Το θέμα είναι σοβαρό. Οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν λεφτά. Δεν είναι… αντάξιοι αντίπαλοι, σύμφωνα με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ξέρετε, αυτόν που του είπε ο Γιώργος Αγγελόπουλος «κάτσε κάτω» και που φώναζε ότι τον χτύπησαν. Και που, λίγο αργότερα, περίμενε τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός στην είσοδο του υπουργείου, δήθεν για να κάνει τσαμπουκά. Με τους δέκα άνδρες της φρουράς του παραδίπλα.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλο θα ήθελε έναν αντίπαλο σαν τον Σωκράτη Κόκκαλη. Έτσι έγραψε στο Instagram τις προάλλες. Προφανώς επειδή πονάει πολύ τον Ολυμπιακό και θέλει το καλό του. Τώρα βέβαια, πως γίνεται ο άνθρωπος που θέλει «αντάξιο αντίπαλο» να κάνει ότι μπορεί προκειμένου να μη γίνει δεκτό το αίτημα για ξένους διαιτητές, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν είναι όμως μόνο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που πονάει τον Ολυμπιακό. Είναι και τα ΜΜΕ. Ειδικά τα σεσημασμένα για την… άδολη αγάπη τους προς τον Ολυμπιακό ΜΜΕ. Εδώ και κάποιους μήνες έχουν αρχίσει το πριόνισμα στους Αγγελόπουλους. Από αγάπη, μην πάει ο νους σας στο κακό. Είναι που δεν μπορούν να βλέπουν τον Θρύλο να υποφέρει, όχι τίποτε άλλο…
Το ότι ο πόλεμος στους Αγγελόπουλους έχει ξεκινήσει μετά απ’ όσα έγιναν στο πρώτο ματς του OAKA για την Ευρωλίγκα, αλλά και την απόφασή τους να διεκδικήσουν το δίκιο τους, προφανώς πρόκειται περί συγκυρίας. Από εκεί άρχισαν να… φτωχαίνουν, τότε ανακάλυψε και τη λευκή πετσέτα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Μέχρι που πήγε στο ΣΕΦ και είδε πολλές λευκές πετσέτες μαζεμένες.
Ας τα αφήσουμε όμως αυτά. Οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν λεφτά. Τώρα, γιατί βάζουν περίπου 15 εκ. ευρώ από την τσέπη τους κάθε χρόνο, κανείς δεν ξέρει. Και θα τα βάλουν και του χρόνου. Και ίσως να είναι και περισσότερα, σε περίπτωση που ο Ολυμπιακός δεν πάει στην Αδριατική και επιλέξει να αγωνιστεί μονάχα στην Ευρωλίγκα.
Περίπου 3 εκ. ευρώ θα είναι η συνολική ζημιά της πιθανότατης αποχώρησης από την Basket League. Και είναι διατεθειμένοι να τα βάλουν ξανά από την τσέπη τους. Έτσι, γιατί δεν έχουν τι να τα κάνουν. Για να δίνουν το δικαίωμα στον κάθε φλούφλη να κάνει υψηλή κριτική από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή και υποδείξεις από το κινητό, την ώρα που είναι καθισμένος στη λεκάνη της τουαλέτας και χαζεύει στο facebook και στο twitter.
Αλήθεια, γιατί δε βγαίνουν να μιλήσουν οι Αγγελόπουλοι; Αυτή την απορία την έχω κι εγώ. Έχω όμως κι άλλη απορία, μεγαλύτερη. Γιατί δεν αρχίζουν να μοιράζουν φάπες σε όλους τους πονηρούς δημοσιογράφους που τους κάνουν υποδείξεις ποιον να ανανεώσουν, πόσα να του δώσουν και πότε να τον πληρώνουν;
«Αγγελόπουλοι βάλτε λεφτά» λέει ο μέσος χάνος που ενημερώνεται ή επηρεάζεται από αυτά που διαβάζει σε σάιτ που πονάνε τον Ολυμπιακό. Που τον πονάνε πραγματικά, όχι σαν τους άσπλαχνους αδερφούς που απλώς πετάνε την περιουσία τους σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Τον μέσο χάνο τον διαβάζουν και άλλοι «μέσοι χάνοι» και συμφωνούν. Και χαίρονται τόσο πολύ που συμφωνούν ώστε τρέχουν να πείσουν κι άλλους. Και κάνουν λάικ, share και retweet.
Οι Αγγελόπουλοι δίνουν 9 εκατομμύρια τον χρόνο μόνο για τέσσερις Έλληνες παίκτες. Ναι, τα 4,5 πάνε στην εφορία, αφού το φορολογικό καθεστώς της πλούσιας και καπιταλιστικής Ελλάδας δεν είναι ίδιο με της Τουρκίας ή της Ρωσίας. Και αλίμονό τους αν καθυστερήσουν στις πληρωμές. Τότε είναι που εμφανίζονται οι «λογιστές» και οι «συνήγοροι» των παικτών για να τους κουνήσουν το δάχτυλο. Κι άντε να πείσεις τον μέσο χάνο πως δεν έχει λογική να ταυτίζεσαι με τον επαγγελματία παίκτη, περισσότερο από εκείνον που τον πληρώνει για να βρίσκεται εκεί.
Στο μπάσκετ δεν υπάρχουν επενδυτές. Υπάρχουν μονάχα βιτσιόζοι που πληρώνουν αδρά, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ πίσω ούτε το 1% των χρημάτων που βάζουν. Βιτσιόζοι και γιατί πληρώνουν, αλλά και γιατί ανέχονται να τους λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Και να προέρχονταν μονάχα από τους αντίπαλους, φανερούς και κρυφούς, πάει στο διάολο.
Επειδή το βίτσιο τους είναι αγιάτρευτο, οι Αγγελόπουλοι δεν θα κωλώσουν ούτε τώρα. Μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι, ετοιμάζονται ήδη για την ηλιόλουστη μέρα που θα ξημερώσει σε λίγο καιρό. Σε αυτή την ηλιόλουστη μέρα όμως, θα πορευτούν κατά βάση με εκείνους που τους στήριξαν στα δύσκολα. Με εκείνους που τους πίστεψαν. Ακόμα και με εκείνους που τους έκαναν κριτική, αναγνωρίζοντας όμως εξαρχής τις προθέσεις τους. Και την προσφορά τους. Όχι μόνο την εποχή που έπαιρναν δυο Ευρωλίγκες, αλλά και τώρα που δίνουν την ύστατη μάχη απέναντι σε ένα σύστημα δεκαετιών.
Αν βρεθεί κάποιος που θα δεσμευτεί να δώσει έστω και ένα ευρώ παραπάνω απ’ όσα δίνουν τα αδέρφια κάθε χρόνο, ίσως οι Αγγελόπουλοι να σκεφτούν να αποχωρήσουν. Μέχρι τότε, θα είναι εκεί. Με τα σωστά τους, με τα λάθη τους και πάνω απ’ όλα με το βίτσιο τους να τους καθοδηγεί.