Πόσα είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν οι άνθρωποι – κλειδιά;

Ο Ολυμπιακός έκανε για μια ακόμη φορά το ταξίδι «κόλαση – παράδεισος» σχεδόν όσο γρήγορα πηγαίνει ο Γκος από το ένα καλάθι στο άλλο. Μια εβδομάδα μετά τις διαδοχικές ήττες και τα σενάρια που τον ήθελαν να πηγαίνει για 0-6, η ομάδα του Μπλατ πέτυχε το 2 στα 2, με κερασάκι στην τούρτα τη νίκη επί της αήττητης Ρεάλ στο ΣΕΦ. Ο θρίαμβος των ερυθρολεύκων συνοδεύτηκε από το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν με τους Γκος και Σπανούλη να βάζουν μαζί 43 πόντους σε ένα βράδυ όπου φάνηκε πόσο ψηλό μπορεί να είναι το ταβάνι του Αμερικανού γκαρντ. Έτσι, οι ερυθρόλευκοι γκρέμισαν την Ρεάλ από την κορυφή της βαθμολογίας και μεγάλωσαν ακόμη περισσότερο την απίθανη παράδοση που τους θέλει νικητές στα 15 νίκες από τα τελευταία 17 παιχνίδια απέναντι στους Ισπανούς στον Πειραιά.

Απέναντι στην πιο αποτελεσματική άμυνα αλλά και τη δεύτερη καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, ο Ολυμπιακός αντιπαρέθεσε ότι έμαθε στο Μόναχο, δηλαδή το να παίξει σκληρά, να βγάλει ενέργεια στην άμυνα, να κυνηγήσει κάθε διεκδικούμενη μπάλα. Μετά, όμως από τις δύο οδυνηρές εντός έδρας ήττας από την Αρμάνι και την Φενέρ, οι ερυθρόλευκοι ήξεραν καλά ότι όφειλαν να παίξουν και σαν ομάδα στην επίθεση με τον κάθε παίκτη να δίνει ότι καλύτερο έχει για την ομάδα και όχι να προσπαθεί να κάνει το …κομμάτι του.

Η απουσία των Γιούλ και Αγιόν προφανώς ήταν πρόβλημα για την Ρεάλ, αλλά η Λερναία Ύδρα που έχει δημιουργήσει ο Λάσο στην Μαδρίτη κάθε άλλο παρά αποδυναμωμένη εμφανίστηκε. Ο Καμπάτσο, ο Κάρολ, ο Ρούντι, ο Τάβαρες αποδείκνυαν κάθε δευτερόλεπτο γιατί έχουν συμβόλαια στο κορυφαίο ευρωπαϊκό κλαμπ και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η νίκη του Ολυμπιακού – σε αυτό το χρονικό σημείο και με όσα έχουν προηγηθεί τις τελευταίες εβδομάδες – παίρνει διαστάσεις θριάμβου.

Ποιο είναι το σημείο αναφοράς στην πέμπτη νίκη του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα; Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του και τα επιχειρήματα του, διότι ήταν πολλοί εκείνοι που πρόσφεραν. Εμείς, όμως, θα σταθούμε στην ηρωική προσπάθεια των ψηλών του Μπλατ απέναντι σε σπουδαίους παίκτες όπως ο Τάβαρες, ο Ράντολφ, ο Τόμπκινς και ο Ρέγιες. Οι τρεις παίκτες που έχει στα χέρια του ο ερυθρόλευκος τεχνικός (Μιλουντίνοφ, Πρίντεζης και Λέντεϊ έδωσαν επικές μάχες κάτω από τα δύο καλάθια και το γεγονός ότι όχι απλά ήταν ανταγωνιστικοί, αλλά ότι επικράτησαν έδωσε την ευκαιρία στους κοντούς να κατοχυρώσουν τη νίκη για λογαριασμό της ελληνικής ομάδας. Ας δούμε τι έκανε ο  Μιλουντίνοφ  συγκριτικά με τον Τάβαρες.

Μια που μιλάμε για ψηλούς, υπάρχει και ένας παίκτης του Ολυμπιακού που άλλαξε middle name μετά το ματς με την Ρεάλ. Μιλάμε πλέον για τον Γιώργο “δεν μπορώ να πάρω ανάσα” Πρίντεζη, που πριν τελειώσει ο Νοέμβριος – και με επτά μήνες σεζόν ακόμη μπροστά του – μοιάζει πιο ξοδεμένος από ποτέ. Η τηλεοπτική κάμερα έπιασε τον συμπαθέστερο Έλληνα μπασκετμπολίστα να προσπαθεί να συνέλθει στον πάγκο και να ομολογεί ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει…Κοιτάξτε τι έχει τραβήξει ο άνθρωπος τις τελευταίες 20 ημέρες:

Ο ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ

Ο Πρίντεζης είναι μεγάλος παίκτης και σπουδαίος χαρακτήρας. Εχει φιλότιμο. Αλλά η κατάσταση είναι πολύ ξεκάθαρη και φωνάζει. Η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση στους ψηλούς. Η άνοδος του Λέντεϊ στα τελευταία ματς (με την Ρεάλ τέλειωσε πολλές φάσεις αμυντικά και επιθετικά), η ικανότητα του να παίζει στο 4 – όπου ταιριάζει λογικά  το …μπόι του – και το γεγονός ότι έχει την αθλητικότητα που γενικά λείπει από τον φετινό Ολυμπιακό, συν την παρουσία του απενεργοποιημένου Βεζένκοφ που λογικά θα περάσει αυτό το διάστημα εκπαίδευσης και θα τον ξαναδούμε, δείχνει ότι είναι θέμα χρόνου ν’ αποκτηθεί mobile center πίσω από τον Μιλουντίνοφ.

Κατά τ’ άλλα ήταν ένα βράδυ όπου ο Ντέϊβιντ Μπλατ πήρε τον Ολυμπιακό από το χέρι και τον οδήγησε στη νίκη ρίχνοντας με μαεστρία τα χαρτιά του ένα – ένα πάνω στο τραπέζι επί 40 λεπτά! Δεν είναι μόνο ο τρόπος που μοίρασε το χρόνο – μαθαίνοντας από τις επιλογές που έκανε και δεν λειτούργησαν στα προηγούμενα παιχνίδια – αλλά και το πως καθοδήγησε την άμυνα και την επίθεση του στα κρίσιμα σημεία του αγώνα.

Ο Μπλατ ξέχασε την ιδέα που ήθελε τον Ολυμπιακό να παίζει με ένα γκαρντ και πλάγιους στις θέσεις δύο και τρία. Πιθανότατα να έπαιξε ρόλο και η απουσία του Τουπάν, αλλά φάνηκε καθαρά ότι στην ομάδα ταιριάζουν τα σχήματα με τους δύο γκαρντ, ακόμη και τους τρεις κοντούς. Ο Γάλλος είναι παίκτης καρμπόν με τον Παπανικολάου και πιο ασταθής σουτέρ από όλους τους περιφερειακούς του Ολυμπιακού. Αμφιβάλλουμε αν μπορεί να παίξει βασικό ρόλο στην ομάδα κυρίως διότι πέρα από τις επιθετικές του αδυναμίες δεν είναι σκληρός στην άμυνα.

Ανεξάρτητα, όμως, του τι θα γίνει με τον Γάλλο (και με τον Τίμα που επίσης δεν έχει θέση) η απόφαση του Μπλατ να πάει με τρεις κοντούς αποδείχθηκε καθοριστική. Οι ερυθρόλευκοι έγιναν απρόβλεπτοι, δημιουργικοί, απειλητικοί από κάθε θέση και με τους Γκος, Σπανούλη να είναι πολύ επιθετικοί και εύστοχοι έκλεισαν το ημίχρονο με 8/12 τρίποντα και 52 πόντους.

Στην επανάληψη ανέβηκε και ο Στρέλνιεκς και με τον Μάντζαρη να κάνει καλή δουλειά πάνω στον Κάρολ, ο Ολυμπιακός βρήκε την ισορροπία που του έλειπε εδώ και πολύ καιρό από την περιφέρεια απέναντι στην καλύτερη ομάδα της Ευρώπης.

Ο Μπλατ, όμως, είχε μεγάλη παρέμβαση και στον έλεγχο του ρυθμού του αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό το σημείο όπου η Ρεάλ κάνει 10-0 και ισοφαρίζει το ματς σε 32-32. Η αντίδραση του Αμερικανού τεχνικού είναι άμεση: Παίρνει τάιμ άουτ και βάζει την μπάλα στο λόου ποστ, μία φορά στον Μιλουντίνοφ και την επόμενη στον Πρίντεζη, όπως φαίνεται και στα σχήματα που παραθέτουμε με αποτέλεσμα να βγει από τα σκριν ο Σπανούλης και να πετύχει δύο καθοριστικά τρίποντα που έδωσαν και πάλι διαφορά στην ελληνική ομάδα

Ο Γκος (2)κάνει cross screen στον Μιλουντίνοφ και ο Παπανικολάου (3) δίνει την μπάλα στον Σέρβο. Αμέσως μετά ο Παπανικολάου κάνει σκριν για τον Σπανούλη, ενώ ο Πρίντεζης (4) κάνει down pick για τον Γκος (2) στην αδύνατη πλευρά, ώστε να κρατάει απασχολημένη την άμυνα. Ο Νίκολα δίνει την μπάλα στον Σπανούλη που βρίσκει τον χρόνο να σουτάρει και να ευστοχήσει στο τρίποντο και να κερδίσει και φάουλ!

Αντί επιλόγου: Ο Ολυμπιακός είναι δεδομένο ότι έχει τον χαρακτήρα να πολεμήσει για το καλύτερο σε κάθε ένα από τα 21 παιχνίδια που απομένουν μέχρι την λήξη της κανονικής περιόδου. Το τι θα καταφέρει τελικά θα εξαρτηθεί από το πόσα είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν αρκετοί άνθρωποι – κλειδιά: Οι παίκτες το εγώ τους και το προσωπικό τους συμφέρον μπροστά στο τι χρειάζεται η ομάδα, οι προπονητές που θα πρέπει να προσαρμόσουν τις ιδέες τους και τις αποφάσεις τους στο τι θα κάνει την ομάδα καλύτερη και οι ιδιοκτήτες που για πολλοστή φορά θα πρέπει να πληρώσουν για να καλυφθούν τα κενά στο ρόστερ…

Ένα είναι βέβαιο: Όσοι  – αντίπαλοι και όχι μόνο – βιαστούν να βγουν και να πουν ότι ο  Ολυμπιακός δεν μπορεί, θα δώσουν στους ερυθρόλευκους το έξτρα κίνητρο που χρειάζονται, για να τους διαψεύσουν.