Η απότoμη προσγείωση της 19ης Οκτωβρίου, άφησε κολλημένο στο… ψυγείο ένα σημείωμα που έγραφε “αντίδραση”. Για πρώτη φορά στη σεζόν -και σίγουρα όχι για τελευταία- οι ερυθρόλευκοι κλήθηκαν να δείξουν χαρακτήρα και αντανακλαστικά. Για πρώτη φορά κλήθηκαν να αποφασίσουν αν μετά από χαστούκι θα γυρίζουν και το άλλο μάγουλο ή θα σηκώνουν το χέρι.
Τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο για μια ομάδα που βρίσκεται διαδικασία “ανακαίνισης”, άλλωστε. Οι ερυθρόλευκοι απάντησαν με σαφήνεια και πείσμα, όχι με απογοήτευση και μισόλογα. Δεν “έκρυψαν την μπάλα” κόντρα στην Μακάμπι, αλλά, πραγματικά, δεν ήταν αυτό το ζητούμενο από το συγκεκριμένο ματς. Πάρτε παράδειγμα τη Χίμκι, μια ομάδα με αναμφισβήτητη ποιότητα σε ρόστερ και προπονητή. Εχασε στην πρεμιέρα από τους ερυθρόλευκους στη Μόσχα και τώρα βρίσκεται στο 0-4. Κατανοητό;
Είπαμε, η νίκη είναι θέμα συνήθειας, το ίδιο όμως και η ήττα. Ως εκ τούτου το 3-1 που έχει γράψει ως τώρα το ερυθρόλευκο κοντέρ δεν είναι καθόλου αμελητέο, ειδικά αν υποθέσουμε ότι το πιο δύσκολο κομμάτι της σεζόν για την ομάδα είναι το αρχικό κι ό,τι όσο προχωράμε στα ενδότερα των διοργανώσεων θα αποδίδει καλύτερα. Κάτι που προφανώς ισχύει για όλους σ’ ένα βαθμό, αλλά όταν μιλάμε για άνοιγμα νέου κεφαλαίου μετά από μια ολόκληρη τετραετία, οι δυσκολίες της εκκίνησης είναι σαφώς περισσότερες.
Η ολοκλήρωση της πρώτης τετράδας αγώνων στην Euroleague, λοιπόν, δεν μας επιτρέπει σε καμία περίπτωση …θέσφατα για τον Ολυμπιακό του Μπλατ, παρόλα αυτά μας αφήνει ένα ικανό δείγμα ώστε να αρχίσουμε να σημειώνουμε κάποια πράγματα, που πιθανότατα δεν θα χρειαστεί να πάρουμε πίσω. Όπως για παράδειγμα την τάση του 59χρονου τεχνικού να μην αρκείται στην τακτική προετοιμασία των παιχνιδιών αλλά να παίρνει πολλές και σημαντικές αποφάσεις βάσει της εξέλιξης τους.
Το ίδιο ισχύει και με τους χρόνους συμμετοχής των περισσότερων παικτών, οι οποίοι σημειώνουν μεγάλες διαφορές από παιχνίδι σε παιχνίδι. Κάτι που σημαίνει ότι ασχέτως του διαβάσματος του αντιπάλου και του πλάνου που έχει καταστρώσει με τους συνεργάτες του, ο Μπλατ λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψιν του, την απόδοση των παικτών κατά τη διάρκεια του 40λεπτου.
Ο Ολυμπιακός διαθέτει ήδη 3-4 σταθερές, αλλά κατά κανόνα το πόσο θα μείνει ένας παίκτης στο παρκέ ή πόσο θα παίξει συνολικά, μοιάζει αρκετά απρόβλεπτο. Χθες για παράδειγμα, το αρχικό σχήμα ξεκίνησε ν’ αλλάζει μετά από το πρώτο 5λεπτο και επανήλθε σε πλήρη σύνθεση τρία λεπτά πριν από τη λήξη του ημιχρόνου.
Δηλαδή, παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο “μετατράπηκαν” σε βασικοί, εφόσον εκείνοι ουσιαστικά απεγκλώβισαν τον Ολυμπιακό από τα δίχτυα της Μακάμπι. Ούτε αυτό έγινε κανόνας της αναμέτρησης καθώς π.χ. ο Τίμα που συμμετείχε στην ανάκαμψη με 8λεπτη συνεχή παρουσία στο πρώτο μέρος, έμεινε θεατής σε ΟΛΟ το δεύτερο ημίχρονο, επειδή έτσι έκρινε ο προπονητής του…
Αν το δούμε πιο συνολικά, οι μόνοι παίκτες που για την ώρα δεν έχουν μεγάλες αποκλίσεις στους χρόνους τους είναι οι Γουίλιαμς-Γκος και Σπανούλης που παίζουν σταθερά κοντά στα 25′, ο Πρίντεζης με 23′ και ο Βεζένκοφ με 17′. Ο Παπανικολάου έχει αγωνιστεί από 13 έως 19 ενώ για στους υπόλοιπους σημειώνονται σημαντικές διαφορές από το ένα ματς στο άλλο.
Ο Τίμα έπαιξε 23′ με την Χίμκι, 11′ με την Μπασκόνια, 21 με την Αρμάνι και 8′ χθες. Ο Τουπάν από τα μόλις 5′ στη Μόσχα πήγε στα 23′ στην Βιτόρια και στα 12′-14′ στα δύο παιχνίδια του ΣΕΦ. Ο Λεντέι έχει παίξει από 7,5′ (με Μπασκόνια) μέχρι 20′ (με Μακάμπι), ο Μάντζαρης από 8′ (με Μπασκόνια) έως 22′ (με Αρμάνι) και ο Μιλουτίνοφ από τα 30′ κόντρα στους Βάσκους έπεσε στα 16′ χθες βράδυ.
Κάτι, λοιπόν, που μοιάζει να προκύπτει σε αυτό το πρώτο στάδιο της σεζόν, είναι ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει σίγουρος για την παρουσία του στο παρκέ. Ακόμα και οι 3-4 παίκτες με τον πιο σταθερό χρόνο, έχουν μείνει για αρκετή ώρα στον πάγκο εφόσον το παιχνίδι δεν του “βγαίνει” και τις περισσότερες φορές έχουν επιστρέψει δριμύτεροι.
Η συγκεκριμένη διαπίστωση δεν έχει να κάνει μόνο με την διανομή των ρόλων που προφανώς δεν έχει οριστικοποιηθεί στον Ολυμπιακό, αλλά και με την διάθεση του Μπλατ να παρεμβαίνει στο παιχνίδι, να έχει μεγαλύτερη επιρροή πάνω του. Να κοουτσάρει περισσότερο, με λίγα λόγια. Κάτι που αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τα ειδικά “plays” που ετοιμάζει στα τάιμ άουτ, εννέα στις δέκα φορές έχουν επιτυχημένη εφαρμογή.
Ως απώτερο αποτέλεσμα αυτής της τακτικής έρχεται μια αξιοσημείωτη για το πρώιμο της εποχής πολυφωνία στην ομάδα, αφού όποτε κερδίζει το κάνει έχοντας πέντε διαφορετικούς παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και σχεδόν όλους με μία τουλάχιστον ασίστ. Επιπλέον, δημιουργείται μια αίσθηση δικαιοσύνης μέσα στην ομάδα, με τον κάθε παίκτη να νιώθει από τη μία εν δυνάμει πρωταγωνιστής και από την άλλη καθόλου σίγουρος για τη θέση του. Αφάνταστα σημαντική παράμετρος για όσους έχουν την ελάχιστη ιδέα από αποδυτήρια, ανταγωνισμό, μούτρα και γκρίνια “αδικημένων” παικτών…
ΥΓ. Για τον Γιάννις Στρέλνιεκς δεν έχουμε ασφαλές, δείγμα καθώς υπήρξε ο τραυματισμός του κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης με την Μπασκόνια, που τον άφησε εκτός με Αρμάνι και με μια ολιγόλεπτη, συντηρητική συμμετοχή απέναντι στην Μακάμπι.
ΥΓ2. Σιγά σιγά περιμένουμε να δούμε και τον Μπόγρη με πιο ενεργό ρόλο στο παρκέ, καθώς ο Μπλατ – που φυσικά δεν κάνει καμία σκέψη για προσθήκη παίκτη ακόμα δεν ξεκίνησε καλά καλά η σεζόν- είναι πολύ ευχαριστημένος μαζί του. Ο Ελληνας σέντερ στη δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό διαθέτει την ποιότητα να βοηθήσει ουσιαστικά και μέσα από την πιο ενεργή συμμετοχή του (ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα), θα μπορέσει να βρει ρυθμό και να δείξει ακόμα περισσότερα. Η χρονιά άλλωστε είναι τόσο μεγάλη και απαιτητική που κανείς δεν περισσεύει…