Μετά από την άκρως σημαντική επικράτηση επί της Εφες την περασμένη Πέμπτη, η δοκιμασία του Ολυμπιακού στην Βαρκελώνη αποφορτίστηκε κομματάκι, αλλά δεν έχασε καθόλου την σημασία της. Η νίκη στην πρωτεύουσα της Καταλονίας παραμένει αυτοσκοπός για τους Πειραιώτες, που γνωρίζουν ότι αν θέλουν να έχουν βλέψεις για την τετράδα πρέπει να πάρουν αρκετά τέτοιου βεληνεκούς αποτελέσματα. Απλώς δεν υπάρχει αυτό τεράστιο βάρος που θα πλάκωνε τους ώμους τους αν πχ η απόδραση της ομάδας του Αταμάν από το ΣΕΦ είχε πετύχει. Όντας, όμως, μόλις στην 12η αγωνιστική και με την απόσταση ανάμεσα στη 4η θέση που χαρίζει πλεονέκτημα έδρας και την… 9η που σε στέλνει σπίτι, να βρίσκεται στις δύο νίκες, το κάθε… φασούλι που πέφτει στο σακούλι αξίζει …μαύρο χαβιάρι.
Για την παραπαίουσα τον τελευταίο μήνα Μπαρτσελόνα, το «πρέπει» στην αυριανή μάχη του «Παλάου» είναι σαφώς μεγαλύτερο. Από τις 16 Νοέμβρη και σπουδαίο διπλό στο Κάουνας που συμπλήρωσε μια σούπερ επιτυχημένη πεντάδα αγώνων στη διοργάνωση, οι «μπλαουγκράνα» ουσιαστικά αγνοούνται. Μετρούν μόλις μια νίκη (επί της επίσης σε πτώση Αρμάνι) στα τελευταία πέντε παιχνίδια κι αν προσθέσουμε και το χθεσινό μπλόκο στην Ανδαλουσία, από την Μάλαγα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν μιλάμε για κάτι συμπτωματικό. Η Μπάρσα βρίσκεται σε αγωνιστική κρίση επιβεβαιώνοντας ότι παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημα στη σεζόν, παραμένει μια επιπόλαια ομάδα με πολύ ταλέντο, αλλά αδύναμες ρίζες.
Κοινός παρονομαστής των τελευταίων αρνητικών αποτελεσμάτων -μεταξύ των οποίων και μια εκκωφαντική σφαλιάρα με 27 πόντους διαφορά στο πρόσφατο clasico της Μαδρίτης- η φτωχή επιθετική συγκομιδή. Οι Καταλανοί σκοράρουν 66-67 πόντους κατά μέσο όρο στα παιχνίδια που χάνουν, προϊόν της επιπολαιότητας που διακρίνει το παιχνίδι της, της έλλειψης σταθερών και φυσικά κάποιων εμπνεύσεων του προπονητή τους. Η υπεραριθμία στο ρόστερ τους προκαλεί -όπως και πέρυσι- έλλειψη αγωνιστικής ισορροπίας και σταθερών ρόλων. Τελευταία θύματα των αλχημειών του Πέσιτς έπεσαν ο Ρίμπας με τον Σεραφέν, οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί από το ροτέισον της ομάδας χωρίς κανείς να ξέρει πότε πώς θα επανέλθουν. Η Μπαρτσελόνα σφύζει από ταλέντο, είναι πιο σκληρή από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά επειδή ακόμα δεν έχει αποκτήσει μια διακριτή ταυτότητα, παραμένει ένα διαρκές αίνιγμα.
Ξεκινώντας φυσικά από την άμυνα ο «old school» Πέσιτς έχει προσπαθήσει να δώσει κάποιες βασικές αρχές στους παίκτες του και εν μέρη τα έχει καταφέρει. Οι Καταλανοί πιέζουν σε όλο το γήπεδο τον αντίπαλο point guard, κάνουν “deny” όλες τις πάσες και γενικά προσπαθούν να βγάλουν πολλή ενέργεια, δύναμη και όσο το δυνατόν περισσότερη πίεση στην μπάλα. Επιθετικά, έχουν πλειάδα επιλογών. Η μπάλα μπαίνει και μέσα με τον Τόμιτς σε ρόλο εκτελεστή και δημιουργού, ο Σίνγκλετον απειλεί και από το ποστ και απ’ έξω αν και δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ενώ αν κάποιος θέλει να εντοπίσει το πιο εμφανές όπλο τους είναι η αδιαμφισβήτητη ποιότητα στην περιφέρεια με Πάνγκος, Κούριτς, Ερτέλ και Χάνγκα.
Πώς θα κερδίσει ο Ολυμπιακός; Με ξύλο και λίγα λάθη. Πρώτα απ’ όλα οφείλει να είναι σκληρός. Οσο περισσότερο περιορίσει τα σοφτ διαστήματα που τον οδηγούν σε απώλειες διαφορών και σε αρνητικά σερί, τόσο μεγαλύτερη τύχη θα έχει στην αναμέτρηση. Οι ερυθρόλευκοι επιβάλλεται να ανταποκριθούν στην προσωπική άμυνα και να βγάλουν τους γηπεδούχους από την «comford zone» τους. Αν το καταφέρουν θα έχουν κάνει τη μισή δουλειά, καθώς η Μπαρτσελόνα μπλοκάρει και απογοητεύεται σχετικά εύκολα όταν δεν της βγαίνει το παιχνίδι.
Η ομάδα του Μπλατ δεν χάνει όποτε σκοράρει πολύ και φυσικά θα έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη αν τα επιθετικά της όπλα βρεθούν σε καλή μέρα και τα ποσοστά στο μακρινό σουτ παραμείνουν υψηλά. Οι ερυθρόλευκοι μπορούν να χτυπήσουν πάνω στον αδύναμο Κλαβέρ και να σημαδέψουν τον Ερτέλ, ενώ εξέλιξη του ματς απ Τόμιτς-Μιλουτίνοφ αναμένεται καθοριστική. Το κυριότερο είναι να μην χαρίσουν κατοχές στους αντιπάλους τους από αβίαστα λάθη και βιαστικές επιλογές.
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός πετυχαίνει την Μπαρτσελόνα σε ένα κακό φεγγάρι αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Οι «μπλαουγκράνα» διαθέτουν ισχυρό οπλοστάσιο και το ξέσπασμα που απεγνωσμένα ψάχνουν, κάποια στιγμή θα έρθει. Τουλάχιστον ας περιμένει λίγο…
