Ο Χατζηπετρής ήταν τελικά ο Γερμανός διαιτητής Φριτς. Αυτός που έφερε ο Περέιρα να διευθύνει το ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, όπως προκύπτει από την απόφαση του Πρωτοδίκη Χριστόφορου Μάρκου, με το έτσι θέλω προχώρησε σε οριστική διακοπή.
Δυστυχώς ο Πορτογάλος πρόεδρος της ΚΕΔ, φέρνει διεθνείς διαιτητές και δεν τους δίνει τους κανονισμούς που ισχύουν στην Ελλάδα. Γιατί δεν αρκούν ο ΚΑΠ και ο Πειθαρχικός Κώδικας που είναι εναρμονισμένοι με τα διεθνώς κρατούντα. Πρέπει να παίρνει ο διαιτητής και κανένα βιβλίο του Μαγκάκη και του Χωραφά για να μαθαίνει τι πρέπει να κάνει όταν έχουμε εισβολές οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, επεισόδια και αποπνικτική ατμόσφαιρα από ρίψη χημικών και δακρυγόνων.
Ο αθλητικός δικαστής της Super League που αποφάσισε να συνεχιστεί το ντέρμπι από το 70΄, καθώς ο διαιτητής κακώς το διέκοψε, ήξερε κάτι παραπάνω από τις συνθήκες που επικρατούσαν και προχώρησε στην δική του ερμηνεία, θεωρώντας ότι ο ανίκανος ρέφερι δεν τα… ζύγισε σωστά πριν πάρει την απόφαση της οριστικής διακοπής.
Ο αθλητικός δικαστής παρατηρεί ότι:
«Σαράντα περίπου λεπτά μετά από την δεύτερη προσωρινή διακοπή του αγώνα, που διατάχθηκε στο 69’ λεπτό, ο διαιτητής του αγώνα μετά από επιθεώρηση που έκανε παρατήρησε ότι στις εξέδρες υπήρχαν ακόμη λίγοι φίλαθλοι της γηπεδούχου ομάδας, οι όποιοι κατέβαιναν τα σκαλοπάτια των θυρών αποδοκιμάζοντας (σημειώνεται ότι η συντριπτική μερίδα των οπαδών είχε αποχωρήσει εκουσίως από τις εξέδρες – χωρίς να έχει διαταχθεί επισήμως εκκένωση του εξεδρών ή του γηπέδου – λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που επικρατούσε νωρίτερα) και επίσης ότι υπήρχε ακόμη έντονη η μυρωδιά από χημικά στην ατμόσφαιρα και για όλους τους παραπάνω λόγους (επειδή δηλαδή δεν είχε αποκατασταθεί η ομαλότητα) αποφάσισε την οριστική διακοπή του αγώνα».
Εδώ είναι λοιπόν που ο Πρωτοδίκης ψέγει τον Γερμανό γιατί δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Και τι του λέει; Ότι «ο διαιτητής δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 15 παρ. 5 περ. ε’ ΠΚ/ΕΠΟ διαδικασία. Ειδικότερα: κατ’ αρχάς ο διαιτητής είχε τη δυνατότητα να κρίνει, ότι οι συνθήκες που επικρατούν στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν την ασφαλή διεξαγωγή του αγώνα και επιπλέον ότι η εξωτερική παρέμβαση είναι τόσο σοβαρή και εκτεταμένη που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με το μέτρο της προσωρινής διακοπής, διότι δεν πρόκειται να αρθεί εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος (μίας ώρας, όπως αυτό αυθεντικά προσδιορίζεται από τον πειθαρχικό νομοθέτη). Εν προκειμένω ο διαιτητής έκρινε κυριαρχικά, ότι δεν συντρέχει λόγος άμεσης οριστικής διακοπής και δη ούτε εκείνος, για τον οποίον είχε δέσμια αρμοδιότητα (είσοδος οπαδών με βιαιοπραγίες (15 παρ. 4 περ. γ’ ΠΚ/ΕΠΟ), ούτε εκείνος για τον οποίο είχε διακριτική ευχέρεια (π.χ. σοβαρή περίπτωση ρίψης αντικειμένων με τραυματισμό – βλ. άρθρο 15 παρ. 3 ΠΚ/ΕΠΟ και κανόνας 5 των Laws of the Game/FIFA). Αντίθετα έκρινε κυριαρχικά ότι συντρέχει λόγος προσωρινής διακοπής του αγώνα, διότι οι συνθήκες που επικρατούσαν στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες δεν επέτρεπαν την ασφαλή συνέχιση του αγώνα, διέταξε δε ακολούθως τις ομάδες να αποχωρήσουν στα αποδυτήρια. Από τη στιγμή λοιπόν που έλαβε την ως άνω απόφαση περί προσωρινής διακοπής, όφειλε να αναμένει ορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι να αποκατασταθεί η ομαλότητα. Το χρονικό διάστημα που όφειλε να αναμένει μέχρι να αποκατασταθεί η ομαλότητα ήταν το πολύ μία ώρα».
Το… πολύ μια ώρα
Ο κανονισμός προβλέπει λοιπόν ότι ο διαιτητής οφείλει να περιμένει για την αποκατάσταση της τάξης… «το πολύ μια ώρα» Δεν αναφέρει ρητά μια ώρα. Όμως ο αθλητικός δικαστής για να στοιχειοθετήσει την απόφασή του, επιμένει, ωσάν να ήταν αυτός στον αγωνιστικό χώρο για το χρονικό όριο πως ο ρέφερι:
«όφειλε να εξαντλήσει, αφού «αυτό ήθελε/περίμενε το ποδόσφαιρο» από αυτόν: να διεξαχθεί ο αγώνας, αν αυτό ήταν εφικτό και ασφαλές (βλ. Προοίμιο των Κανόνων του Παιχνιδιού – Laws of the Game/FIFA). Είναι προτιμότερο το αποτέλεσμα του αγώνα να κριθεί εντός του γηπέδου, έστω και μετά από διακοπή μιας ώρας, παρά να αποτελεί απλώς μια πειθαρχική ποινή (0-3, για το ότι αποτελεί ποινή βλ. σαφώς άρθρο 23 παρ. 3 ΙΙ ΚΑΠ/ΕΠΟ), που επιβάλλεται στα πλαίσιο μιας πειθαρχικής διαδικασίας. Το ποδόσφαιρο που κρίνεται στην αίθουσα του Πειθαρχικού Οργάνου δεν είναι «ελκυστικό», όπως επιτάσσεται ως πρωταρχικός σκοπός στο Προοίμιο των Κανόνων του Παιχνιδιού – Laws of the Game/FIFA».
Άλλη η… μύτη του Γερμανού
Με βάση το σκεπτικό της απόφασης του αθλητικού δικαστή, ο Γερμανός διαιτητής είναι πολύ ευαίσθητος και καλό θα είναι στο μέλλον να ορίζονται σκληροτράχηλοι διαιτητές. Τι αναφέρει ο Πρωτοδίκης;
«Μετά τη διακοπή ακολούθησε σύσκεψη που έλαβε χώρα στο γραφείο των διαιτητών και ο διαιτητής ρώτησε την αστυνομική διεύθυνση αν εγγυάται την ασφαλή συνέχιση του αγώνα, έλαβε δε θετική απάντηση. Εν συνεχεία 40 περίπου λεπτά μετά την ως άνω δεύτερη προσωρινή διακοπή του αγώνα, ο διαιτητής με τους βοηθούς του εξήλθαν στον αγωνιστικό χώρο, προκειμένου να επιθεωρήσουν την κατάσταση που επικρατούσε σε αυτόν και στις εξέδρες. Όπως προεκτέθηκε διαπίστωσε ότι α) στις εξέδρες υπήρχαν ακόμη λίγοι φίλαθλοι της γηπεδούχου ομάδας, οι όποιοι κατέβαιναν τα σκαλοπάτια των θυρών αποδοκιμάζοντας και β) υπήρχε ακόμη έντονη η μυρωδιά από χημικά στην ατμόσφαιρα, για δε τους παραπάνω λόγους, επειδή δηλαδή δεν είχε αποκατασταθεί η ομαλότητα, αποφάσισε την οριστική διακοπή του αγώνα. Ωστόσο ο διαιτητής έλαβε την ως άνω απόφαση πριν παρέλθει μία ώρα από την προσωρινή διακοπή, αλλά σαράντα λεπτά, ούτε ανέφερε στο φύλλο αγώνα, έστω και συνοπτικά, ότι κατά την εκτίμησή του η ομαλότητα δεν επρόκειτο να αποκατασταθεί με την παρέλευση μίας ώρας, δηλαδή ακόμη 20 λεπτών. Ειδικότερα, στα 20 επόμενα λεπτά α) θα είχε καθαρίσει εντελώς η ατμόσφαιρα από τη μυρωδιά (όχι από τον καπνό, αφού αυτός είχε ήδη διαλυθεί) των δακρυγόνων (κατά τους ρεπόρτερ του γηπέδου βέβαια η ατμόσφαιρα ήταν ήδη καθαρή, αλλά όπως προεκτέθηκε αυτό το κρίνει κυριαρχικά ο διαιτητής) και β) ο διαιτητής είχε τη δυνατότητα να διασφαλίσει την απόλυτη ομαλότητα στο γήπεδο διατάσσοντας, έστω και τότε καθυστερημένα, την εκκένωση των κερκίδων από τους λιγοστούς οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας που βρίσκονταν ακόμη κάτω από τα δημοσιογραφικά θεωρεία (και άλλοι ελάχιστοι διάσπαρτοι στο γήπεδο) και κλείσιμο των θυρών, πλην όμως για αδιευκρίνιστο λόγο δεν έλαβε το ως άνω μέτρο, που ήταν και εφικτό και απαραίτητο για την ασφαλή συνέχιση του αγώνα, εφ’ όσον – κυριαρχικά – έκρινε ότι οι ως άνω οπαδοί αποτελούσαν κίνδυνο».
Εκκένωση από το… 4΄
Ο αθλητικός δικαστής μάλιστα επισημαίνει ότι ο διαιτητής θα έπρεπε να εκκενώσει τις κερκίδες από το 4΄, μετά την πρώτη επίθεση και προσωρινή διακοπή. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι:
«Την εκκένωση αυτή των κερκίδων, από τις οποίες εισέρχονταν στον αγωνιστικό χώρο οι κουκουλοφόροι «οπαδοί», είχε ο διαιτητής τη δυνατότητα να διατάξει ήδη από την πρώτη είσοδο «οπαδών» στο ταρτάν του γηπέδου στο 4΄λεπτό, μέτρο που ήταν και εφικτό και απαραίτητο για την ασφαλή συνέχιση του αγώνα (άλλωστε είναι προτιμότερο να διεξαχθεί ένας αγώνας χωρίς μερίδα «φιλάθλων», παρά να μην διεξαχθεί καθόλου και να κριθεί «στα χαρτιά»), πλην όμως ούτε τότε έπραξε κάτι τέτοιο. Το ως άνω συμπέρασμα επιρρωνύεται και από το γλωσσικό νόημα του εδαφίου γ’ της περ. ε της παρ. 5 του άρθρου 15 ΠΚ/ΕΠΟ, όπου ορίζεται, ότι σε περίπτωση προσωρινής διακοπής ο διαιτητής διακόπτει οριστικά τον αγώνα, (μόνον) αν παρέλθει ορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς να έχει αποκατασταθεί η ομαλότητα. Και το χρονικό αυτό διάστημα είναι μία ώρα, όπως διευκρινίζεται εντός της παρένθεσης «(της μίας ώρας)», η οποία δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης, αφού το μόνο «χρονικό διάστημα», για το οποίο γίνεται λόγος στην ως άνω διάταξη είναι το χρονικό διάστημα που οφείλει ο διαιτητής να αναμένει για την αποκατάσταση της ομαλότητας. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί, ότι η ως άνω διάταξη, στο βαθμό που εισάγει πειθαρχικό δίκαιο και αποτελεί την προϋπόθεση της επιβολής των πειθαρχικών ποινών του άρθρου 21 παρ. 3 ΚΑΠ/ΕΠΟ πρέπει να ερμηνεύεται στενά και σύμφωνα με την αρχή in dubio pro mitiore (μεταξύ περισσοτέρων εξ ίσου βάσιμα υποστηριζόμενων ερμηνειών πρέπει να επιλέγεται εκείνη που είναι ευμενέστερη για τον πειθαρχικώς εγκαλούμενο, βλ. ΟλΑΠ 3/1998, ΠΧ ΜΗ. 812, ΟλΑΠ 760/1988, ΠΧ ΛΗ 877, Χωραφάς σ. 64 επ., Μαγκάκης, ΣυστΕρμΠΚ άρθρο 1 αρ. 61, 62)».
Ο αθλητικός δικαστής επέλεξε την ερμηνεία που ήταν ευμενέστερη για τον Παναθηναϊκό γιατί τουλάχιστον αυτός ξέρει από Χωραφά και Μαγκάκη. Ο Φριτς τι διάβαζε στο αεροπλάνο, όταν ερχόταν στην Ελλάδα; Ήλθε να διακόψει αναίτια το παιχνίδι; Τι λένε ο Περέιρα και η παρέα του; Στο ΟΑΚΑ δεν έγινε και τίποτα το σοβαρό για να μην παιχτεί μπάλα και ο Γερμανός διέκοψε …αντικανονικά το ματς.
Ο… διασυρμός
Η αυτοαναίρεση του Πρωτοδίκη, προέρχεται από τα όσα ο ίδιος αναφέρει σε άλλο σημείο του σκεπτικού της απόφασής του.
Η παραδοχή ότι άτομα με διαπιστεύσεις του Παναθηναϊκού και όχι χούλιγκαν από τις κερκίδες επιτέθηκαν στους ερυθρόλευκους, κάτι που βέβαια είδε ο διαιτητής, δείχνει την κατάσταση που επικρατούσε. Μπορούσε να ζητήσει… εκκένωση και από τους διαπιστευμένους του Παναθηναϊκού;
Ο αθλητικός δικαστής καταγράφει ότι:
«Στο 4’ λεπτό του αγώνα δέκα άτομα με διαπίστευση της ομάδας περιφρούρησης συνεπικουρούμενα από δέκα άτομα που εισήλθαν από τη θύρα 29, κατευθύνθηκαν με επιθετικές διαθέσεις προς τον βοηθητικό πάγκο της φιλοξενούμενης ομάδας, βρίζοντας τους παράγοντες που ήταν εκεί, με αποτέλεσμα την προσωρινή διακοπή του αγώνα. Με παρέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων και των οργάνων αθλητικής βίας και άτομα της ασφάλειας της γηπεδούχου ομάδας τα ως άνω άτομα απωθήθηκαν και ο αγώνας συνεχίστηκε μετά από δέκα λεπτά».
Ακόμη ένα σημείο που προκαλεί προβληματισμό είναι η παραδοχή ότι υπήρχαν πολεμοφόδια όπως βόμβες μολότοφ και πως η αστυνομία έσπρωξε τους ταραξίες πίσω στις κερκίδες. Αυτά τα γράφει ο δικαστής που ήθελε να συνεχιστεί ο αγώνας.
Τι επισημαίνει:
«Στο 69’ λεπτό του αγώνα και ενώ ήταν σε εξέλιξη η διαδικασία μεταφοράς φιλάθλων προς τη θύρα 29 λόγω ρίψης χημικών από την αστυνομία εκτός γηπέδου, περίπου δεκαπέντε (15) φίλαθλοι της εγκαλουμένης εισήλθαν στο ταρτάν και κινήθηκαν ξανά εναντίον του πάγκου της φιλοξενούμενης ομάδας, με αποτέλεσμα να διαταχθεί η προσωρινή διακοπή του αγώνα και να δοθεί από το διαιτητή η εντολή για αποχώρηση των ομάδων από τον αγωνιστικό χώρο προς τα αποδυτήρια.
Στο 59’ λεπτό του αγώνα ομάδα πενήντα φιλάθλων της εγκαλουμένης εξήλθε των θυρών 31-35 και επιτέθηκε στη διμοιρία της αστυνομίας που βρισκόταν στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου έξω από τη θύρα 29 εκτοξεύοντας εναντίον τους πέτρες, φωτοβολίδες, βόμβες μολότοφ και άλλα αντικείμενα. Οι διμοιρίες προβαίνοντας στην αναγκαία χρήση δακρυγόνων μέσων κατάφεραν να απωθήσουν τους επιτιθέμενους οπαδούς προς τις κερκίδες και να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Αποτέλεσμα των ως άνω συμπλοκών ήταν, όπως προεκτέθηκε, η μεταφορά χημικών εντός του γηπέδου. Λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που δημιουργήθηκε σε όλους τους χώρους του γηπέδου τρία λεπτά μετά την δεύτερη προσωρινή διακοπή του αγώνα στο 69ο λεπτό του αγώνα, οι υπεύθυνοι της εγκαλουμένης μετέφεραν ελεγχόμενα και με ασφάλεια τους φιλάθλους (κυρίως οικογένειες και παιδιά) από τη θύρα 33 στη θύρα 29 μέσω του περιβάλλοντος αγωνιστικού χώρου με παρουσία ικανού αριθμού προσωπικού ασφαλείας, υπό την εποπτεία αστυνομικής δύναμης και των παρατηρητών του αγώνα».
Τι δεν καταλαβαίνουν οι φίλαθλοι και μη μετά από όλα αυτά;
