580 ημέρες μετά το τελευταίο του ευρωπαϊκό παιχνίδι, ο Κίναν Έβανς είχε κάθε λόγο να πιστεύει ότι το όνομά του θα είχε μια ξεχωριστή θέση στις μπασκετικές αναφορές της βραδιάς.
Απέναντι στην παλιά του ομάδα, μπροστά σε ένα κοινό που του έχει δείξει τρελή αδυναμία σε κάθε ευκαιρία, η επιστροφή του στην Ευρωλίγκα είχε όλες τις προϋποθέσεις να κυλήσει ιδανικά. Είχε εξάλλου δοκιμάσει, μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, τα πατήματά του απέναντι στην Καρδίτσα και το αποτελέσματα ήταν παραπάνω από ενθαρρυντικά. Ο κόσμος, που το μεσημέρι της Κυριακής πήγε εν πολλοίς στο ΣΕΦ για να τον δει -επιτέλους- από κοντά, τον υποδέχτηκε σαν… Μεσσία, και ο ίδιος το καταφχαριστήθηκε. Τα χαμόγελα μετά τον αγώνα της Basket League ήταν όλα για πάρτη του και δικαίως.
Τα ίδια χαμόγελα που τη μια στιγμή πάγωσαν και την άλλη μετατράπηκαν σε σοκ, όταν ο Αμερικανός έπεσε στο παρκέ, έχοντας παίξει για λίγο περισσότερο από ένα λεπτό απέναντι στη Ζαλγκίρις. Οι ίδιοι άνθρωποι που ελάχιστα λεπτά πριν τον υποδέχονταν με standing ovation, τώρα κρατούσαν το κεφάλι τους με δυσπιστία.
Τα χειροκροτήματα στον Έβανς, η λατρεία του κόσμου για έναν παίκτη που καλά – καλά δεν είχε φορέσει τα ερυθρόλευκα, είχαν φυσικά να κάνουν και με τις προσδοκίες: Την ελπίδα ότι μετά από 1,5 χρόνο, ο άνθρωπος που είχε εντυπωσιάσει με τη φανέλα της Ζαλγκίρις πριν τον σοβαρό τραυματισμό του, στον οποίο ο σύλλογος επένδυσε σοβαρά με υπομονή και πίστη, θα επέστρεφε για να καθοδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή.
Η αγάπη του κόσμου όμως είχε να κάνει και με την επιβράβευση: Για τη σκληρή δουλειά που έκανε, και άπαντες του αναγνώρισαν σε όλη την πορεία της αποθεραπείας του, στο διάστημα στο οποίο, αν και μέλος της ομάδας στις προπονήσεις, στα ταξίδια, στους αγώνες, ήταν αναγκασμένος να βλέπει τους συμπαίκτες του να κερδίζουν και να χάνουν, να πανηγυρίζουν και να απογοητεύονται, χωρίς να μπορεί να βοηθήσει. Ένα θηρίο (και ως τέτοιο έμοιαζε σωματικά χάρη στις ατέλειωτες ώρες προπονήσεων) στο κλουβί.
Όμως η πραγματικότητα, όπως συνηθίζει, είναι πολύ πιο ευρηματική από τη φαντασία. Η βραδιά της επιστροφής του, που το ΣΕΦ περίμενε με λαχτάρα, έγινε για τον Έβανς άλλη μια βραδιά εφιάλτης, εκείνη που θα θυμάται για τη δεύτερη ρήξη αχιλλείου στην καριέρα του. Τη στιγμή του τραυματισμού του, όταν το «No way» που βγήκε από το στόμα του και έφτασε στις εξέδρες από τις οθόνες του cube, η ενέργεια ρουφήχτηκε από το γήπεδο με έναν τρόπο ανατριχιαστικό. Και μέσα σε δευτερόλεπτα, το όνομα του Κίναν Έβανς όντως απασχόλησε όλα τα Μέσα της μπασκετικής Ευρώπης. Αλλά για όλους τους λάθος λόγους.
Αν η λατρεία των ερυθρόλευκων φιλάθλων μπορούσε να τον κάνει καλά, ο Έβανς θα ετοιμαζόταν ήδη για το αυριανό ματς με την Αρμάνι. Τόσο τον αγάπησε ο κόσμος και το ίδιο τον πόνεσε το βράδυ της Τετάρτης στο ΣΕΦ.
