Καμία νίκη στην Ευρωλίγκα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη, η εύκολη, ακόμη και όταν ο αντίπαλος – όπως η Μακάμπι το βράδυ της Πέμπτης στο ΣΕΦ – μετρούσε σημαντικές απώλειες. Ο Ολυμπιακός, όμως, έκανε το καθήκον του! Ξεπέρασε την παγωνιά που δημιούργησε η εικόνα του μισοάδειου γηπέδου και συγκεντρώθηκε όπως έπρεπε στο παιχνίδι, για να χτίσει σιγά σιγά και από λεπτό σε λεπτό την αυτοπεποίθηση που καταστράφηκε στο ματς με το Μιλάνο!
Το ημερολόγιο δείχνει ότι βρισκόμαστε στο τέλος Οκτωβρίου και καμία ομάδα δεν μπορεί να είναι τέλεια, να μην έχει τα θέματα της, την ανάγκη για να δουλέψει, ώστε να βελτιωθεί! Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, το μπασκετικό κοινό των ερυθρολεύκων θα έπρεπε να έχει την υπομονή να περιμένει, την πίστη για τις καλύτερες μέρες στο τέλος της σεζόν, το ενδιαφέρον για να δει την εξέλιξη της προσπάθειας του Μπλατ και τον παικτών μέσα στους επόμενους μήνες.
Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις μεγάλες επιτυχίες που έκανε, να δημιουργήσει τέτοια κουλτούρα στον κόσμο του, αλλά ούτε και να έχει τέτοιου είδους σχέση με τους φίλους του. Οι άδειες κερκίδες του Ειρήνης και Φιλίας μπορεί για τους τρίτους να είναι αφορμή για αρνητικά σχόλια, αλλά για τους παίκτες και το σταφ πρέπει να είναι μόνο κίνητρο, ώστε με την απόδοση τους και τα αποτελέσματα που θα κάνουν από εδώ και εμπρός να γεμίσουν το γήπεδο, ακόμη και τις βραδιές που παίζει ταυτόχρονα η ποδοσφαιρική ομάδα.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, οφείλουμε να πούμε ότι ο Σπάχια σε ένα εύκολο ματς για τον ίδιο – ποιος μπορεί να του ζητήσει ευθύνες για την ήττα με τις απουσίες που είχε- κατάφερε να παρουσιάσει μια ανταγωνιστική ομάδα αν και ήταν φανερό πως …εκατό χρόνια να έπαιζαν οι δύο ομάδες δεν θα κέρδιζε η Μακάμπι, όσο καλός και αν ήταν ο Κέιν.
Ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα του ματς δεν είχε ρυθμό, καθώς χρειαζόταν χρόνο για να ξεπεράσει την ζημιά που έκανε στην ψυχολογία της ομάδας το Μιλάνο. Όσο περνούσε η ώρα, όμως, η αθλητικότητα του Γκος και η ικανότητα του να τελειώνει φάσεις στο ανοικτό γήπεδο, το ξέσπασμα του Σπανούλη και η ποιότητα των Πρίντεζη – Βεζένκοφ άρχισαν να δημιουργούν διαφορές.
Προσθέστε στην εικόνα την καλή βραδιά που είχε ο Τουπάν στο σουτ – φανερά βελτιωμένος σε αυτό το θέμα, όχι γιατί έπεσε η μπάλα μέσα, αλλά διότι η τεχνική του ήταν καλύτερη και σούταρε συνεχώς με τον ίδιο τρόπο – και μπορείτε να δείτε γιατί ο Ολυμπιακός έφτασε στους 88 πόντους, επίδοση που λογικά θα του εξασφαλίσει τη νίκη απέναντι σε οποιοδήποτε αντίπαλο στο ΣΕΦ.
Τα κακά νέα για τον Μπλατ είναι ότι η ομάδα του συνεχίζει να έχει αμυντικά θέματα. To 50% δίποντο και το 40% τρίποντο από μια ομάδα που δεν είχε τους καλύτερους σκόρερ της δείχνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στην αμυντική προσέγγιση του κάθε αγώνα. Η περιφερειακή άμυνα δεν έχει την απαραίτητη σκληράδα και αυτό ξεκινάει από τους …ψηλούς.
Καλώς η κακώς τα τεσσαροπεντάρια των ερυθρολεύκων δεν είναι «rim protectors» και δεν δίνουν στους κοντούς την ασφάλεια που θα τους επέτρεπε να πιέσουν περισσότερο ρισκάροντας ένα ρήγμα που θα έδινε διάδρομο προς το καλάθι. Ο Μιλουντίνοφ και ο Λίντει δεν τρομάζουν κανένα και πολύ φοβόμαστε ότι η μόνη λύση σε αυτό το θέμα είναι το να προστεθεί ένας ακόμη ψηλός με defensive mentality στο ρόστερ!
Προφανώς ασφαλέστερα συμπεράσματα θα βγουν απέναντι σε πιο δύσκολους και πλήρεις αντιπάλους και οι κόκκινοι δεν θα περιμένουν και πολύ για αυτό καθώς το πρόγραμμα τους έχει πλέον ΤΣΣΚΑ και ΠΑΟ εκτός δύο φορές (Ευρωλίγκα και ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και Φενέρ στο ΣΕΦ! Αν η φροντλάιν του Μπλατ επιβιώσει με αυτούς τους αντιπάλους, τότε η συζήτηση θα σταματήσει άμεσα…
Το άλλο «στραβό» που καλείται να δει ο τεχνικός του Ολυμπιακού είναι ότι η ομάδα συνεχίζει να είναι επιρρεπής στο λάθος. Εκανε για ένα ακόμη παιχνίδι 13 λάθη (από επτά διαφορετικούς παίκτες) και πολλά από αυτά ήταν φτηνά και αβίαστα. Η ελληνική ομάδα είναι δεύτερη στα λάθη στην διοργάνωση και έτσι χάνει το πλεονέκτημα που έχει δημιουργήσει η κατακόρυφη άνοδος στον τομέα των ασίστ. Το μπάσκετ που διδάσκει ο Μπλατ δίνει την μπάλα σε όλους και προφανώς τα λάθη είναι το κόστος της –καθόλα σωστής- τακτικής του κόουτς, αλλά με το πέρασμα του χρόνου είναι απολύτως απαραίτητη η βελτίωση σε αυτόν τον τομέα…
Η βραδιά της Πέμπτης σημαδεύτηκε από τα μεγάλα ματς στο Μιλάνο και στην Πόλη. Ο Μπαρτζώκας στάθηκε άτυχος για ένα ακόμη παιχνίδι και σίγουρα το 0-4 αδικεί την δουλειά του κόουτς και την ποιότητα της Χίμκι γενικά, αλλά μέτρησε η προσωπικότητα του Μάικ Τζέιμς (και το χαζό φάουλ των Ρώσων στο σουτ τριών πόντων). Ο Αταμάν από την άλλη διεκδικεί δικαίως τον τίτλο του μόνου κόουτς που βάζει δύσκολα στον Ομπράντοβιτς και η ήττα της Φενέρ από την Εφές βάζει επίσημα μια ομάδα που δεν υπολογιζόταν ανάμεσα σε εκείνες που διεκδικούν με αξιώσεις θέση στα πλέι οφς.
Αντί επιλόγου: Μεγάλο ματς απόψε στο ΟΑΚΑ με τον Σάρας να επιστρέφει στο γήπεδο που μεγαλούργησε. Πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού βλέπουν στο πρόσωπο του Γιασικεβίτσιους τον προπονητή που θα αναβιώσει την δυναστεία της εποχής Ομπράντοβιτς και υπό αυτή την έννοια έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα παρουσιάσει η Ζαλγκίρις σε ένα γήπεδο που λιώνουν και τα ατσάλια…
Ο Πασκουάλ έχει τα δικά του θέματα να λύσει και οι Λιθουανοί θα του βάλουν και άλλα που (ενδεχομένως ) δεν τα περιμένει, αλλά το πρώτο ζητούμενο για τους πράσινους είναι να σουτάρουν καλύτερα από την περιφέρεια διότι με 14 εύστοχα τρίποντα σε τρία ματς δεν πάνε πουθενά…