Ελάχιστες (σε σχέση με πρότερες διοργανώσεις) πιθανότητες έχει η εθνική ομάδα να προκριθεί στην τελική φάση του Euro 2020. Η εκτίμηση έχει άμεση σχέση με την κλήρωση και τη σημερινή δημόσια εικόνα της ομάδας και ελάχιστη (έως καθόλου) με το ατομικό ταλέντο (και τις συνακόλουθες δυνατότητες) των διεθνών ποδοσφαιριστών.
Πέρα από τις εθνικές κορώνες και τις υποχρεωτικές επικοινωνιακές εκτιμήσεις του στυλ «από εμάς εξαρτάται η πρόκριση» που είδαν το φως της δημοσιότητας, η σκληρή ποδοσφαιρική πραγματικότητα δεν είναι καθόλου φιλόξενη για ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που κατατάσσεται (δική του απολύτως αυτή η «επιτυχία») στην 43η θέση της κατάταξης της FIFA και, σε τελευταία ανάλυση, αντιμετωπίζεται από τις υπόλοιπες τρεις (πλην Ιταλίας) ομάδες (Βοσνία, Φινλανδία, Αρμενία) «ως ο ευκολότερος αντίπαλος» στον δικό τους αγωνιστικό σχεδιασμό.
Κακά τα ψέματα και ειδικότερα αυτά που καταβάλλεται προσπάθεια να αποδεχθούμε (ως ποδοσφαιρικούς μύθους) οι ίδιοι.
Η εθνική ομάδα με την εικόνα που εμφάνισε στη λήξη της προηγούμενης διοργάνωσης (Nation’s League) δεν μπορεί να απειλεί καμία από τις εθνικές της Βοσνίας, της Φινλανδίας και της Αρμενίας ακόμη. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να τις ανταγωνιστεί στο χορτάρι και να προσπαθήσει να πάρει ό,τι καλύτερο, χωρίς καμία βεβαιότητα (πόσο δεν μάλλον απειλή) για το αποτέλεσμα. Οι εξαιρετικά κοντόφθαλμες και υποστηρικτικές ενός εθνικού φρονήματος διαπιστώσεις (και διατυπώσεις) του στυλ «από εμάς εξαρτάται» δεν πείθουν ούτε οπαδούς σωματείου Γ’ τοπικής κατηγορίας.
Εννοείται, πως οι όποιες ελπίδες διατηρεί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να προκριθεί στην τελική φάση της διοργάνωσης προϋποθέτουν μια εντελώς διαφορετική οργάνωση και λειτουργία του σε σχέση με το πολύ πρόσφατο παρελθόν του (με εκκλησιαστικές ή άλλες διασυνδέσεις).
Τι σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ο όρος;
Πρώτο, να είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές διαθέσιμοι για την εθνική ομάδα με την ζέση και το ενδιαφέρον που τα τελευταία χρόνια χαρακτήριζαν την πρόσκληση κάποιου στην εθνική ομάδα. Είναι όλοι στην ΕΠΟ βέβαιοι πως το ενδιαφέρον αυτό παραμένει και σήμερα σε υψηλό επίπεδο σε συνθήκες γενικευμένης διάλυσης, σαν κι αυτές στις οποίες εξελίσσονται οι εσωτερικές διοργανώσεις;
Δεύτερο, να επιβεβαιωθεί με κάθε πρόσφορο μέσο η μοναδικότητα της ομάδας σε σχέση με το καθεστώς της Ομοσπονδίας και τη γενικότερη εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προκύπτει σήμερα η μοναδικότητα αυτή και οι προτεραιότητες που εξ αυτής παράγονται, ειδικά όταν το πρώτο μέλημα όλων των διοικούντων την ΕΠΟ είναι «αν θα μπαίνουν στο τσάρτερ με την εθνική ομάδα ή όχι;»
Τρίτο, να αποδειχθεί έμπρακτα η ταύτιση των στόχων και των επιδιώξεων όλων των μελών της ομάδας και η εξ αυτής απορρέουσα (απαραίτητη σε όλες τις περιπτώσεις) ομοψυχία του εθνικού τιμ, χωρίς εμμονές και ιδεοληψίες μεταφυσικού περιεχομένου. Καταγράφεται σήμερα κοινή περί διάφορες δοξασίες στάση όλων των μελών της ομάδας ή η υπαρκτή διαφορετικότητα θα προκαλέσει ανάλογες αντιδράσεις;
Κανείς γέλως. Ουδείς μπορεί σε ένα τόσο ρευστό καθεστώς όπως αυτό της εθνικής ομάδας να προβλέψει τι είναι αυτό ή αυτά που είναι δυνατόν να τινάξουν στον αέρα ένα σχεδιασμό (αν υφίσταται ανάλογος βεβαίως).
Υπομονή ναι. Μεγάλη (αν και κάποιοι υποστηρίζουν ήδη πως είναι άνευ σημασίας). Και επιλογές. Για να δουν όλοι από πριν τι ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα. Ο καιρός για τις εκ των υστέρων μετάνοιες μας τελείωσε…