«Εκκωφαντική» η ήττα του Ολυμπιακού στη Super League στην υπόθεση Γκαγκάτση; Όταν επιχειρείς, συντεταγμένα υποτίθεται, να διαχειριστείς ενώπιον του σώματος των ΠΑΕ-μελών την άμεση και χωρίς καμία δυνατότητα αντίρρησης εφαρμογή μιας ισχύουσας διάταξης νόμου, καταθέτεις τη σχετική πρόταση, την επικοινωνείς με όλα τα διαθέσιμα ΜΜΕ και… μαζεύεις δυο-τρεις (με τη δική σου) ψήφους έχεις ηττηθεί και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο. Όλα αυτά πάντα, σε επίπεδο εντυπώσεων. Μέχρι εκεί όμως.
Έχει κάποιο πρακτικό, ουσιαστικό αντίκρισμα η ήττα αυτή των ερυθρόλευκων; Κανένα. Ο Ολυμπιακός είναι (στην ουσία) στο περιθώριο των εξελίξεων τόσο στη Λίγκα (παρόντος μάλιστα του «δικού του» κ. Μπαταγιάννη) όσο και στην ΕΠΟ (όπου απλώς δεν υφίσταται ως μέγεθος στην παρούσα φάση). Μια ήττα ακόμη στο επικοινωνιακό πεδίο δεν αλλάζει σημαντικά τη δημόσια εικόνα.
Τι πέτυχε ο Ολυμπιακός, εν μέσω αυτής της ήττας, να αναδείξει και να καταγράψει;
Την απόλυτη κυβερνητική αγυρτεία περί τις διατάξεις νόμων και την εθελούσια υπουργική υπαναχώρηση από παλαιότερες διακηρύξεις και δεκάρικους από τα μπαλκόνια «για το ηθικό πλεονέκτημα της πρώτης φοράς αριστεράς».
Σε μια υπόθεση ευθέως ανάλογη παλαιότερων (Κάρτα Υγείας και «εγκληματική οργάνωση»), για τις οποίες κινήθηκε οργανωμένα, σχεδιασμένα και ταχύτατα η κυβερνητική παρέμβαση στο πρόσωπο και με την ευθύνη του απίθανου τύπου Τζούλιου Συναδινού (υπέγραψε τις σχετικές διαπιστωτικές πράξεις έκπτωσης τόσο των εμπλεκόμενων μελών της διοίκησης Γκιρτζίκη στην ΕΠΟ τον Σεπτέμβριο του 2016 όσο και την αντίστοιχη για την έκπτωση του κ. Γιάννη Παπακωνταντίνου, προέδρου της ΕΠΣ Εύβοιας τον Φεβρουάριο 2018) η κυβέρνηση «της αριστεράς και της προόδου» μύρισε τον κρίνο…
Ανακάλυψε την «απολύτως απαραίτητη» γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (άραγε, τι χρείαν δικαστηρίων και δικαστικών αποφάσεων έχουμε όταν αυτές τίθενται υπό τη γνωμοδοτική αρμοδιότητα δικηγόρων διορισμένων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις;) και έστειλε στα θυμαράκια το Τριμελές Εφετείο της Αθήνας, τον ενάμισι χρόνο δικαστικής διαδικασίας, τις προτάσεις του εισαγγελέα και την απόφαση…
Αν, μάλιστα, αληθεύουν οι φήμες στην πιάτσα ότι ο παριστάνων τον Υφυπουργό Αθλητισμού κατανάλωσε την προηγούμενη της ημέρας της ψηφοφορίας περίοδο για να τηλεφωνεί και να διαμορφώνει πλειοψηφίες υπέρ του απειλούμενου με έκπτωση προστατευόμενου του, τότε καθίσταται σαφέστατο ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας προέκυψε από τη συνεργασία της κυβερνητικής πλειοψηφίας με τις κυρίαρχες επιχειρηματικο-ποδοσφαιρικές δυνάμεις της περιόδου.
Συνεργασία που δεν ορρωδεί προ ουδενός, δεν περιορίζεται ούτε από το ισχύον νομικό καθεστώς, δεν ενδιαφέρεται για καμία διάταξη νόμου, δεν ασχολείται με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, δεν καταλαβαίνει τίποτε και κανένα γύρω της.
Πόση σχέση έχει αυτό το ιδιόμορφο σχήμα με το κράτος δικαίου και τις από αυτό απορρέουσες υποχρεώσεις; Ελάχιστη έως καθόλου. Στην ουσία πρόκειται για την άμεση και πλήρη άρνηση κάθε έννοιας αστικής δημοκρατίας και διάκρισης εξουσιών στο όνομα κάποιων αριστερών αυθεντιών, οι επιθυμίες των οποίων αποκτούν ισχύ νόμου επειδή απλώς … είναι αριστερές.
Απέραντο αριστερό κυβερνητικό καφενείο!! Με άλλα λόγια ασύμμετρη αριστερή αλητεία!!
Με τις υγείες σας…