Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που λέγεται ΟΑΚΑ

Ναι, ο Ολυμπιακός έχει παίξει καλύτερα από τον Παναθηναϊκό στις πρώτες πέντε αγωνιστικές της Ευρωλίγκα. Οι δύο ελληνικές ομάδες έχουν το ίδιο ρεκόρ (3-2), αλλά η γενική αίσθηση είναι ότι οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται σε καλύτερο φεγγάρι λίγες ώρες πριν το πρώτο μεγάλο ντέρμπι της σεζόν. Με δεδομένο ότι τόσο οι μεν όσο και οι δε έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο ακόμη, για να παίξουν το μπάσκετ που ονειρεύονται οι προπονητές τους, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ακόμη και αν ο Μπλατ είχε πέντε νίκες και ο Πασκουάλ καμία, πάλι το ελληνικό «κλάσικο» θα ξεκινούσε από το 50 – 50.

Μια νίκη σε ένα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ιομοιάζει με βάφτιση στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Συγχωρούνται όλα τα προηγούμενα λάθη και ο χρόνος αρχίζει πάλι από το μηδέν. Γι’ αυτό αν και  βρισκόμαστε πολύ νωρίς στη σεζόν η όποια πίεση υπάρχει βρίσκεται στην πλευρά των γηπεδούχων, διότι είναι άλλο να χάνεις από την Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ και άλλο το να χάνεις από τον Ολυμπιακό. Προσθέστε σε αυτό το δεδομένο την πίστωση χρόνου που θα πάρει ο Καταλανός προπονητής με μια πιθανή νίκη και μπορείτε να δείτε με ποιο τρόπο αντιμετωπίζουν στο πράσινο στρατόπεδο το αποψινό ματς.

Από την άλλη μεριά ο Ολυμπιακός με την εντός έδρας συντριβή από το Μιλάνο ξόδεψε το μισό από το κέρδος που είχε με τις εκτός έδρας θριαμβευτικές νίκες επί της Χίμκι και της Μπασκόνια. Απόψε, λοιπόν, έχει μια καλή ευκαιρία να πάρει πίσω την λάμψη που έχασε με την ήττα από τους Ιταλούς και να βάλει τον μεγάλο του αντίπαλο σε μια κρίση που θα κάνει καιρό να την ξεπεράσει.

Τι θα δούμε απόψε; Την μονομαχία δύο σπουδαίων τεχνικών, μια ακόμη σελίδα στις κόντρες ανάμεσα σε Καλάθη και Σπανούλη (η μήπως το πρόγραμμα θα έχει σε επανάληψη το Γκιστ εναντίον Σπανούλη), τον Παπαπέτρου να παίζει με τα πράσινα στο ντέρμπι των αιωνίων, τον Γκος και τον Λεντέι να προσπαθούν να καταλάβουν που βρίσκονται και τους Λάνγκφορντ, Τόμας να βιώνουν την αίσθηση του ΟΑΚΑ όταν είναι γεμάτο…

Πάμε, όμως, στα επιμέρους στοιχεία που θα παίξουν ρόλο στο ντέρμπι:

Οι ψηλοί

Η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια δεινοπαθεί εξαιτίας της «αιμορραγίας» των ψηλών προς το ΝΒΑ. Στην αρχή έφυγαν οι καλύτεροι, μετά οι πιο ταλαντούχοι, τώρα παίρνουν ακόμη και μέτριους και έχουν μείνει πίσω όσοι δεν μπορούν να παίξουν κανένα ρόλο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η οι ελάχιστοι που ετοιμάζονται για να κάνουν το ταξίδι το επόμενο η, το μεθεπόμενο καλοκαίρι.

Το αποτέλεσμα – σε συνδυασμό με το οικονομικό – είναι να ψάχνουμε ποια από τις δύο ομάδες έχει τις λιγότερες αδυναμίες στους ψηλούς και όχι ποιος είναι ο καλύτερος. Αν δούμε τα ονόματα των παικτών  (Πρίντεζης, Βεζένκοφ, Μιλουντίνοφ, Λεντέι, Μπόγρης εναντίον Τόμας, Μήτογλου, Γκιστ, Λάσμε, Παπαγιάννη, Βουγιούκα) και ψάξουμε και τα νούμερα, θα δούμε ότι οι ερυθρόλευκοι είναι βήμα μπροστά.

Η παρουσία του Μιλουντίνοφ καταρχήν και του Πρίντεζη κατά δεύτερο λόγο δίνουν ένα σημείο αναφοράς μέσα στην ρακέτα για τον Μπλατ και αυτό είναι κάτι που λείπει από το επιθετικό οπλοστάσιο του Παναθηναϊκού.

Παρένθεση: Η ιστορία, όμως, έχει δείξει ότι για να νικήσει μια ομάδα στο ΟΑΚΑ θα πρέπει να βάλει πολλά και μεγάλα μακρινά σουτ. Αν ο Μπλατ προσπαθήσει να πάει μονοδιάστατα το παιχνίδι μέσα στη ρακέτα ο Παναθηναϊκός δικαιούται να ελπίζει ότι ο Λάσμε με τον Παπαγιάννη θα έχουν την αμυντική απόδοση που απαιτούν οι περιστάσεις και από εκεί να δημιουργηθούν οι ευκαιρίες για να τρέξει και να σκοράρει η ομάδα στο ανοικτό γήπεδο.

Οι αριθμοί

Ο πίνακας που παραθέτουμε βοηθάει να καταλάβει ο καθένας σε ποιο σημείο βρίσκονται οι δύο ομάδες συγκριτικά μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τους αντιπάλους τους στην Ευρωλίγκα. Μπορεί το δείγμα των πέντε αγώνων που έχουν δώσει ως τώρα να μην επαρκεί, βασικά διότι είναι διαφορετική η δυναμικότητα των ομάδων που έχουν αντιμετωπίσει, αλλά είναι ενδεικτικά σε ότι αφορά τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους.

Οι πληροφορίες από την στατιστική είναι βασικό εργαλείο που χρησιμοποιείται από τα προπονητικά επιτελεία, για να πάρουν αποφάσεις σχετικά με την τακτική που θα ακολουθήσουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι συνέβη στον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Ζαλγκίρις όπου οι φτωχές επιδόσεις  που έχουν ως τώρα οι πράσινοι στον τομέα των σουτ τριών πόντων οδήγησαν τον κόουτς Γιασικεβίτσιους στην απόφαση να δώσει το σουτ στον αντίπαλο του με αποτέλεσμα να μπλοκάρει την επιθετική λειτουργία της ελληνικής ομάδας.

Τόσο λοιπόν, ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός δυσκολεύονται στην Ευρωλίγκα και τα ρόστερ τους έχουν αδυναμίες. Είναι φανερό ότι ο σχεδιασμός τους έχει γίνει το περασμένο καλοκαίρι με βασική στόχευση το να νικήσει ο ένας τον άλλο και όχι την κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι τέτοια, ώστε ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί (θα πρέπει να) καταλαβαίνουν ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και πως με τα χρήματα που υπάρχουν δεν γίνεται να έρθουν οι καλύτεροι παίκτες που υπάρχουν στην αγορά.

Οι αδυναμίες των ρόστερ, λοιπόν, έχουν σαν αποτέλεσμα να μην είναι οι αιώνιοι στην κορυφή καμίας στατιστικής κατηγορίας και ακόμη χειρότερα σε μερικές από αυτές να βρισκόμαστε στον βυθό της αξιολόγησης, όπως για παράδειγμα το σουτ τριών πόντων όπου ο Παναθηναϊκός είναι ανάμεσα στις τρεις τελευταίες ομάδες.

Το ενδιαφέρον της ανάλυσης είναι πως σε πολλούς τομείς ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό είναι κοντά μεταξύ τους ανεξάρτητα από το πόσο μακριά είναι από τους κορυφαίους της Ευρωλίγκα. Προφανώς αυτός είναι ο λόγος που και ο απολογισμός τους ως τώρα είναι ίδιος (τρεις νίκες, δύο ήττες).

Είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός κάνει λιγότερα λάθη από τον Ολυμπιακό, αλλά σουτάρει χειρότερα από τους ερυθρόλευκους ενώ οι κόκκινοι «πουλάνε» πιο εύκολα την μπάλα, αλλά κινούνται περισσότερο από ποτέ, για να δημιουργήσουν επίθεση,

Στο τέλος της ημέρας τα παιχνίδια ανάμεσα στους αιώνιους αντιπάλους κρίνονται από τους  δικούς τους νόμους και όποιους δεν τους ξέρει, ή, δεν τους σέβεται, τους μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο:

Οι προσωπικότητες

Μετάφραση: Καλάθης εναντίον Σπανούλη. Οι Ελληνες ηγέτες των ομάδων θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το πόσο καλά θα παίξουν οι συμπαίκτες τους διότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Ο Νικ έχει ξεκινήσει άσχημα την σεζόν στο εκτελεστικό κομμάτι, τον επηρεάζει ότι δεν υπάρχουν δίπλα του σουτέρ, αλλά συνεχίσει να είναι η ατμομηχανή του τριφυλλιού. Ο Σπανούλης παίζει λιγότερο φέτος, αλλά είναι το ίδιο σημαντικός. Υποτίθεται ότι ο Μπλατ δεν θέλει να έχει συνέχεια την μπάλα στα χέρια του, αλλά στο προηγούμενο μεγάλο ματς, στην Μόσχα, ο Ολυμπιακός είχε την περσυνή εικόνα. Θα έχει ενδιαφέρον αν δούμε πόσο ενόχλησε τον κόουτς αυτή η πραγματικότητα και πόσο θα την αλλάξει απόψε.

Τα ματσαρίσματα

Μπορούν οι Τόμας και Μήτογλου να σταματήσουν τον Πρίντεζη στο λόου ποστ; Μπορεί ο Πρίντεζης να βάλει το χέρι του σε κάθε σουτ του Τόμας από τις γωνίες; Μπορεί ο Λάσμε και ο Παπαγιάννης να τα βγάλουν πέρα με τον Μιλουτίνοφ; Μπορεί ο Σέρβος να τρέξει όσο οι αθλητικοί ψηλοί των γηπεδούχων; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της «κόντρας» Παπανικολάου – Παπαπέτρου; Ο Σπανούλης θα πάει πάνω στον Καλάθη, η πάνω στον Λάνγκφορντ; Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις θα κρίνουν την εικόνα του ματς.

Οι παίκτες των ντέρμπι

Ο Ρίβερς όσα χρόνια ήταν ντυμένος στο πράσινα είχε μια μοναδική ικανότητα να παίζει καλά εναντίον του Ολυμπιακού. Τώρα που έφυγε Κ.C, ο  Παπάς από την μια και  ο Παπανικολάου από την άλλη είναι παίκτες που βγάζουν πάθος και συναίσθημα και μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη του ντέρμπι…

Οι απρόβλεπτοι παράγοντες

Παίκτες με επιθετικό ταλέντο που παίζουν για πρώτη φορά στο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, όπως για παράδειγμα οι Γκος και Λάνγκφορντ, θα έχουν την ευκαιρία απόψε ν’ αφήσουν το σημάδι τους στο ΟΑΚΑ, για καλό ή, για κακό. Η απόδοση τους μπορεί να κρίνει το ματς.

Αντί επιλόγου: Μια που οι διαιτητές θα είναι ευρωπαίοι θα έχουμε λιγότερη γκρίνια για τα σφυρίγματα. Επειδή, όμως, η συγκεκριμένη τριάδα (Πέρεζ, Πατέρνικο, Ζαμοϊσκι) αποτελείται από δεδομένα μέτριους ρέφερι – αλήθεια πως το σκέφτηκαν αυτό το γκρουπ οι εγκέφαλοι της Ευρωλίγκα – θα είναι μια καλή ευκαιρία να καταλάβουμε πως οι δικοί μας δεν είναι τόσο χάλια τελικά… Το ΟΑΚΑ είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ για παίκτες και προπονητές, αλλά όχι για τους διαιτητές…