Ύμνοι για τον Ολυμπιακό από τον σημερινό έντυπο Τύπο, ο οποίος πάτησε στα χθεσινά χνάρια του ηλεκτρονικού. Για λίγα 24ωρα ο Πέδρο Μαρτίνς θα έχει το κεφάλι του ήσυχο. Από μεθαύριο πάλι, έχει ο θεός…
Από τα «ρεσιτάλ» μέχρι τις ειρωνείες για το «που ήταν το φαβορί», η απόσταση είναι μόλις 90 λεπτά. Νικάς; Χειροκροτάμε. Χάνεις/δεν παίζεις καλά; Το δάχτυλο είναι στη σκανδάλη. Μέση λύση δεν υπάρχει. Το κακό είναι ότι πλέον δεν πουλάει ούτε η θριαμβολογία, αλλά ούτε και η καταστροφολογία. Ειδικά αν είσαι σεσημασμένος στη συνείδηση του κόσμου.
Για κάθε πράγμα υπάρχει και ο ανάλογος τρόπος. Το ίδιο ισχύει και για την κριτική. Από ένα σημείο κι έπειτα όμως, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι όλες οι «γκέλες» προέρχονται από ασχετοσύνη. Ειδικά αν το πρόσφατο παρελθόν σου είναι τόσο βεβαρημένο, τα όποια άλλοθι λόγω αμφιβολιών εξαφανίζονται. Και τότε μπαίνουν στην κουβέντα οι προθέσεις…
Δόξα τω θεώ, ο Ολυμπιακός έχει ένα σωρό ΜΜΕ απέναντί του. Έντυπα και ηλεκτρονικά, αθλητικά και πολιτικά. Από τον δεδηλωμένο εχθρό ωστόσο μπορείς να προστατευτείς. Το δύσκολο είναι να βρεις άκρη με αυτόν που δήθεν απευθύνεται στους οπαδούς σου, στάζοντας δηλητήριο σε κάθε ευκαιρία. Α, και έχοντας συνταχθεί πολιτικά με εκείνον που έχει βασίσει ολόκληρη την επικοινωνιακή στρατηγική του στο να πληγώσει ανεπανόρθωτα τον σύλλογο.
Ευτυχώς, μετά την πεντάρα στον ΟΦΗ ο Μαρτίνς έγινε και πάλι καλός προπονητής. Υπομονή λοιπόν, μέχρι την επόμενη αφορμή. Δεν μπορεί, θα υπάρξει τέτοια. Κι αν δεν υπάρξει, θα την εφεύρουν..