«Ο Ζεβλάκοφ είναι τρέλα, είναι τρέλα με την κόκκινη φανέλα… Για πάντα»
Πριν καν προλάβουμε να τον ρωτήσουμε για το τι θυμάται από την τετραετία του στον Πειραιά, ο σπουδαίος Πολωνός, Μίχαλ Ζεβλάκοφ, τα είπε όλα μέσα σε 8 λέξεις. Ο 44χρονος, στο σήμερα, Ζεβλάκοφ εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως ένας «αιώνιος έφηβος» που λάτρεψε την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Οι αναμνήσεις του από την εποχή που αγωνιζόταν με τους Ερυθρόλευκους τόσες πολλές, που δεν μπόρεσε να τις χωρέσει μέσα σε λίγες προτάσεις.
Έβγαλε όμως συναίσθημα και μέσα από τις εξιστορήσεις του στο FWS μας γυρνάει πίσω σε μία άλλη, πιο ρομαντική εποχή, όπου το να παίζεις για το σήμα στην ψυχή σήμαινε τα πάντα. Τουλάχιστον, για παίκτες και προσωπικότητες όπως του Πολωνού.
Για να θυμούνται οι – όχι και τόσο παλιοί – και να μαθαίνουν οι νέοι, ο Ζεβλάκοφ αποτέλεσε βασικό «γρανάζι» των Πειραιωτών κατά την τετραετία 2006-2010. Αγαπήθηκε όσο λίγοι στο λιμάνι και αποχώρησε έχοντας στην πλάτη του 130 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, 3 πρωταθλήματα Ελλάδας με τον Ολυμπιακό (2006-07, 2007-08, 2008-09), 2 Κύπελλα, 46 συμμετοχές στο Champions League και ένα Σούπερ Καπ.
Προ πάντων όμως, με την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά ότι πάντα έδινε το 100% στους αγωνιστικούς χώρους, δεν του περίσσευε το πάθος και έμενε πιστός – κυρίως – στα δύσκολα!
Τη σπουδαία καριέρα του ως διεθνής ποδοσφαιριστής την έκλεισε στο αγαπημένο του λημέρι, το «Καραϊσκάκης». Συγκεκριμένα, στις 30 Μαρτίου 2011 η Πολωνία ήρθε στη χώρα μας για να παίξει με την Εθνική μας και αυτό το παιχνίδι ουσιαστικά αποτέλεσε το δακρυσμένο «αντίο» στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα και μάλιστα σε ένα γήπεδο που αγάπησε, τίμησε, κέρδισε. Συνολικά είχε 102 συμμετοχές με την Πολωνία, μεταξύ αυτών σε 2 Παγκόσμια Κύπελλα (2002,2006) και 1 Euro (2008).
Τον ρωτήσαμε αν ακόμη ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Χαμογέλασε, πέρασαν λίγα λεπτά και είπε: «Δεν θα σταματήσω ποτέ να ασχολούμαι με την μπάλα. Είναι το πάθος μου.» Στοίχημα ότι αν του έλεγες, να ξεκινήσει αύριο κόντρα στην Άρσεναλ δεν θα το σκεφτόταν στιγμή. Θα έμπαινε στη μάχη. Και άντε να ξεχάσεις τα τάκλιν του Ζεβλάκοφ. Η λέξη «αγωνιστικό πείσμα» φαντάζει λίγη μπροστά στο δικό του ταμπεραμέντο.
Δείτε τι εννοούμε:
Τι θυμάσαι πιο έντονα από την τετραετία σου στον Πειραιά;
Ζ: «Από το ταξίδι μου στον Ολυμπιακό θυμάμαι περισσότερο ότι ήταν με διαφορά τα καλύτερα χρόνια της ποδοσφαιρικής μου καριέρας. Δεν ήμουν ποτέ ο καλύτερος στις ομάδες που έπαιξα, αλλά στην Ελλάδα συνειδητοποίησα ότι αν δείχνεις τον χαρακτήρα και το πάθος σου για την ομάδα και την φανέλα, αν πολεμάς με όλες σου τι δυνάμεις, οι οπαδοί θα σε εκτιμήσουν και θα σε έχουν για πάντα στην καρδιά τους. Έτσι κερδίζεις τον σεβασμό τους.
Ένα ακόμη πράγμα που θα θυμάμαι πάντα είναι ότι άρχισα να καπνίζω τσιγάρα στην Ελλάδα σε ηλικία 31 ετών!»
Ποιο είναι το ματς που μέχρι και σήμερα αναπολείς από τα χρόνια σου στην Ελλάδα; Ένα παιχνίδι το οποίο θα ήθελες να ξαναζήσεις.
Ζ: «Ο αγώνας που θα θυμάμαι για πάντα είναι το ματς με την Ρεάλ Μαδρίτης στο «Καραϊσκάκης» (0-0) και ο τελικός του Κυπέλλου στη Θεσσαλονίκη, εναντίον Άρη. Κερδίσαμε 2-0 και μετά τον Ντάρκο (Κοβάσεβιτς) σκόραρα εγώ για να σφραγίσω τον τίτλο.
Θυμάμαι ότι στο ματς με την Ρεάλ προσκάλεσα τον πατέρα μου στο γήπεδο και μετά από αυτό το παιχνίδι μου είπε: «Ένιωσα ότι συμμετέχω σε κάτι σπουδαίο και είμαι περήφανος που ο γιος μου αποτελεί κομμάτι του.»
Ο πατέρας μου αποτελούσε πάντα για μένα την μεγαλύτερη έμπνευση στον αθλητισμό και ήθελα να του αποδείξω πράγματα και να του διαπεράσω το συναίσθημα της ικανοποίησης, βλέποντας με να αγωνίζομαι σε αυτό το επίπεδο και να του προσφέρω στιγμές που θα θυμάται για πάντα.»
Ποια ήταν τα «φιλαράκια» σου στον Ολυμπιακό και με ποιους διατηρείς επαφές μέχρι και σήμερα;
Ζ: «Οι αγαπημένοι μου συμπαίκτες στον Ολυμπιακό ήταν ο Κοβάσεβιτς, ο Τζόλε, ο Τόρο, ο Άντζας και ο Λεωνίδας Παναγόπουλος. Διατηρώ ακόμη επαφές με μερικούς από αυτούς, όπως ο Τζόρτζεβιτς και ο Τοροσίδης, αλλά αν με ρωτάς το δέσιμο μου με τον Τζόλε ήταν το πιο ισχυρό, το κάτι άλλο.»
Η πιο δύσκολη έδρα που αντιμετώπισες στην Super League; Θυμάσαι κάποιο ακραίο σκηνικό από τα ντέρμπι στην Ελλάδα;
Ζ: «Το πιο δύσκολο γήπεδο στην Ελλάδα για μένα ήταν η Τούμπα στη Θεσσαλονίκη. Εκεί πέρα, για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα ότι μπορεί να μην φύγω ζωντανός από το γήπεδο, τρόμαξα.
Θυμάμαι έντονα τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, όταν φτάσαμε στο γήπεδο με σπασμένα παράθυρα στο λεωφορείο και μερικοί παίκτες ξάπλωναν στο πάτωμα για να μην φάνε τις πέτρες στο κεφάλι…»
Μπορεί ο Ολυμπιακός του σήμερα να πετύχει κάτι σπουδαίο στην Ευρώπη;
Ζ: «Σχετικά με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια θα ήθελα να δω τον Ολυμπιακό να πετυχαίνει κάτι σπουδαίο ή να σηκώνει κάποιο τρόπαιο στην Ευρώπη, για να αποδείξει ότι αυτό το κλαμπ δεν έχει δυναμική μόνο στην Ελλάδα, αλλά δεν θα είναι εύκολο… Οι καλύτεροι σύλλογοι από τα 5 κορυφαία πρωταθλήματα στην Ευρώπη είναι πραγματικά ισχυροί και πολλές φορές ασυναγώνιστοι, αλλά ας ελπίσουμε ότι ο Ολυμπιακός μια μέρα θα το πετύχει, γιατί όχι, Ας γίνει η αρχή με την Άρσεναλ!»
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τα παιχνίδια με την Άρσεναλ στο Champions League; Ποιο δυνατός αντίπαλος από εκείνα τα χρόνια που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις;
Ζ: «Οι αναμνήσεις μου από τα παιχνίδια με την Άρσεναλ… Θυμάμαι μέχρι και σήμερα τη μονομαχία μου με τον Van Persie που σχεδόν μου έσπασε το πόδι μετά από ένα τάκλιν και χάρη στον Νικοπολίδη που με ηρέμησε, δεν του έδωσα μπουνιά στο πρόσωπο και τελείωσα – ευτυχώς για την ομάδα μου – το παιχνίδι χωρίς να αποβληθώ.»
Που είναι και με τι ασχολείται ο Μίχαλ Ζεβλάκοφ στο σήμερα;
Ζ: «Τώρα εργάζομαι στο Canal + σαν ειδικός ποδοσφαίρου και σχολιαστής στους αγώνες του Πολωνικού πρωταθλήματος, βοηθώ ως αθλητικός διευθυντής την τοπική Motor Lublin να προωθηθεί στο υψηλότερο επίπεδο (τώρα είναι στην τρίτη κατηγορία)
και μου λείπει ένας πραγματικός Fredo γιατί στην Πολωνία δεν έχουμε (γέλια)!
Είμαι πάντα κοντά στο ποδόσφαιρο, δεν πρόκειται να το αφήσω, είναι το πάθος μου.
Μερικές φορές σε υψηλότερο επίπεδο και άλλες σε χαμηλότερο (πριν από το σήμερα, Αθλητικός Διευθυντής στην Legia 2013-2017 και στην Zaglebie Lubin 2018-2019).»
Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο του Ολυμπιακού αλλά και στους Έλληνες γενικότερα;
Ζ: «Το μήνυμά μου για τους οπαδούς του Ολυμπιακού είναι πολύ απλό:
O Zewlakow einai trela einai trela me to kokino fanela – gia panda…
Το συναίσθημα που έλαβα από τους οπαδούς είναι ακόμα μέσα μου, ανεξίτηλο και θα θυμάμαι πάντα ένα πράγμα: Ας σέβεστε τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό αλλά πάντα τους νικάτε στο γήπεδο, αυτό έμαθα και κρατάω από τους Έλληνες στον Πειραιά!»
Ο Μίχαλ Ζεβλάκοφ συνεχίζει να κλωτσά την μπάλα, από διαφορετικό πόστο, έχοντας στην καρδιά του τα ερυθρόλευκα. Τα χρώματα που του άλλαξαν τη ζωή και τις… συνήθειες όπως φαίνεται! Ένα «πολυεργαλείο» εντός και εκτός γηπέδων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα ξεχαστεί και εφόσον αποφασίσει να ξανά έρθει στην Ελλάδα, έστω για διακοπές, ο freddo… κερασμένος!
