Η διαφορά ποιότητας που υπήρχε ανάμεσα σε ΑΕΚ και Απόλλωνα φάνηκε στο χορτάρι της Ριζούπολης κι ήταν το στοιχείο που μέτρησε κι επέτρεψε στην Ένωση να πάρει μια εύκολη νίκη με 2-0 που θα της δώσει ψυχολογία για το εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδι της Τρίτης με τη Μπάγερν.
Στο γήπεδο που πριν από λίγους μήνες πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος η ΑΕΚ έκανε απόψε την επανεκκίνησή της στο πρωτάθλημα. Μετά την αφαίρεση των τριών βαθμών και την «παγωμάρα» που έφερε στις τάξεις της ομάδας η αποψινή νίκη ήταν κάτι σαν… φάρμακο.
Η ΑΕΚ βρήκε απέναντί της μια ομάδα που δεν είχε καμιά σχέση με αυτή των πρώτων αγωνιστικών. Ο Μαντζουράκης προσπαθεί να τη συμμαζέψει και απόψε έδειξε ότι εν μέρει τα έχει καταφέρει. Στο αμυντικό κομμάτι ο Απόλλων τα πήγε αρκετά καλά. Περιόρισε αρκετά την ανάπτυξη της ΑΕΚ, αλλά κι επιθετικά έδειξε βελτιωμένος.
Όμως αυτό που τελικά μέτρησε ήταν η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στους δύο αντιπάλους. Από το ξεκίνημα του ματς φαινόταν ότι η αντίσταση του Απόλλωνα θα κρατούσε μέχρι να δεχθεί το πρώτο γκολ. Κι έτσι έγινε.
Μόλις ο Μάνταλος άνοιξε το σκορ στο 37′ όλα τελείωσαν. Η ΑΕΚ έκανε σωστή διαχείριση, είχε τον έλεγχο του αγώνα κι όταν της δόθηκε η ευκαιρία καθάρισε το παιχνίδι με το γκολ του Λιβάγια στο 85′. Ο Απόλλων, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των παικτών του, δεν μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στην Ένωση.
Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν η αντίδραση των ανθρώπων της ΑΕΚ στα περισσότερα σφυρίγματα του Γρατσάνη. Ο ρέφερι σε δυο τρεις περιπτώσεις δεν είχε σωστές υποδείξεις. Δεν άφησε το πλεονέκτημα στη φάση του Μάνταλου στο 79′, δεν έδωσε κάρτα (κόκκινη) στον Γκονζάλες λίγο πριν το φινάλε για το χτύπημα στον Μάνταλο. Σε αυτή τη φάση όμως προηγήθηκε φάουλ του Μάνταλου.
Στην ΑΕΚ είναι εμφανές ότι μετά και την ποινή της αφαίρεσης των 3 βαθμών έχουν χάσει την ψυχραιμία τους. Ο Γρατσάνης έκανε λάθη, δεν διαμόρφωσε όμως αποτέλεσμα. Πολλές φορές η εν βρασμώ αντίδραση φέρνει αντίθετα αποτελέσματα και δημιουργεί περισσότερη πίεση στους παίκτες…