Ο 19χρονος, νούμερο 3 στο ντραφτ του ΝΒΑ, Λούκα Ντόνσιτς ο οποίος προσέφερε τα μέγιστα στην ομάδα της Ρεάλ τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισε να αποχαιρετήσει όλα τα άτομα τα οποία τον βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια δημοσιεύοντας ένα ευχαριστήριο γράμμα, δίνοντας, παράλληλα και μια υπόσχεση για το μέλλον σε στυλ «εξολοθρευτή».
Αναλυτικά ο Σλοβένος σταρ έγραψε:
“Το να παίζω μπάσκετ είναι η ζωή μου. Η μητέρα μου πάντα έλεγε πως δεν με θυμάται να κάνω κάτι άλλο, πέραν αυτού στη ζωή μου. Ούτε εγώ θυμάμαι, να πω την αλήθεια.
Νιώθω πολύ τυχερός. Όταν ήμουν 13 ετών, ήρθα στη Μαδρίτη. Νόμιζα ότι πέτυχα το όνειρό μου, στο να γίνω ένα καλός παίκτης. Αυτό που ποτέ δεν σκέφτηκα είναι πως εκείνο το ταξίδι ήταν η αρχή για να οδηγηθώ στην εκπλήρωση όχι ενός, αλλά δύο ονείρων μου, που γίνονται μόνο στις ταινίες: έγινα παίκτης στον καλύτερο σύλλογο του πλανήτη και, τώρα, θα παίξω στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη.
Η ομορφιά του αθλήματος είναι αυτή που βασίζεσαι περισσότερο στους συμπαίκτες σου. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους υπέροχους συμπαίκτες που είχα την τύχη να παίξω μαζί τους, και μου επέτρεψαν να μάθω πολλά από αυτούς, ως επαγγελματίες και ανθρώπους. Είμαστε μια ομάδα, όλοι μας: ο πρόεδρος, οι διοικητικοί, οι προπονητές, οι γιατροί, οι φυσικοθεραπευτές, οι εργαζόμενοι στον σύλλογο. Σε όλους αυτούς θέλω να πω “ευχαριστώ”, ένα μεγάλο “ευχαριστώ”.
Κι ειδικά στον Αλμπέρτο Ανγκούλο, τον Πάμπλο Σανιούδο, τον Ντάνι Σάρτο και τον Πάκο Ρεδόνδο, οι οποίοι πήραν ένα νεαρό παιδί από την Σλοβενία που δεν είχε ιδέα από ισπανικά και το φρόντισαν, σαν να είμαι παιδί τους. Μέχρι που έγινα άντρας. Σας αγαπώ.
Όπως ακριβώς αγαπάω τη Ρεάλ Μαδρίτης, έναν σύλλογο που μου έδωσε τα πάντα: την υπέρτατη αθλητική επιτυχία, τις αξίες που θα με συνοδεύουν στη διάρκεια της ζής μου και τη μαχητικότητα, που σε κάνει να μην τα παρατάς ποτέ, όποια κι αν είναι η πρόκληση.
Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τους δημοσιογράφους γιατί με αντιμετώπισαν με σεβασμό όταν ήμουν παιδί, και με έκριναν με αγάπη όταν μεγάλωσα.
Σήμερα, γράφω αυτό το γράμμα για να πω “αντίο” ειδικά σε εσάς, για τη συμπαράσταση που πάντοτε μου παρείχατε, που συγχωρούσατε τα λάθη μου και απολαμβάνατε τις επιτυχίες μου. Αυτό το χόμπι, που μου έδωσε απίστευτη χαρά όταν έπαιξα ως 16χρονος και έβαλα το πρώτο μου τρίποντο, όπως συγκινήθηκα όταν έβαλα το τελευταίο μου σουτ (πάλι για τρεις, για να κλείσει ο κύκλος), 350 χιλιόμετρα μακριά από αυτό που θεωρώ σπίτι μου. Σας ευχαριστώ όλους τόσο πολύ. Θα σας κουβαλάω στην καρδιά μου.
Από εδώ και στο εξής έχετε έναν ακόμη οπαδό της Ρεάλ Μαδρίτης στο Ντάλας. Αλλά, όπως είπε κι ο Terminator: “I’ll be back“!
