκο της μετά την απόσυρση του Χούλιο Βελάσκο, κάθεται πλέον ο 49χρονος Αντρέα Τζιάνι που άφησε την εθνική ομάδα της Γερμανίας για να επιστρέψει στην αγαπημένη του πόλη.
Από τον σύλλογο αποχώρησαν ο ακραίος Ούρναουτ, ο έμπειρος διεθνής Γάλλος Κέβιν Τιλί (αδερφός του μπασκετμπολίστα που έπαιζε στον Ολυμπιακό) καθώς και ο κεντρικός Σιμόνε Ανζάνι που πήγε στην πρωταθλήτρια Τσιβιτανόβα. Ο τελευταίος είναι ίσως η σημαντικότερη απώλεια, ωστόσο τίποτα δεν έμεινε στην τύχη του γι’ αυτό και έγιναν προσθήκες που την ανεβάζουν επίπεδο ακόμα περισσότερο.
Η επιστροφή Άντερσον την απογειώνει
Η πιο πολυσυζητημένη μεταγραφή αυτή τη στιγμή στο διεθνές βόλεϊ είναι η επιστροφή του Ματ Άντερσον στη Μόντενα μετά από μια επταετία. Ο Αμερικανός ακραίος κατέκτησε τα πάντα με τη Ζενίτ Καζάν (τέσσερα σερί Champions League, λεπτομέρειες μωρέ) και επιστρέφει περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους.
Ο εκ των κορυφαίων στο άθλημα το 2014 έδωσε τη δική του μάχη με την κατάθλιψη. Πήρε άδεια από τον ρώσικο σύλλογο για να ξαναβρει τον εαυτό του: «Βάδιζα σε έναν δικό μου μοναχικό δρόμο. Χρειάστηκε να αποσυρθώ για λίγο ώστε να εντοπίσω ποιος είμαι πραγματικά. Οι δικοί μου με στήριξαν και με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου μπόρεσα να επιστρέψω», είχε αναφέρει μεταξύ άλλων σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του. Πλέον όλοι τον περιμένουν στην Ιταλία για να εντυπωσιάσει με τα τρομερά χτυπήματα του.
Στα 32 του πια, με τόση εμπειρία και τίτλους είναι έτοιμος να απογειώσει την ομάδα του Τζιάνι. Εκεί θα βρει και τους συμπαίκτες του στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ: Τον πασαδόρο Κρίστενσον και τον κεντρικό με την αγάπη στη μουσική, Μάξγουελ Χολτ. Οι τρεις τους έχουν εκπληκτική χημεία αφού είναι και πολύ καλοί φίλοι. Αντιλαμβάνεται κανείς πως ο Άντερσον δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Εν ολίγοις, στην εξάδα της Μόντενα οι τρεις παίκτες είναι βασικοί στην ίδια εθνική ομάδα!
Η παραμονή Ζάιτσεφ η δεύτερη σπουδαιότερη κίνηση
Αν και ο διαγώνιος Ιβάν Ζάιτσεφ βρέθηκε μια ανάσα από την αποχώρηση του για τη Λούμπε (η οποία τελικά απέκτησε τον Γκαφούρ), η Μόντενα του έδωσε νέο συμβόλαιο κι εκείνος έμεινε χωρίς να το σκεφτεί πολύ. Κακά τα ψέματα, όση τρέλα κι αν κουβαλάει στο παρκέ, πρόκειται για παίκτη που κάνει… παπάδες όχι μόνο στο ιταλικό πρωτάθλημα, αλλά και στην εθνική του ομάδα.
Μόνο μια γρήγορη ματιά να ρίξει κανείς στους ατομικούς και συλλογικούς τίτλους του και θα καταλάβει…
Κίνδυνος θάνατος από τη θέση του σέρβις: Άλμα στον… Θεό και ρουκέτες στην αντίπαλη υποδοχή. Υπάρχουν ελάχιστα παιχνίδια που είναι εξαφανισμένος μέσα στη σεζόν, αλλά ακόμα και σ’ αυτά βρίσκει τους τρόπους να βραχυκυκλώσει όλη την αντίπαλη άμυνα η οποία αναγκαστικά προσαρμόζεται πάνω του. Βέβαια, το βάρος της επίθεσης δεν θα το σηκώσει όλο ο ίδιος, αφού θα έχει και τον Άντερσον.
Συν τοις άλλοις, στο άλλο άκρο υπάρχει και ο Πολωνός διεθνής Mπεντνόρζ, o οποίος στα 24 του παίζει σαν να κουβαλάει εμπειρίες ετών στο τάραφλεξ. Επικίνδυνος και στις ψηλές αλλά και στις σκοτωμένες μπάλες με καλό σέρβις.
Μείγμα εμπειρίας και νιάτων
Πέρα από τον έμπειρο λίμπερο Ροσίνι, τον επικίνδυνο φλόουτ σέρβερ Ματσόνε και τον Καλιντέρμπα υπάρχει και μεγάλο βάθος στο ρόστερ για να παίρνουν τις απαραίτητες ανάσες οι έμπειροι παίκτες. Εξάλλοι οι ρυθμοί του ιταλικού πρωταθλήματος είναι τόσο υψηλοί (δύο και τρεις ταχύτητες πάνω από το ελληνικό) που είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητα τα μικρά «διαλείμματα».
Προσθέστε, λοιπόν, σε αυτούς και τον Μασόρα που στα 19 του θεωρείται ένα από τα μεγάλα ταλέντα της Κούβας και αποκτήθηκε από τη βραζιλιάνικη Μίνας (προορίζεται για back up του Ζάιτσεφ), τον 20χρονο Ιανέλι (αναπληρωματικό λίμπερο), τον 22χρονο Σάλσι (πασαδόρος) και τον πανύψηλο Πινάλι (εκρηκτικός ακραίος 22 ετών).
Όλοι οι προαναφερθέντες βρίσκονται στο ρόστερ για να δώσουν βάθος. Και για να ανήκουν στο ρόστερ της Μόντενα σημαίνει πως μπορούν και να πρωταγωνιστήσουν μέσα στη σεζόν.
Μοιάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο
Ο Ολυμπιακός καλείται να κάνει μια υπέρβαση για να αγωνίζεται στην Ευρώπη και στις αρχές του 2020. Τα ματς αργούν πολύ και μέχρι τον Δεκέμβριο μπορούν να αλλάξουν πολλά. Όμως το βόλεϊ δεν είναι ποδόσφαιρο και σπάνια βλέπεις το αουτσάιντερ να πετυχαίνει την υπέρβαση.
Οι Ερυθρόλευκοι με τον Φερνάντο Μουνιόθ στον πάγκο έχουν χτιστεί για μεγάλα ματς. Η παράδοση με τους Ιταλούς τα τελευταία δύο χρόνια είναι αρνητική (τέσσερις ήττες σε ισάριθμα ματς) και φέτος οικοδομείται μια ομάδα πιο νεανική και πιο γρήγορη. Η υποδοχή είναι αρκετά αναβαθμισμένη, ο Τερβαπόρτι που παρέμεινε θα παίζει με πιο καθαρό μυαλό και θα αξιοποιείται καλύτερα η γρήγορη σκέψη του.
Στα χέρια του έχει ξένους παίκτες με μεγάλες παραστάσεις (Χιουσάι, Φίνγκερ, Γκέργκι) και με μεγάλη ενέργεια στο τάραφλεξ. Παίκτης κλειδί θα είναι σίγουρα ο Κοκκινάκης που δίνει ενέργεια από τη θέση του λίμπερο.
Η Μόντενα θα παραμείνει το φαβορί για την πρόκριση ακόμα και μετά τη λήξη της πρώτης αναμέτρησης. Αυτό που πρέπει να σκέφτεται η ομάδα του Μουνιόθ είναι πως τα πάντα ξεκινούν από την υποδοχή. Από εκεί και πέρα όλα γίνονται…