Το σύνθημα δόθηκε μετά το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου στα αποδυτήρια του «Γουάντα Μετροπολιτάνο». Ο Ντιέγκο Σιμεόνε είδε τη Γιουβέντους να μην απειλεί καθόλου και αποφάσισε να αλλάξει τη συνήθη προσέγγισή του και να ρισκάρει με την έναρξη του δευτέρου μέρους.
Ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη
Πρώτα, οι Κόστα και Γκριεζμάν έχασαν δύο μεγάλες ευκαιρίες να βάλουν μπροστά στο σκορ την ισπανική ομάδα. Στη συνέχεια ήρθαν οι αλλαγές: Μέσα οι Μοράτα, Λεμάρ και Κορέα με την πίεση να αυξάνεται στα καρέ των φιλοξενούμενων. Ε, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη και ο Χοσέ Μαρία Χιμένες έβαλε μπροστά στο σκορ τους γηπεδούχους. Ο συμπατριώτης του και αρχηγός, Ντιέγκο Γοδίν που από το καλοκαίρι θα αγωνίζεται στην Ίντερ και θα τα… λέει πιο συχνά με τη Γιουβέντους, διαμόρφωσε το τελικό 2-0 ξανά από στημένη φάση.
Στα πρώτα χρόνια της θητείας του στην Ατλέτικο, ο Σιμεόνε στηρίχτηκε στην καλή αμυντική λειτουργία και στο σκοράρισμα κυρίως μέσω στημένων φάσεων. Σταδιακά χάθηκαν και τα δύο: Η άμυνα κάνει… νερά, τα γκολ από στημένες φάσεις περιορίστηκαν.
Αρκεί να δει κανείς τον τρόπο που αποκλείστηκε στο Κύπελλο από την Τζιρόνα με δύο ισοπαλίες (1-1 και 3-3), ή την ήττα από την Μπέτις (1-0) για το πρωτάθλημα στο «Μπενίτο Βιγιαμαρίν». Εκεί όπου η Ατλέτικο προσπάθησε περισσότερο να… κλέψει το παιχνίδι παρά να το πάρει με ανωτερότητα και έπεσε στην παγίδα της.
Αναβαθμισμένο ρόστερ, ίδιος τρόπος προσέγγισης
Δυστυχώς, ο Αργεντινός τεχνικός παρά τις μεγάλες μεταγραφές που έχει κάνει ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει να αντιμετωπίζει τα εγχώρια παιχνίδια με φοβικό τρόπο. Είτε αντιμετωπίζει την Μπαρτσελόνα, είτε την Μπέτις, είτε την πολύ συμπαθητική αλλά πολύ χαμηλής δυναμικότητας, Ράγιο Βαγιεκάνο.
Για μεταγραφές έχουν δοθεί πολλά χρήματα. Ασφαλώς και δεν έχει το πορτοφόλι της Μάντσεστερ Σίτι, της Παρί, της Ρεάλ ή της Μπαρτσελόνα, αλλά πλέον έχει κάνει άνοιγμα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως το καλοκαίρι απέκτησε τον Λεμάρ με 70 εκατομμύρια, ενώ διατήρησε στις τάξεις της τον Γκριεζμάν.
Κι όμως, υπάρχουν παίκτες που… χάνονται. Επί παραδείγματι, ο Λεμάρ μπορεί να δώσει περισσότερα, αλλά έχει «εγκλωβιστεί» στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Ο Ζέλσον Μάρτινς δεν πήρε ευκαιρίες, αποχώρησε το χειμώνα για τη Μονακό και για δύο διαδοχικές αγωνιστικές έχει βγει στην καλύτερη ενδεκάδα της Ligue 1.
Στην εξίσωση μπορεί να μπει και ο Βρσάλικο που μετά το εξαιρετικό Μουντιάλ που πραγματοποίησε, πουλήθηκε χωρίς κανείς να καταλάβει το γιατί και μάλιστα σε μία θέση που η Ατλέτικο… πονάει. Και μπορούμε να αναφέρουμε και άλλους, αλλά ας το αφήσουμε εδώ.
Εν ολίγοις, η ισπανική ομάδα έχει αλλάξει στάτους. Ο Σιμεόνε ίσως κάποιες φορές αρνείται να το καταλάβει, γιατί ενδεχομένως χωρίς πίεση λειτουργεί καλύτερα. Το δυσάρεστο είναι οι νίκες κόντρα σε χαμηλότερης δυναμικότητας ομάδας να αντιμετωπίζονται από τον ίδιο σαν… άθλος. Ασφαλώς και είναι σε θέση να διεκδικεί τίτλους πλέον και σαφώς μειώνει ο ίδιος την προπονητική του αξία όταν τοποθετεί αγωνιστικά την ομάδα του σε κατώτερο επίπεδο από Ρεάλ και Μπαρτσελόνα.
ΥΓ: Η λέξη απογοήτευση δεν μπορεί να περιγράψει επακριβώς την εικόνα της Γιουβέντους στο «Γουάντα Μετροπολιτάνο». Και άντε, ας προσπεράσουμε την εικόνα επιθετικά παρότι αγωνίστηκε με Ρονάλντο, Ντιμπάλα, Μάντζουκιτς. Αμυντικά όμως; Οι Ιταλοί που φημίζονται για την άμυνα τους, πώς γίνεται να παρουσιάζονται τόσο κακοί απέναντι σε μια ομάδα που δεν είναι το φόρτε της η επίθεση;
Η πρόκριση της Ατλέτικο στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ είναι σχεδόν βέβαιη. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως η Γιουβέντους δεν έχει ανατρέψει ποτέ εις βάρος της 2-0 σε νοκ άουτ επαναληπτικό μετρώντας πέντε αποκλεισμούς.