Ξετυλίγεται δυναμικά το τελευταίο χρονικό διάστημα ο πρόσφατης εσοδείας επικοινωνιακός σχεδιασμός του ΠΑΟΚ. Επιτρέψτε μου να τον κρίνω θετικά για τα συμφέροντα της ΠΑΕ και υπέρ του συστήματος που ελέγχει (ή έτσι πιστεύει) τις ισορροπίες στα κέντρα αποφάσεων της ΕΠΟ. Σε μια δεύτερη ανάγνωση θα έλεγα πως πρέπει και «οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές» να τον δουν με ενδιαφέρον και (αν απαιτηθεί) σύντομα να τον ερμηνεύσουν.
Τι καταγράφεται ως νέα προσέγγιση; Μια ορατή και (πιθανόν) σχεδιασμένη «εθνοκεντρική» (ποδοσφαιρικά) μεταστροφή της ΠΑΕ υπέρ των συμφερόντων των ΕΠΣ – Μελών της ΕΠΟ και εναντίον της διεθνούς επιτήρησης των FIFA/UEFA. Ένα ποδοσφαιρικό «πρώτα η Ελλάδα» που είναι λογικό να συνεγείρει τους ανά τη χώρα προέδρους και προεδρεύοντες των ΕΠΣ, ειδικά αυτούς που είναι σε στενή (πιο στενή δεν γίνεται) διασύνδεση με την κεντρική ποδοσφαιρική εξουσία, αλλά και άλλους που πολύ θα ήθελαν να βρεθούν στη θέση τους.
Ο ΠΑΟΚ θέτει, στην ουσία, ένα καίριο (για την ΕΠΟ και την εξουσία της) ζήτημα: Η εποχή της διεθνούς επιτροπείας έληξε ή πρέπει σύντομα να λήξει. Η εξουσία πρέπει να μεταφερθεί αυτούσια στο σύστημα των Ενώσεων – μελών της Ομοσπονδίας με ό,τι σημαίνει η μεταφορά αυτή για τις κομβικές λειτουργίες της (διαιτησία κ.λ.π.). Οι όποιες αλλαγές απαίτησαν, για να υλοποιηθούν, την παρέμβαση του διεθνή ποδοσφαιρικού παράγοντα έχουν πλέον ολοκληρωθεί (τελευταία πινελιά το νομοσχέδιο Βασιλειάδη), άρα «οι καιροί ου μενετοί» για την αποχώρηση όλων των επιτετραμμένων, του Περέϊρα περιλαμβανομένου. Χρειάζεται να ελληνοποιηθεί ξανά η εθνική ποδοσφαιρική δυναμική.
Η μεταφορά αυτή της εξουσίας θα ολοκληρώσει στην επικυριαρχία του ΠΑΟΚ στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θα του επιτρέψει να αναπτύξει όλες τις (δεδομένες άλλωστε) δυνατότητες που διαθέτει στο πρόσωπο του ιδιοκτήτη και χρηματοδότη του, ώστε να εγκαθιδρύσει η δική του δυναστεία.
Ο (στρατηγικού χαρακτήρα) αυτός σχεδιασμός έχει, όπως όλοι οι σχεδιασμοί επί χάρτου, ένα μικρό ζητηματάκι. Μια απευθείας και χωρίς επαρκή δικαιολόγηση απαίτηση «να απομακρυνθούν τώρα, μεσούντος του πρωταθλήματος, FIFA και UEFA και να αφήσουν τη διαχείριση του ελληνικού ποδοσφαίρου στα χέρια της ΕΠΟ», και δύσκολο να κατατεθεί αρμοδίως είναι, και τύχη καμία δεν έχει. Οι ξένοι έχουν πάντα ένα κακό. Όταν βάλουν πόδι κάπου δύσκολα το παίρνουν και ακόμη δυσκολότερα επιτρέπουν αμφισβητήσεις της εξουσίας τους από τους (ποδοσφαιρικούς) ιθαγενείς.
Ως κορυφαία δικαιολόγηση επιλέχθηκε η απλούστερη: να φύγουν (οι FIFA και UEFA) επειδή, δυο χρόνια μετά την εγκατάσταση τους έφτασαν στο σημείο να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του Ολυμπιακού». Όπου «Ολυμπιακός» το απόλυτο ποδοσφαιρικό «κακό», εξαιτίας του οποίου η καλή κυβέρνηση (δια του Κοντονή) με την αμέριστη συνδρομή των «υγιών και καθαρμένων ΠΑΕ και ΕΠΣ» κίνησαν γη ( δικαιοσύνη) και ουρανό για να φέρουν στην Αθήνα τους καλούς (τότε) ξένους.
Παρανοϊκό; Καθόλου. Διαβολικά αστείο και ανερμάτιστο και γι’ αυτό επικοινωνιακά βάσιμο. Τι επιχειρεί να κάνει;
Μεταφέρει στις διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές την πλήρη ευθύνη της οργανωτικής και λειτουργικής κακοδαιμονίας (του μπάχαλου δηλαδή) της ΕΠΟ, αθωώνει τους εγχώριους διαχειριστές της εξουσίας, επανασυσπειρώνει «το σύστημα» στη βάση ενός παραδοσιακού (και πάντα ισχυρού) εχθρού (Ολυμπιακός) «που κατόρθωσε να διαβρώσει και τους ξένους και να τους καταστήσει υπηρέτες των συμφερόντων του».
Σε δεύτερη ανάγνωση, απειλώντας, εμμέσως πλην σαφώς, την ηθική ακεραιότητα των εκπροσώπων της FIFA και της UEFA (με την παρανοϊκή κατηγορία της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του Ολυμπιακού) τις οδηγεί, με σχετική ασφάλεια, σε διαδικασία εσωτερικής σύγκρουσης με στόχο να αναγκάσει τον Θόδωρο Θεοδωρίδη ( περί αυτού τελικά πρόκειται) ή να πάρει δημόσια θέση (υπέρ ή εναντίον των αιτιάσεων του ΠΑΟΚ) ή να συναινέσει σε αλλαγές που θα συμφέρουν την ομάδα του κ. Σαββίδη.
Αυτό που καθαρά υπονοείται είναι ότι ο κ. Θεοδωρίδης έγειρε υπέρ του Ολυμπιακού, άρα η μόνη αποδεκτή αντίδραση του ΠΑΟΚ είναι να εξοβελίσει τον ίδιο και τους εκπροσώπους των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών από το ελληνικό πρωτάθλημα.
Βραχυπρόθεσμος στόχος «πάση θυσία ένα πρωτάθλημα» και στρατηγικός «η οριστική (;) εγκαθίδρυση ενός συστήματος εξουσίας».
Καθόλου άσχημα. Να πω την αλήθεια «δεν τους είχα ικανούς»… Με εξέπληξαν ευχάριστα. Γι’ αυτό το παρακολουθώ με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Όπως (εκτιμώ) και άλλοι. Μεταξύ τους και οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές…
Για να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα…
Υ.Γ. Κοινή γαρ η τύχη, το λογιστήριο και η επικεφαλής…