Αντί προλόγου – και για να σας βάλουμε πιο γρήγορα στο κλίμα – δείτε προσεκτικά τις φωτογραφίες που ακολουθούν…
Όπως έχετε ήδη αντιληφθεί, τα παραπάνω κείμενα δημοσιεύτηκαν στο ίδιο σάιτ, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 ωρών. Αν μη τι άλλο, το… εργολαβικό της υπόθεσης βγάζει μάτι. Δεν είναι δα και πρωτοφανής η συγκεκριμένη πρακτική, τόσο στο συγκεκριμένο σάιτ, όσο και στον θλιβερό ελληνικό Τύπο γενικότερα.
Το πρώτο μεγάλο ερώτημα που δημιουργείται είναι αυτό που θέσαμε στον τίτλο. Ποιος και γιατί πονά τόσο πολύ με τους Αγγελόπουλους; Η απάντηση μπορεί να δοθεί από τα συμφραζόμενα…
Είναι αλήθεια πως το συγκεκριμένο σάιτ εξειδικευόταν (από την πρώτη μέρα) κατά κύριο λόγο στο εργολαβικό θάψιμο του Μαρινάκη και του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, προσπαθώντας να κρατά αποστάσεις από το μπασκετικό τμήμα και τους Αγγελόπουλους. Οι «προσπάθειες» βέβαια λιγόστευαν πάντα όταν πλησίαζε ο Ιούνιος και οι τελικοί του πρωταθλήματος.
Τι μεσολάβησε και οι μάσκες έπεσαν με τόση δύναμη στο πάτωμα; Εδώ και κάποιο διάστημα, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι δείχνουν αποφασισμένοι να τα βάλουν μια για πάντα με το σάπιο κατεστημένο της ΕΟΚ αλλά και αυτούς που το συντηρούν για δεκαετίες. Ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν τις «άριστες σχέσεις» (σε βαθμό παρεξήγησης) του Βασιλακόπουλου με τον Παναθηναϊκό, όπως και το τι έχει «προσφέρει» όλα αυτά τα χρόνια.
Από τις 13/2 κι έπειτα, όταν και διαφάνηκαν οι προθέσεις των Αγγελόπουλων για οριστική ρήξη, το συγκεκριμένο σάιτ λειτουργεί «συντεταγμένα» σε βάρος των ιδιοκτητών της ΚΑΕ Ολυμπιακός. Με λύσσα που θυμίζει τα πρώτα «δυναμικά» χρόνια εναντίον της «εγκληματικής» και προσωπικά του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Είναι προφανές πως κάποιος θίχτηκε. Όπως είναι προφανές πως αυτός που θίχτηκε έδωσε εντολή για ηθική και ψυχολογική ισοπέδωση των Αγγελόπουλων. Το πρώτο ερώτημα απαντήθηκε.
Η συνέπεια και ο αυτοσεβασμός
Στην πληρωμένη δημοσιογραφία (την επαγγελματική δηλαδή, μην πάει ο νους σας σε κάτι άλλο), δεν υπάρχει «αλήθεια». Ασχέτως αν πολλοί είναι εκείνοι που την επικαλούνται. Το μόνο που ίσως θα έπρεπε να υπάρχει είναι ένας στοιχειώδης αυτοσεβασμός ως προς τη συνέπεια των απόψεων που διατυπώνονται. Αυτό κι αν είναι δύσκολο όμως στην πληρωμένη δημοσιογραφία.
Στις παραπάνω εικόνες παρατηρεί κάποιος μια άκρως καταγγελτική διάθεση εναντίον των ντροπιαστικών πανό που ανέβηκαν στο ΣΕΦ την περασμένη Παρασκευή. Ανεξάρτητα από το γεγονός πως η σκοπιμότητα και η στόχευση βγάζουν μάτι, τα αντανακλαστικά των συντακτών αξίζουν συγχαρητήρια. Μια στιγμή όμως. Μια και το έφερε η κουβέντα στα αντανακλαστικά, ποια ήταν άραγε η θέση των συγκεκριμένων συντακτών – αρθρογράφων στα εξευτελιστικά πανό του ΟΑΚΑ την αμέσως προηγούμενη μέρα, αλλά και στο αδιανόητο συμβάν στο οποίο αναφέρονταν; Στη δολοφονική επίθεση με μαχαίρια και λοστούς εναντίον ΑμεΑ, ηλικιωμένων και γυναικόπαιδων στο Παπαστράτειο δηλαδή.
Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν.
Ακόμα και οι λιγότερο παρατηρητικοί μπορούν να διαπιστώσουν πως σε κανέναν από τους γεμάτους ευαισθησίες αρθρογράφους δεν έκαναν εντύπωση τα γεγονότα του Παπαστράτειου, ούτε και τα πανό που τα υπενθύμιζαν.
Μια στιγμή όμως.
Ας μην προτρέχουμε σε βιαστικά συμπεράσματα. Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι υπάρχει δόλος στην παραπάνω – επιλεκτική εκ πρώτης όψεως – συμπεριφορά. Μπορεί οι άνθρωποι να είχαν ρεπό το βράδυ της Πέμπτης ή να μην έτυχε να διαβάσουν (ή να δουν) τι συνέβη εκείνο το Σάββατο στο Παπαστράτειο.
Σε αντίθεση με την πρακτική που ακολουθεί το σάιτ στο οποίο εργάζονται, εμείς πιστεύουμε στο τεκμήριο της αθωότητας και ότι κανείς δεν είναι «ένοχος» προτού καταδικαστεί. Μπορεί στην τελική να ήταν μια κακιά στιγμή βρε αδερφέ…
