Φτάσαμε που λέτε στο σημείο μηδέν. Εκεί όπου κανείς δεν περίμενε ότι θα βρεθεί ο Ολυμπιακός τη φετινή σεζόν, να όμως, που στο μπάσκετ τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο. Οι ερυθρόλευκοι που τη 19η αγωνιστική είχαν ρεκόρ 12-7 και είχαν να ανησυχούν μόνο για το πλεονέκτημα έδρας, πλέον κινδυνεύουν πολύ σοβαρά με αποκλεισμό από τα πλέι οφ,
Οι ερυθρόλευκοι γκρέμισαν ό,τι με κόπο είχαν χτίσει και πλέον βρίσκονται αντιμέτωποι με την απόλυτη καταστροφή. Ουσιαστικά θα παίξουν την ευρωπαϊκή τους ύπαρξη σε μια παρτίδα 40 λεπτών, με αντίπαλο την ομάδα που τους τη στέρησε και πέρυσι. Η Ζαλγκίρις σκότωσε τον Ολυμπιακό την περασμένη σεζόν με τη νίκη της στο ΣΕΦ στον πρώτο αγώνα των πλέι οφ και ίδιο φιλοδοξεί να κάνει και φέτος Λίγο νωρίτερα αυτή τη φορά…
Όποιος ισχυριστεί ότι οι Πειραιώτες είναι άξιοι της μοίρας τους, θα έχει δίκιο. Εκείνοι τα έκαναν θάλασσα, εκείνοι παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, εκείνοι δεν σταμάτησαν να παίζουν με την φωτιά κι αν τελικά καούν δεν θα τους φταίει κανένας. Μόνο η απαράδεκτη εικόνα τους απέναντι στην αποκλεισμένη Γκραν Κανάρια την περασμένη Πέμπτη, σε ένα ματς που θα σφράγιζε σε μεγάλο βαθμό την παρουσία τους στην οκτάδα, φτάνει και περισσεύει για να τους στερήσει κάθε περιθώριο για δικαιολογίες και άλλοθι. Κι αν τελικά μείνουν εκτός συνέχειας τόσο πρόωρα και τόσο άδοξα, θα έχουν βγάλει μόνοι τους τα μάτια τους. Μέχρι τότε, όμως…
Μέχρι τότε υπάρχει μόνο ένας δρόμος, εκείνος της φωτιάς. Ο Ολυμπιακός βλέπετε δεν έχει δικαίωμα να πέσει δίχως να έχει καταθέσει και την τελευταία ανάσα του πιο ανθεκτικού οπαδού του. Και το βράδυ της Παρασκευής είναι μια ευκαιρία για τον καθένα να μετρηθεί μ’ αυτό που πιστεύει, μ’ αυτό που αγαπάει, μ’ αυτό που φοράει. Να μετρηθεί μ’ αυτό που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί μέσα από το δικό του μετερίζι και τους δικούς του όρκους. Διότι κάποιες φορές, επιβάλλεται απλώς να ορθώσεις ανάστημα. Εφόσον ο Ολυμπιακός αναπνέει ακόμα, πρέπει να παραμείνει ζωντανός έστω κι αν χρειαστεί το φιλί ζωής από τον κόσμο του.
Η σημασία του αγώνα με την Ζαλγκίρις είναι πολλαπλή. Από τη μία υπάρχει ο προφανής στόχος της νίκης και της πρόκρισης. Της αγωνιστικής επιβίωσης παρά τα τόσα προβλήματα. Από την άλλη υπάρχει κάτι βαθύτερο. Είναι η ανάγκη να γίνει σαφές ότι ο Ολυμπιακός παραμένει δυνατός. Κι ότι η δύναμή του, δεν εξαρτάται από τη βαθμολογική του θέση ή από τις επιλογές του προπονητή και την ευστοχία των παικτών. Στην πιο περίπλοκη, την πιο επίπονη σεζόν της σύγχρονης ιστορίας της, σε μια περίοδο που πολεμάει μόνη της ένα ολόκληρο σύστημα, η ομάδα του Πειραιά οφείλει να δείξει από τι είναι φτιαγμένη. Ποιο είναι εκείνο το υλικό που αντέχει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες…
Είναι και κάτι ακόμα. Αυτό το «τρένο», που μας συστήθηκε στις αρχές της δεκαετίας και μας πήρε μαζί του σε μια θεότρελη διαδρομή, που μας τράνταξε και μας σήκωσε ψηλά, που μας τρόμαξε και μας πέταξε κάτω, που μας έδειξε μέρη τα οποία υπήρχαν μόνο στη φαντασία μας, πλησιάζει στον τερματικό σταθμό του ταξιδιού του.
Ο κύκλος της ομάδας που με ηγέτη τον Σπανούλη και σημεία αναφοράς τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου, τον Μάντζαρη και μερικούς ακόμα, έγραψε τις πιο χρυσές σελίδες στην ιστορία του συλλόγου κι έκανε μια ολόκληρη φουρνιά ανθρώπων να αναθεωρήσει τις απόψεις περί… ακατόρθωτου, βρίσκεται κοντά στο να κλείσει οριστικά. Είναι νομοτελειακό, όπως και το «τίμημα» που πρέπει να πληρώσει.
Ουσιαστικά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το πότε ακριβώς θα παιχτεί η τελευταία πράξη της. Κι εκείνοι που της έδωσαν την υπόσχεση ότι όσες φορές κι αν πέσει, άλλες τόσες θα την σηκώσουν, είναι μάλλον η κατάλληλη στιγμή να την τηρήσουν. Το ΣΕΦ εκεί είναι…