H διάσωση των 12 παιδιών και του προπονητή τους από το πλημμυρισμένο σπήλαιο Ταμ Λουάνγκ ήταν το πρώτο, δυσκολότερο μέρος της επιχείρησης και είχε αίσιο τέλος. Όπως όμως λένε χαρακτηριστικά οι γιατροί «το ταξίδι τους δεν έχει τελειώσει ακόμα».
Τα παιδιά έδειξαν αξιοσημείωτες ψυχικές και σωματικές αντοχές, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πέρα και πάνω από τις δυνάμεις τους και σ’ αυτά τον πρώτο ρόλο θα παίξουν οι γιατροί που θα πρέπει να φροντίσουν να γιατρέψουν τα αδύναμα κορμάκια τους και τις ψυχούλες τους από τα σημάδια αυτής της περιπέτειας.
Επειτα από ημέρες παραμονής μέσα στον σκοτεινό και υγρό θάλαμο του σπηλαίου, η ψυχολογική κατάσταση των παιδιών «είναι πολύ καλή», είπε σήμερα στους δημοσιογράφους ο Θονγκτσάι Λερτουιλαϊραταναπόνγκ, ο γενικός επιθεωρητής του υπουργείου Δημόσιας Υγείας, προσθέτοντας ότι τώρα «δεν έχουν στρες».
Τόσο τα 12 αγόρια όσο και ο προπονητής τους έχασαν κατά μέσον όρο δύο κιλά τις 17 αυτές ημέρες της περιπέτειάς τους, σύμφωνα με τον ίδιο. Οπως τόνισε ο Θονγκτσάι, ένα από τα αγόρια που διασώθηκαν χθες παρουσίασε λοίμωξη του αναπνευστικού, ενώ όλα τα παιδιά εμβολιάστηκαν κατά της λύσσας και του τετάνου.
Ο ανταποκριτής του Guardian ανέβασε στο twitter βίντεο που δείχνει τα παιδιά μέσα στο νοσοκομείο.
Played a short clip of the boys in hospital #ThamLuangCave pic.twitter.com/3tGPkmbTG4
— michael safi (@safimichael) July 11, 2018
Με τις κίτρινες μπλούζες είναι οι γονείς των παιδιών οι οποίοι τα βλέπουν πίσω από ένα τζάμι:
Parents in yellow polos seeing their boys through glass #thamluangcave pic.twitter.com/Bij5NsstQV
— michael safi (@safimichael) July 11, 2018
Πέρασαν μία εβδομάδα στο απόλυτο σκοτάδι υπό το φόβο ότι δεν θα τους βρουν
Η αισιόδοξη αξιολόγηση της κατάστασής τους είναι εντυπωσιακή δεδομένου ότι τα παιδιά και ο προπονητής τους του ποδοσφαίρου έζησαν για περισσότερο από μια εβδομάδα μέσα σε απόλυτο σκοτάδι, σε μια στενή προεξοχή του σπηλαίου και οι υπόλοιπες μέρες τους σημαδεύτηκαν από πείνα και τον φόβο ότι δεν πρόκειται ποτέ να τους βρουν.
Οταν τελικά εντοπίστηκαν, η επιχείρηση απεγκλωβισμού τους ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη. Τα παιδιά οδηγούνταν στην έξοδο ένα-ένα, χρησιμοποιώντας υποβρύχιο εξοπλισμό μέσα από μια σειρά μεγάλων, πλημμυρισμένων τμημάτων μιας στενής σήραγγας.
Παρά την θετική αξιολόγηση της κατάστασης της υγείας τους μέχρι στιγμής, οι ειδικοί λένε ότι θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά για ενδείξεις αγχώδους διαταραχής, η οποία μπορεί να εμφανιστεί και έπειτα από μήνες.
Το «ταξίδι» τους δεν τελείωσε ακόμα
«Το ταξίδι τους δεν τελείωσε ακόμη», δήλωσε η Τζένιφερ Γουάιλντ, μια κλινική ψυχολόγος στο Κέντρο της Οξφόρδης για τις Αγχώδεις Διαταραχές και το Ψυχικό Τραύμα.
«Είναι πιθανό έπειτα από μια δοκιμασία σαν αυτήν, κάποιες παρεμφερείς αφορμές να επαναφέρουν αισθήματα ή αναμνήσεις από το ψυχικό τραύμα… Η παραμονή στο σκοτάδι, η παραμονή σε δωμάτια με κλειστές πόρτες, μια ακτινογραφία σαν την μαγνητική, πιθανόν και το κολύμπι να τα δυσκολεύουν», διευκρίνισε η Γουάιλντ.
«Τις εβδομάδες που ακολουθούν μια τέτοια δοκιμασία, είναι συχνό οι άνθρωποι να έχουν ακούσιες αναμνήσεις, αισθήματα και αναδρομές στο παρελθόν», εξηγεί η ίδια και προσθέτει ότι ενώ τέτοια συμπτώματα συνήθως ξεκαθαρίζουν μετά τον μήνα, μεγαλύτερο διάστημα από αυτό πιθανόν να αποτελεί ένδειξη για διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD).
Τα αγόρια αναμένεται να παραμείνουν μια εβδομάδα στο νοσοκομείο της Τσιανγκ Ράι και έξι μήνες υπό ψυχολογική παρακολούθηση.
Οι γιατροί είπαν ότι περίοδος «καραντίνας» μιας εβδομάδας είναι απαραίτητη για να διασφαλισθεί ότι δεν έχουν κάποια μόλυνση, αλλά οι γονείς επιτράπηκε να επισκεφθούν την πρώτη ομάδα διασωθέντων παιδιών χθες Τρίτη φορώντας προστατευτικές στολές και από απόσταση δύο μέτρων για προληπτικούς λόγους.
Αλλά ακόμη και όταν θα επανενωθούν πλήρως με τις οικογένειές τους και λάβουν εξιτήριο από το νοσοκομείο, η ανάρρωσή τους θα παραμείνει μια συνεχιζόμενη διαδικασία, ειδικά μεσοπρόθεσμα.
«Μπορεί να γίνουν φοβικά, νευρικά, προσκολλημένα στους γονείς τους», υποστηρίζει η Αντρεα Ντανίζ, μια ψυχολόγος στο Κing’s College του Λονδίνου.
«Πιθανόν να φοβούνται για την ασφάλειά τους, να είναι κυκλοθυμικά ή να ταράζονται εύκολα ή αντιθέτως, να είναι απόμακρα ή απαθή», προσθέτει.
Τους βοήθησε το γεγονός ότι ήταν ήδη ομάδα
Τα αγόρια -όλα μέλη της ίδιας ομάδας ποδοσφαίρου- πιθανόν να βοηθήθηκαν στη διάρκεια της δοκιμασίας τους από το γεγονός ότι ήταν ήδη μια ομάδα παρά κάποιοι άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους που βρέθηκαν ξαφνικά σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
«Τα σημαντικά στοιχεία είναι να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, να επιστρέψουν στο σχολείο και στην κοινότητα τους», λέει ο Μπουνρουάνγκ Τριρουανγκγουοραγουάτ, ο γενικός διευθυντής του Τμήματος Ψυχικής Υγείας του υπουργείου Υγείας της Ταϊλάνδης.
Η Γουάιλντ τόνισε ότι το νεαρό της ηλικίας και το ομαδικό πνεύμα των παιδιών πιθανόν να λειτουργήσει θετικά για την επεξεργασία της εμπειρίας τους.
«Αν μπορέσουν να δουν τη δοκιμασία τους ως μια ασυνήθιστη περιπέτεια αντί να επικεντρωθούν στο ότι θα μπορούσαν να έχουν χάσει τη ζωή τους και στο τι θα μπορούσε να έχει συμβεί, είναι πιθανότερο να έχουν ένα καλό ψυχικό αποτέλεσμα.
