Όλα τελείωσαν εδώ για τον Ολυμπιακό, η Ζαλγκίρις Κάουνας κατάφερε με αυταπάρνηση να πάρει διπλό μέσα στη Μαδρίτη και ουσιαστικά άφησε εκτός οχτάδας τους ερυθρόλευκους, για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2015-16.
Ναι, το κατάφερε κι αυτό φέτος ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός του 11-5 και τα συναφή, ο Ολυμπιακός που δήθεν ίσως του στοίχιζε το πλεονέκτημα έδρας η ήττα στην Νταρουσάφακα στα τέλη του Δεκέμβρη.
Η ίδια ομάδα θα έρθει απόψε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να υπογράψει σε ένα παιχνίδι το τέλος εποχής των ερυθρολεύκων. Προπάντων, θα πρέπει όλοι να αναλογιστούν τι έφταιξε για να φτάσουμε ως εδώ.
Πρώτος γύρος για φίλημα
Όλα κυλούσαν ομαλά στο μεγάλο Λιμάνι, ο Μπλατ είχε έρθει με τις καλύτερες περγαμηνές για να χτίσει έναν ισχυρό Ολυμπιακό και κυρίως με διαφορετικό στιλ. Οι πρώτες αναπάντεχες νίκες σε Μόσχα και Βιτόρια έφεραν και τις κρυφές ελπίδες του κόσμου για ακόμα μια διάκριση.
Από εκείνο το σημείο μέχρι την ήττα στην Κωνσταντινούπολη δεν άλλαξαν και πολλά, θετικό σκορ και πάμε παρακάτω. Τα γεγονότα άρχισαν να αντιστρέφονται απότομα μετά το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Εκεί που οι γηπεδούχοι είχαν κερδίσει κατά κράτος τους πράσινους σε όλους τους τομείς και έκαναν τον τελικά «χρυσοδάχτυλο» Πιτίνο να αναρωτιέται την ηλικία του Μιλουτίνοφ.
Απότομο φρένο και αναστροφή
Η αγχωτική κατά τα άλλα νίκη με την Μπασκόνια έδωσε τα πρώτα σημάδια κορεσμού στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Τα εξωγηπεδικά γεγονότα επισκίασαν όλο το αγωνιστικό σκέλος και η κατάληξη είναι η γνωστή.
Οι νίκες έρχονταν με το σταγονόμετρο, η ομάδα εκ του αποτελέσματος ήθελε μια νίκη παραπάνω σε ολόκληρο τον δεύτερο γύρο και εν τέλει κατάφερε να αποκλειστεί. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε να δίνει αγώνες… επίδειξης στις εκτός έδρας αναμετρήσεις και η ομάδα είχε χάσει την σπιρτάδα της και κατά κύριο λόγο την εμπιστοσύνη της σε όλους.
Φενέρ, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, Εφές, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ είναι μερικές από τις ομάδες που κατάφεραν να πάρουν θετικό αποτέλεσμα απέναντι στον Ολυμπιακό σε αυτό το δεύτερο μέρος της Euroleague.
Kι όμως εκεί δεν είχε κριθεί τίποτα. Ούτε ακόμα και στην απογοητευτική εμφάνιση του Μιλάνου. Η ομάδα του Μπλατ είχε την τύχη στα χέρια της ακόμα, μέχρι και για την έκτη θέση.
Ο αποκλεισμός αποφεύχθηκε ακόμα και στα Κανάρια Νησιά, εκεί όπου οι Πειραιώτες έχασαν με κάτω τα χέρια (23 πόντους) από μια ομάδα που πάει για υποβιβασμό στη Liga Endesa. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ πρόσθεσε η Ζαλγκίρις Κάουνας του δαιμόνιου Σάρας μέσα στο φαληρικό στάδιο την προηγούμενη εβδομάδα, μειώνοντας κατά πολύ την τύχη του Ολυμπιακού.
Λίγες αγωνιστικές πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας δεν είχε δα και κάνα μεγαθήριο να σκοτώσει ο Ολυμπιακός για να προκριθεί, έπρεπε να κάνει τα αυτονόητα για τη φανέλα και τον κόσμο του και απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους τομείς.
Παίκτες «λαχεία», αλλά κέρδισε διαφορετικό νούμερο
Ο Ντέιβιντ Μπλατ έκανε τις δικές του επιλογές το καλοκαίρι που μας πέρασε, αλλά εκ του αποτελέσματος δεν κατάφερε να στήσει γερές βάσεις γύρω από το νέο ρόστερ του Ολυμπιακού, ενώ κατά γενική ομολογία κανένας δεν έχει αφήσει ευχαριστημένο το κοινό για πολλούς μπασκετικούς δίκαιους ή άδικους λόγους.
Ουδείς βγήκε μπροστά στον δεύτερο γύρο, τουλάχιστον κάποιοι προσπάθησαν, χωρίς να τα καταφέρουν. Δεν μπορείς φυσικά να έχεις την απαίτηση από τους νεοφερμένους Γκος, ΛεΝτέι και Τουπάν να λειτουργήσουν ως ηγέτες σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Για τους δύο πρώτους ειδικά ακόμα και το επίπεδο της διοργάνωσης ήταν πρωτόγνωρο.
Κάπου πιο βόρεια, ο «κίλερ» Τίμα κάνει βόλτες στους δρόμους της Μόσχας πετυχαίνοντας 15-20 πόντους ανά παιχνίδι στο πρωτάθλημα, αφήνοντας πίσω τον κακό του ελληνικό εαυτό.
Στο δια ταύτα, ο καλός σχεδιασμός με το μπερδεμένο σύνολο που κατέληξε να έχει ο Ολυμπιακός… ένας Πιέρα Χένρι δρόμος!
Του πήραν δύο άσους από το μανίκι
Ένας από τους παράγοντες του φετινού στραπάτσου ήταν όπως και κάθε χρόνο οι τραυματισμοί. Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός στερήθηκε στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, τον αρχηγό του και τον Γιάνις Στρέλνιεκς.
Οι δύο τους αποτελούσαν τα πιο αξιόπιστα γκαρντ της ομάδας, με την ενέργεια που διαπερνά τον αρχηγό να δίνει συνεχώς μομέντουμ στην ομάδα, ακόμα και στα 37 του χρόνια. Από την άλλη, ο Λετονός είχε στο παιχνίδι του αυτό το απρόβλεπτο που μπορούσε να δώσει παιχνίδια στους Πειραιώτες, όπως και το περιφερειακό σουτ που είναι μέχρι και σήμερα ανοιχτή πληγή.
Σπανούλης και Στρέλνιεκς θα μείνουν έτσι κι αλλιώς για αρκετό καιρό εκτός γηπέδων, με τον αρχηγό να χειρουργείται πρόσφατα στο πόδι. Άλλωστε, δεν έχει και μεγάλη σημασία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αφού το κακό ήδη έγινε και οι δύο αυτές απουσίες περιόρισαν πολύ τις επιλογές του Μπλατ.
Ελληνικός κορμ(ποι)ός;
Αναμφισβήτητα οι Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού, με μπροστάρηδες τους Σπανούλη-Πρίντεζη άλλαξαν τη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου προς το καλύτερο. Δεν είναι λίγες οι αναμνήσεις που θα μείνουν για χρόνια στις μνήμες των φίλων της ομάδας, ούτε ξαφνικά τελείωσαν οι δρόμοι τους με τον Ολυμπιακό.
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και τον άτιμο τον χρόνο δεν μπορεί να τον κερδίσει κανείς στη ζωή, ειδικά στο μπάσκετ. Στη γενικότερη μετριότητα χάθηκαν και αυτοί, ο καθένας με τις δικές του εκλάμψεις, τα δικά του καλά και κακά διαστήματα.
Όμως, φάνηκε πως ακόμα και οι ίδιοι χρειάζονται μια ανανέωση, σαν να πρέπει να δώσουν ξανά τα διαπιστευτήρια τους προς τον σύλλογο και το αντίστροφο για να πάμε ξανά στον παλαιό δρόμο των επιτυχιών.
Χάθηκε αυτό το κάτι παραπάνω που έδιναν, ο τσαμπουκάς, η κατανόηση της πραγματικότητας του Ολυμπιακού, κυρίως της φανέλας που φορούν. Όταν όλα πάνε στραβά, δεν μπορείς να περιμένεις από 2-3 Έλληνες να κάνουν τα πάντα σε αυτό το ρημάδι το παρκέ.
Βέβαια, υπάρχουν και παραδείγματα αγωνιστικής πτώσης (Μάντζαρης) είτε ακόμα και μεγάλης απογοήτευσης (Παπανικολάου-Πρίντεζης).
Όλοι υπηρέτησαν με σύνεση τον Ολυμπιακό και θα κληθούν (οι περισσότεροι) να το κάνουν και τα υπόλοιπα χρόνια, σε νέα όμως βάση.
Το αύριο χτυπάει την πόρτα…
Ο Ολυμπιακός έφτασε μόνος του σε αυτό το αδιέξοδο, με τις δικές του δυνάμεις, δεν του έφταιξε και κανείς στη Euroleague. Αρκετά μεγάλο μέρος του ρόστερ θα αλλάξει, δε γίνεται και διαφορετικά. Οι συνισταμένες της επόμενης σεζόν θα είναι διαφορετικές σε πολλά επίπεδα.
Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι πρέπει να στήσουν αρχικά ένα τείχος γύρω από την ομάδα, να δουν με θετική αύρα την επόμενη μέρα. Ας τα βάλουν κάτω οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ, κάνοντας τις σωστές επιλογές για να αλλάξει εκ νέου η κατάσταση. Κάτι παρόμοιο είχαν κάνει και τη σεζόν 2011-12 όταν η ομάδα έφτασε στο χείλος της καταστροφής.
Εδώ δεν είναι ανάλογες οι συνθήκες, αλλά ο Ολυμπιακός από το 2016 και έπειτα (με εξαίρεση τον τελικό της Euroleague) είχε ελεγχόμενη πτωτική πορεία.
Ο Μπλατ αν αποδεχτεί την προσωπική του ευθύνη στην φετινή αποτυχία, θα έχει το ελεύθερο να δουλέψει και την επόμενη σεζόν, για να αντιστρέψει το κλίμα. Με καλύτερα μυαλά…
Όλα είναι υπό κρίση, ο Ολυμπιακός σε αυτό το σημείο που έφτασε καλείται να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή, να μηδενίσει το κοντέρ που έγραψε αρκετά χιλιόμετρα και να το ξαναπάει από την αρχή, βήμα-βήμα.
Άλλωστε αυτή η ομάδα πάντα θα βρίσκει τον δρόμο της και οι ομάδες βγαίνουν αλλαγμένες από μια μεγάλη μπόρα. Σε μια χρονιά με τόσα και τόσα, θα ξανακάνει ξαστεριά…
