Είναι η εποχή τώρα στη μέση της σεζόν στη Euroleague που κάθε χρόνο μιλάμε για τον extra παίκτη που θέλουμε να πάρει η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Το έχουμε ως χόμπι αυτό, η μεταγραφολογία σε όλα τα σπορ είναι λίγο εθιστική για όλους που θέλουμε να γινόμαστε πρόεδροι χωρίς να πληρώνουμε εμείς όμως.
Εγώ θέλω να σταθώ αλλού όμως και να τονίσω δύο γεγονότα που τα προσπερνάμε γιατί η ομάδα μας αναγκάζει να βλέπουμε ως κάτι σύνηθες. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι ήδη στην ελίτ της Ευρώπης μαζί με τις ΤΣΣΚΑ, Φενέρ και Ρεάλ αυτή τη στιγμή. Είναι η ομάδα που περιμένεις όπως τις άλλες τρεις να είναι στο Final Four από το καλοκαίρι που χτίζουν ρόστερ.
Πραγματικά έχουμε καταλάβει πόσο ψηλά έχει πάει τον πήχη και τι έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια στα παρκέ και μόνο αυτή η ομάδα; Έχετε κάτσει ένα βράδυ με ηρεμία να δείτε τα τελευταία χρόνια που τερματίζει στην κανονική περίοδο και τι κάνει σε play offs ή Final Four; Θα μου πει κάποιος εντάξει 2 τίτλοι και χαμένοι τελικοί, θα τους πω εγώ άλλοι με πιο πλούσια ρόστερ τα έχουν πάει καλύτερα;
Πρέπει να καταλάβουμε το πόσο πιο δύσκολο είναι να τερματίσεις ψηλά στην κανονική περίοδο από το να περάσεις για παράδειγμα στα play offs. Η κανονική περίοδος είναι μια σειρά συνεχών αγώνων όπου μόνο εάν είσαι πραγματικά καλός μπορείς να είσαι στις πρώτες θέσεις. Απλώς επειδή οι αγώνες είναι πολλοί, σου δίνουν την ευκαιρία σε κάποιο στραβοπάτημα να το «διορθώσεις» σε επόμενο αγώνα, αλλά πρέπει να είσαι καλός για να το κάνεις.
Τα play offs και το F4 είναι διαφορετικοί αγώνες. Εκεί παίζουν πολλά επειδή οι αγώνες είναι συγκεκριμένοι και τα λάθη δεν τα διορθώνεις εύκολα, ειδικά σε ημιτελικό και τελικό. Αλλά σε τέτοιους αγώνες παίζει ρόλο και η τύχη, ή σε τι μέρα θα βρεθείς, ίσως κάποιος τραυματισμός κομβικού παίκτη σου αλλάξει τα πλάνα. Σε αυτούς τους αγώνες η έκπληξη πάντα παίζει.
Όλη αυτή την πορεία ο Ολυμπιακός την έκανε με ένα συγκεκριμένο πλάνο των αδερφών Αγγελόπουλων, όπου είδαν και απόειδαν με τους σωρούς χρημάτων που έδιναν πιο παλιά χωρίς κάποιο σοβαρό αντίκρισμα. Το πλάνο άλλαξε, πήγε σε πιο «φυσιολογικά» πλαίσια όσο φυσιολογικά μπορούμε να πούμε τα χρήματα που δίνουν οι ομάδες στην Ευρώπη σε ένα σπορ που δεν τους τα δίνει πίσω. Με αυτό το πλάνο κατάφεραν να έχουν τον Ολυμπιακό σε αυτό το κλειστό γκρουπ που είναι η ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και να είναι ίσος με Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ σύμφωνα με αυτά που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.
Έχει καταφέρει αυτό το πλάνο σε αυτό το διάστημα να βγάλει δύο Έλληνες προπονητές στο κορυφαίο επίπεδο όπου εύκολα βρίσκουν δουλειά σε μεγάλους συλλόγους. Έχει καταφέρει να φτιάχνει παίκτες (ειδικά στο 5) και να τους ανεβάζει τα κασέ (εδώ έχει βάλει και το χεράκι του ο Βασίλης). Έχει καταφέρει να κάνει «κηδείες» στις άλλες ομάδες της ελίτ, όπου τις πετυχαίνει σε πιο συχνό ρυθμό από κάθε άλλη ομάδα (ειδικά η ΤΣΣΚΑ το έχει νιώσει για τα καλά). Τα έχει καταφέρει μέσα από την συγκεκριμένη οικονομική πολιτική της, με το χειρότερο γήπεδο της Euroleague, σε μια χώρα με διαφορετική κουλτούρα στα σπορ σε σύγκριση με άλλες.
Παρόλα αυτά σήμερα υπάρχει κόσμος να συνεχίζει να μιλάει για υπερβάσεις του μπάτζετ, για να μπορέσουμε να σηκώσουμε πάλι Ευρωπαϊκό.
Τα οικονομικά στο μπάσκετ είναι λίγο μύθος πάνω κάτω και θα το εξηγήσω. Ας ξεκινήσω από τα βασικά. Το ότι κάποιος έχει κασέ στο 1 εκ. δολάρια, δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι ο σούπερ παίκτης που θα σου κάνει τα πάντα. Αλήθεια ο Σισκάουσκας στην Πόλη πόσα παραπάνω έπαιρνε από τον Κέσελι, αλλά έχασε τις πιο κρίσιμες βολές στο τέλος;
Κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο κάθε παίκτης, απλώς ποντάρεις στο τι έχεις δει να κάνει, ανάλογα και τι έχει κερδίσει πληρώνεις για να τα έχεις, πληρώνεις και την εμπειρία του. Για παράδειγμα ο πολυσυζητημένος Μάντζαρης, έχετε πάρει χαμπάρι ότι έχει 2 ευρωπαϊκά; Ξέρετε πολλά 2άρια στην Ευρώπη με 2 κούπες και το τι έχει δείξει, τι νομίζεται ότι εάν φύγει από τον Ολυμπιακό δεν θα βρει συμβόλαιο κοντά στα χρήματα του; Πολύ εύκολα και σας το υπογράφω! Μα πάρα πολύ εύκολα!
Εδώ ο Ολυμπιακός είναι σχολείο ή μάλλον πανεπιστήμιο στο να φτιάχνει καριέρες, και το γνωρίζουν αρκετοί. Εκεί είναι η μαγκιά μιας ομάδας, να παίρνει παίκτες χαμηλού κασέ και να τους το ανεβάζει, έτσι έχει παίκτες μεγαλύτερης παικτικής αξίας με λιγότερα χρήματα όμως. Είμαστε και τυχεροί που η Ελλάδα βγάζει καλούς καλαθοσφαιριστές και αυτό βοηθάει αρκετά, όπως βοηθάει και τους Ισπανούς αυτό. Όταν για παράδειγμα έχεις Γιούλ, Ρέγιες, Ρούντι ακόμα και Κάρολ από μικρούς, ε είσαι και τυχερός σε αυτό. Όπως είχαμε και εμείς ανάλογα Πρίντεζη, Παπανικολάου, Σλούκα, Μάντζαρη και ήρθε την κατάλληλη στιγμή ο Σπανούλης, έδεσε το γλυκό.
Δεν βλέπω οι Αγγελόπουλοι γιατί να πρέπει να φύγουν από το ήδη πετυχημένο πλάνο. Δεν μπορώ να καταλάβω τον κόσμο γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή να πρέπει να κάνουμε μεταγραφή για να έχουμε να λέμε. Σχεδόν όλοι οι προπονητές να ξέρετε είναι αντίθετοι με τις προσθήκες μεσούσης της σεζόν, γιατί πολύ απλά σε κάτι που έχουν δουλέψει είναι δύσκολο να μπει άλλο ένα γρανάζι.
Κάπου θα χάσεις, κάπου θα κερδίσεις με ρίσκο. Εδώ έχουμε 2019 και εμείς ακόμα θα μιλάμε για τη σεζόν με Λο – Ντόρσει, ε από τότε έχουμε να δούμε κάτι καλό. Πέρυσι ολόκληρη Ρεάλ με τόσα προβλήματα τραυματισμών και δεν έκανε προσθήκη, συνέχισε έτσι και στο τέλος το σήκωσε, γιατί πολύ απλά είναι μια δουλεμένη ομάδα με έναν προπονητή που τον έχει χρόνια και έχει ακούσει και αυτός. Η Φενέρ πριν 2 χρόνια έφερε από τον NBA τον Μπένετ και είχαν στενάξει τα κεμπάπ στην Πόλη…
Δεν είναι εύκολη μια προσθήκη όσο καλός παίκτης και να είναι, σίγουρα δεν γνωρίζουμε καλύτερα από το τεχνικό team που ξέρει τα πάντα για την ομάδα.
Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι ο μπασκετικός Ολυμπιακός ανήκει στην ελίτ, στις ομάδες που λέμε στο πάνω ράφι. Έχει τη δική του πορεία και λογική που αρκετές ομάδες ζηλεύουν και προσπαθούν να κάνουν το ίδιο χωρίς επιτυχία, εκτός την Ζαλγκίρις πέρυσι που μας πέτυχε σε απόλυτη ανισορροπία με τους τραυματισμούς που έχουν μεγάλο ρόλο μέσα σε μια πορεία. Πρέπει να καταλάβουμε τι ομάδα έχουμε, τι έχει κάνει, και με τι σεβασμό τη βλέπουν όλοι οι αντίπαλοι της στη Ευρώπη. Δεν θέλω να μπλέξω Α1 και ΕΟΚ γιατί πραγματικά δεν αξίζει και ρίχνει το επίπεδο του κειμένου ή κάθε αναφορά σε αυτά.
Είμαστε τυχεροί που ζούμε ότι ζούμε μαζί τους, γιατί σε λίγα χρόνια θα τρέχουμε στο YouTube να ξαναθυμηθούμε ότι ζήσαμε. Ας το απολαύσουμε τώρα που το έχουμε γιατί το μέλλον ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει.
Χρήστος Κοντογεώργος
