Για την τεράστια πίεση που ένιωσε την πρώτη φορά που ήρθε στην Ευρώπη για να παίξει στη Μετς, σε σημείο που έφτασε ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, μίλησε ο Εμανουέλ Αντεμπαγιόρ σε συνέντευξή του στη Daily Mirror.
«Ήμουν 16. Το μόνο που ήθελα ήταν να βοηθήσω την οικογένειά μου, αλλά μου ασκούσαν τεράστια πίεση και δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω. Όταν η οικογένεια είναι φτωχή, όλοι είναι φτωχοί και υπάρχει αλληλεγγύη. Ο άλλος θα φάει σφαίρα για χάρη σου. Όταν όμως ένας ξεφύγει από τη φτώχεια και τα καταφέρει, όλοι νιώθουν ότι τους χρωστάς.
Στη Μετς έπαιρνα περίπου 3.000 λίρες τον χρόνο, αλλά η οικογένειά μου ζήτησε σπίτι 500.000. Ο σύλλογος κουράστηκε με αυτή τη συμπεριφορά», είπε ο 35χρονος Τογκολέζος, που θυμήθηκε τη βραδιά που λίγο έλειψε να πάρει χάπια για να βάλει τέλος στη ζωή του.
«Θυμάμαι να κάθομαι στο κρεβάτι μου ένα βράδυ και να σκέφτομαι “Τι κάνω εδώ; Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος μαζί μου, ποιο το νόημα να ζω;”.
Υπήρχε ένα φαρμακείο κάτω από το διαμέρισμά μου. Αγόρασα τρία πακέτα χάπια. Στο φαρμακείο δεν ήθελαν να μου τα πουλήσουν, αλλά τους είπα πως είναι για μια φιλανθρωπική οργάνωση στο Τόγκο. Τα ετοίμασα όλα, ήπια το νερό μου και τα είχα όλα όπως έπρεπε, για να φύγω. Εκεί, μέσα στη νύχτα, τηλεφώνησε ο καλύτερός μου φίλος και μου έδιωξε την πίεση, μου είπε πως είχα λόγους για να ζω.
“Μπορείς να αλλάξεις την Αφρική”, μου είπε. Στη συνέχεια, σκέφτηκα πως είμαι ένας πωλητής ονείρων και τώρα δεν αγοράζω κανένα όνειρο. Αυτό με έκανε να εγκακαταλείψω την ιδέα να φύγω, σκέφτηκα ότι κάτι θα φυλά ο θεός για μένα».
