Τον ανακάλυψε ο Μάρτον Μπούκοβι και με αυτόν στην ενδεκάδα ο Ολυμπιακός δεν έχασε ποτέ. Ο Δημήτρης Ράλλης που έφυγε χθες από την ζωή σε ηλικία 73 ετών είχε γράψει την δική του ξεχωριστή ιστορία στους ερυθρόλευκους του Πειραιά.
Το fws.gr σαν ύστατο φόρο τιμής στον σπουδαίο ποδοσφαιριστή και τον αυθεντικό Νικαιώτη, παραθέτει κάποιες από τις ιδιαίτερες πτυχές της παρουσίας του Δημήτρη Ράλλη στον Ολυμπιακό.
Η ομαδάρα του Μπούκοβι την περίοδο 1965–66 πήρε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 6 χρόνια. Την επόμενη περίοδο ο Μπούκοβι κόντρα στη φιλοσοφία του ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, είδε το καλοκαίρι του 1966 να αρρωσταίνει ο Αρ. Παπάζογλου σοβαρά και να μπαίνει στο Νοσοκομείο για χημειοθεραπείες, με αποτέλεσμα ν’ αναζητήσει τον αντικαταστάτη του.
Η λύση ήταν να προωθηθεί ο Νίκος Γιούτσος στην γραμμή κρούσης αντί του Αριστείδη Παπάζογλου και να βρεθεί ένας οργανωτής που θα τροφοδοτούσε τους επιθετικούς. Ο Μπούκοβι έψαξε στα τοπικά πρωταθλήματα του Πειραιά και είδε σε δύο παιχνίδια του Ηρακλή Νίκαιας έναν παίκτη που προσέφερε έτοιμα γκολ με τις εντυπωσιακές του κάθετες πάσες.
Ήταν ο Δημήτρης Ράλλης, την απόκτηση του οποίου ζήτησε αμέσως ο προπονητής.
Την επιθυμία του Μπούκοβι την πληροφορήθηκε ο Δημήτρης Καρέλλας, ο άρχοντας του Εθνικού Πειραιά. Πλησίασε τον Ράλλη και του προσέφερε… γη και ύδωρ. Μόλις έμαθε την επαφή αυτή ο Ευτύχιος Γκούμας προχώρησε σε… απαγωγή του Ράλλη στο εξοχικό του στις Σπέτσες. Ο Καρέλλας δεν τα παράτησε. Πήγε στο νησί με ταχύπλοο μπουκάρισε στο σπίτι του Γκούμα και ξετρύπωσε τον παίκτη ανοίγοντας μια καταπακτή στην κρυψώνα που βρισκόταν. Ο Ράλλης είπε όμως ότι θέλει να φορέσει τα ερυθρόλευκα. Έτσι έκανε πίσω ο Καρέλλας.
Ο Ολυμπιακός έδωσε στον Ηρακλή Νίκαιας 100.000 δραχμές, ενώ πλήρωσε και τέσσερις παίκτες του Ιωνικού που μετακόμισαν στην δεύτερη ομάδα της πόλης για να μην αποδυναμωθεί. Ο δε Δημήτρης Ράλλης πήρε 50.000 δραχμές.
Στις 30 Οκτωβρίου 1966 το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού έκανε ντεμπούτο κόντρα στον Άρη στο Καραϊσκάκη, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής. Ποιοι ήταν οι άλλοι 10 που τον πλαισίωσαν; Παράσχος Αυγητίδης, Μίμης Πλέσσας, Χρήστος Ζαντέρογλου, Ορέστης Παυλίδης, Κώστας Πολυχρονίου, Γιάννης Γκαιτατζής, Παύλος Βασιλειου, Γιώργος Σιδέρης,Νίκος Γιούτσος, και Βασίλης Μποτίνος.
Ο Ράλλης έπαιξε 18 παιχνίδια στο πρωτάθλημα με 15 νίκες και τρεις ισοπαλίες. Ο Ολυμπιακός στα παιχνίδια αυτά πέτυχε 42 γκολ. Από αυτά 17 πέτυχε ο Γ. Σιδέρης, 9 ο Νίκος Γιούτσος, 8 ο Βασίλης Μποτίνος, 7 ο Παύλος Βασιλείου και ένα ο Γρηγόρης Αγανιάν. Στα δυο παιχνίδια που δεν έπαιξε ο Ολυμπιακός έχασε. Αρχικά με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 29 Ιανουαρίου1967 ο Ολυμπιακός έχασε 1-0 με γκολ του Μίμη Παπαϊωάννου και στη θέση του Ράλλη έπαιξε ο Αρ. Παπάζογλου που είχε βγει από το νοσοκομείο και ζητούσε επίμονα να παίξει. Στη συνέχεια στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ στις 19 Μαρτίου 1967 όπου επίσης ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα με 2-0.
Στα τελευταία παιχνίδια ο Ράλλης είχε μικροενοχλήσεις στην κοιλιά. Ένα βράδυ και μετά από το τελευταίο του παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη για την 23η αγωνιστική στις 2 Απριλίου 1967(0-0), ο Ράλλης μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Μπήκε άμεσα στο χειρουργείο και του αφαίρεσαν την σκωληκοειδίτιδα. Τα πράγματα χειροτέρεψαν καθώς έπαθε οξεία περιτονίτιδα με ειλεό, και κινδύνεψε η ζωή του. Μεταφέρθηκε σε άλλο Νοσοκομείο στο Ν.Ν. Μαρασλείου, και από θαύμα σώθηκε. Παρέμεινε εκεί έναν μήνα.
Όταν γύρισε στις προπονήσεις ο Νίκος Γιούτσος είχε γυρίσει πίσω στην θέση του και στην ενδεκάδα είχε προωθηθεί ο Γρηγόρης Αγανιάν. Ο Ολυμπιακός πήρε το δεύτερο πρωτάθλημα με τον Μπούκοβι χωρίς τον Ράλλη, και το καλοκαίρι του 1967 στις μεταγραφές αποκτήθηκε ο Γιώργος Στολίγκας από τα Πετράλωνα. Με την έναρξη του νέου πρωταθλήματος 1967-68 ο Μπούκοβι προτίμησε τον Γιώργο Στολίγκα. Ήταν το νέο δεκάρι του Ολυμπιακού. Ο Νίκος Γιούτσος προωθήθηκε ξανά στην επίθεση και το Καραϊσκάκη δονούσε η ιαχή «έμπαινε Γιούτσο».
Τον Δεκέμβριο του 1967 ο Μπούκοβι έφυγε και τον Ολυμπιακό ανέλαβε ο Θανάσης Σούλης. Έτσι το καλοκαίρι του 1968 ο Δημήτρης Ράλλης σε ηλικία μόλις 23 χρονών παίρνει μεταγραφή για τον Ιωνικό όπου παίζει 8 χρόνια μέχρι το 1976. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την διαιτησία, όπου έφθασε διαιτητής Β΄ Εθνικής και παράλληλα επόπτης στην Α΄ Εθνική, όπου έμεινε 7 χρόνια χωρίς ποτέ να γίνει διαιτητής στη μεγάλη κατηγορία. Αυτό ήταν και το παράπονό του…