Την απέραντη ευγνωμοσύνη της για το τεράστιο κύμα συμπαράστασης στο πρόσωπό της εκφράζει μέσα από τις φυλακές των Θηβών όπου βρίσκεται η καθαρίστρια που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη για το απολυτήριο που πλαστογράφησε, προκειμένου να διοριστεί το 1996 ως καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό.
Μετά το σάλο που προκάλεσε σε ολόκληρη τη χώρα η προφυλάκισή της, η 53χρονη γυναίκα λύνει τη σιωπή της και τονίζει στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος του Βόλου» πως ό,τι έκανε το έκανε για τα παιδιά της.
Η 53χρονη γυναίκα τονίζει στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος του Βόλου» πως έκανε τα πάντα για τα παιδιά της. Λέει χαρακτηριστικά: «Ντρέπομαι, αλλά ήθελα τα παιδιά μου να έχουν μια καλύτερη ζωή από τη δική μου. Έτρεμε η ψυχή μου μη μεγαλώσουν σε ίδρυμα, όπως εγώ».
Μέσα από τις φυλακές της Θήβας δηλώνει την απέραντη ευγνωμοσύνη της, στο πανελλήνιο κύμα συμπαράστασης. Τονίζει ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις και ελπίζει να αποφυλακιστεί σύντομα.
Η περίπτωσή της προκάλεσε την άμεση παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου.
Η γυναίκα διορίστηκε το 1996 σε παιδικό σταθμό, με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ και για να μπορέσει να διοριστεί πλαστογράφησε το πτυχίο που είχε της Ε’ δημοτικού και το έκανε της ΣΤ’ Δημοτικού. Όταν η πλαστότητα εντοπίστηκε, απολύθηκε από τη θέση της, πέρασε από δίκη και επειδή κρίθηκε ότι επί 20ετία πληρωνόταν παράνομα, της επιβλήθηκε η εξοντωτική ποινή των 10 χρόνων κάθειρξης.
Μάλιστα, η 53χρονη καθαρίστρια είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως σε 15ετή φυλάκιση ενώ σε δεύτερο βαθμό, η ποινή της μετατράπηκε σε 10 χρόνια, χωρίς αναστολή. Εξαντλήθηκε δηλαδή σε μια γυναίκα του μόχθου που πλαστογράφησε ένα απολυτήριο δημοτικού από απελπισία, όταν έχουν αθωωθεί ακόμα και γιατροί που πλαστογραφούν πανεπιστημιακά πτυχία και παίζουν με ανθρώπινες ζωές.
Η ανακοίνωση των συναδέλφων της καθαρίστριας:
«Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ’ δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία.
Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της έχει επιβληθεί στις Φυλακές Θήβας.
Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα όπου νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, όπου νόμιμα και παράνομα φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού.
Όπου η αστική δικαιοσύνη έχει «ερμητικά κλειστά τα μάτια» μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στη φτώχεια και στην ανέχεια χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».
