Ο Ολυμπιακός είναι μια άλλη ομάδα εδώ και κάποιες εβδομάδες. Το ότι η διαρροή ενός ηχητικού (που δεν έπρεπε εξαρχής να έχει υπάρξει) προκάλεσε αναταράξεις στα αποδυτήρια, μπορεί να το διαπιστώσει πλέον οποιοσδήποτε. Τα συμπτώματα βέβαια δεν ξεκίνησαν με τη δημοσιοποίηση του ηχητικού του Πρίντεζη: οι άνθρωποι της ΚΑΕ ήταν ενήμεροι πολύ νωρίτερα για το τι ακριβώς είχε συμβεί.
Λίγο μετά τα μέσα Γενάρη ξεκίνησε η αναστάτωση και αν την αντιπαραβάλλουμε με την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού, ασφαλώς και προκύπτουν πολλές εξηγήσεις. Δεν έγιναν ξαφνικά… κουλοί οι παίκτες του Μπλατ, ούτε ο κόουτς άσχετος μέσα σε μια νύχτα. Η ημερομηνία που επελέγη για τη δημοσιοποίηση του ηχητικού δεν ήταν τυχαία, ούτε και το Μέσο από το οποίο προέκυψε.
Το λάθος που έκαναν οι άνθρωποι του «φάρου» ήταν συγκεκριμένο: θεώρησαν ότι εν μέσω αυτής της αναταραχής, τους δινόταν μια τεράστια ευκαιρία για να τελειώσουν μια και καλή τον Ολυμπιακό και τους Αγγελόπουλους. Πρώτα με την περιβόητη κλήρωση της τριάδας – φωτιά (Αναστόπουλος, Μάνος, Παναγιώτου) και στη συνέχεια με την… αποφασιστικότητα που έδειξαν οι τρεις «κομάντο» πριν καν συμπληρωθούν 30 δευτερόλεπτα αγώνα.
Το σχέδιο που εκπόνησε ο «φάρος» όμως γύρισε μπούμερανγκ. Η ιστορική απόφαση των Αγγελόπουλων για αποχώρηση όχι μόνο τίναξε στον αέρα τα πλάνα ΕΟΚ και ΚΕΔ, αλλά ταυτόχρονα συσπείρωσε τον κόσμο του Ολυμπιακού σε βαθμό που δεν είχε/έχει προηγούμενο.
Τώρα πια, η κατάσταση άλλαξε. Μαζί και οι προτεραιότητες του συλλόγου. Το φάιναλ φορ έχει ήδη απομακρυνθεί μετά τις ήττες των τελευταίων αγωνιστικών, αλλά κανείς δεν θα πρέπει να ασχολείται με αυτό. Προφανώς θα είναι τεράστια επιτυχία αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να επιστρέψει στη Βιτόρια, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός πλέον.
Ούτε καν η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν θα πρέπει να ενδιαφέρει πια κανέναν. Στις 13/2 οι Αγγελόπουλοι σήμαναν την επανάσταση. Μια επανάσταση που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το μόνο που μετράει πλέον είναι το ξήλωμα ενός σάπιου καθεστώτος που λυμαίνεται επί δεκαετίες το ελληνικό μπάσκετ.
Αφού καμία κυβέρνηση δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να βάλει τέλος στην ασυδοσία, ο Ολυμπιακός παίρνει τον νόμο στα χέρια του. Και είναι πάρα πολλά αυτά χέρια, εκατοντάδες χιλιάδες. Το πρώτο συστατικό για την επιτυχία μιας επανάστασης είναι να βρει μαζική ανταπόκριση. Αυτή βρέθηκε, διατρανώθηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή της αποχώρησης από το ΟΑΚΑ. Για να φέρει όμως αποτελέσματα, θα πρέπει να φτάσει #mexritelous, όποιες κι αν είναι οι πρόσκαιρες απώλειες στη διαδρομή.
Τι έχει να φοβηθεί ο Ολυμπιακός; Να χάσει ένα ακόμη πρωτάθλημα; Αστείο και να το συζητάμε. Είναι τόσο μεγάλο το διακύβευμα πλέον, που ακόμα και κούπα Ευρωλίγκας θα αντάλλαζαν οι ερυθρόλευκοι προκειμένου να γκρεμίσουν τον «φάρο». Το ποτάμι πλέον δεν έχει επιστροφή. Και αλίμονο σε όποιον λιγοψυχήσει πριν την τελική νίκη…
ΥΓ. Η προσφορά του Πρίντεζη στον Ολυμπιακό είναι ανεκτίμητη και δε χρειάζεται να είναι κάποιος μπασκετικός για να το καταλάβει. Είναι σαφές όμως ότι η δημόσια εικόνα του υπέστη ρωγμές μετά τη διαρροή του ηχητικού. Επειδή ο ίδιος γνωρίζει καλά πως ο Ολυμπιακός είναι μια τεράστια οικογένεια, στις οικογένειες δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις που να μη λύνονται. Τρόποι γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί, όλοι όμως είναι στο χέρι του…
ΥΓ2. Να το γράψω για όσους έχουν μπει σχετικά πρόσφατα στην παρέα του ΕΥΘΕΩΣ, αφού οι παλιοί το γνωρίζουν ήδη. Σε αυτή τη στήλη και κατ’ επέκταση στο FWS θέματα – ταμπού δεν υπάρχουν. Αυτό ίσως είναι και το πιο διακριτό μας σημείο σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο ΜΜΕ.