Ο αριθμός 99 στο παθητικό του Ολυμπιακού, αρκεί για να αποδώσει το πιο περιεκτικό σχόλιο για το χθεσινό παιχνίδι του ΣΕΦ. Οι παίκτες του Ντέιβιντ Μπλατ, φαίνεται ότι άκουσαν μόνο το κομμάτι με τα συγχαρητήρια από την ομιλία του προπονητή τους στη Βιτόρια και όχι εκείνο που τους ζητούσε καλύτερη δουλειά στην άμυνα διότι η Αρμάνι τρέχει και σκοράρει με ένα σωρό τρόπους. Καλώντας τους μάλιστα να αφήσουν τις καρδιές τους στο παρκέ, ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε μάλλον διαισθανθεί ότι η δυσκολία του αγώνα θα είναι τέτοια, που μόνο με υπερβατική προσέγγιση θα μπορούσε να κερδηθεί.
Κάτι που φυσικά επιβεβαιώθηκε με τον πιο εμφατικό τρόπο από τον Τζέιμς και την παρέα του που βρήκαν απέναντί τους μια ομάδα που… έσερνε τα πόδια της και την τιμώρησαν. Με κουβαλητό νερό ο μύλος δεν γυρίζει, λέει η παροιμία κι οι ερυθρόλευκοι που έδειχναν από την αρχή μια ταχύτητα πιο κάτω από τους αντιπάλους τους, παραδόθηκαν τελικά άνευ όρων. Δεν κατάφεραν σε κανένα δεκάλεπτο να ρίξουν την επίθεση της ιταλικής ομάδας κάτω από τους 20 πόντους και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο που κουράστηκαν περισσότερο δέχτηκαν… 55!
Η υπερπροσπάθεια της Βιτόρια, λοιπόν, είχε το τίμημα της, καθώς μόνο σε σύμπτωση δεν οφείλεται το γεγονός ότι πολλοί παίκτες του βρέθηκαν ταυτόχρονα σε κακή μέρα. Με εξαίρεση τον Μάντζαρη, τον Βεζένκοφ, τον Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη, όλοι οι υπόλοιποι είχαν απόδοση κάτω του μετρίου, ενώ ούτε οι τέσσερις διασωθέντες απέφυγαν τις αμυντικές ολιγωρίες.
Σε πρώτη ανάγνωση το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν η προσωπική άμυνα. Η ικανότητα των παικτών του Πιανιτζιάνι στο 1vs1 αποτέλεσε την κύρια συνθήκη του παιχνιδιού κι έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των φιλοξενούμενων. Τζέιμς, Νέντοβιτς και Μίτσοφ ήταν ασταμάτητοι, ενώ μεγάλη ζημιά έκανε και ο Γκουτάιτις. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μιλάνο κέρδισε με τόσο μεγάλη διαφορά έχοντας 8 ασίστ λιγότερες από τους Πειραιώτες.
Επιπλέον ο Ολυμπιακός άρχισε σταδιακά να μπερδεύει το γρήγορο μπάσκετ με το βιαστικό. Όσο περνούσε η ώρα έχανε την υπομονή του δεν διάβαζε την άμυνα, κι απλώς επιχειρούσε να απαντήσει στο αναρχικό στυλ της Αρμάνι χωρίς όμως να μπορεί να το υποστηρίξει.
Ήταν φανερό ότι επειδή οι άμυνες δεν έβγαιναν κι οι ερυθρόλευκοι μάζευαν συνήθως την μπάλα από το… πλεκτό, μετέφεραν τον εκνευρισμό και την απογοήτευση τους στις δικές τους κατοχές. Λειτουργούσαν περισσότερο σπασμωδικά και σε λογική “μία μου και μία σου”. Επιπλέον οι επιδόσεις τους στο μακρινό σουτ, ένα στοιχείο που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την τύχη του Ολυμπιακού φέτος, ήταν πολύ φτωχές.
Ουσιαστικά ο Ολυμπιακός έπαθε ότι ο ίδιος έκανε στη Μόσχα και για 30 λεπτά στη Βιτόρια. Αναγκάστηκε να ακολουθήσει το ρυθμό του αντιπάλου και φυσικά δεν έφερε μαζί του το πιο “σίγουρο” όπλο του, την άμυνα. Ήταν δεδομένο ότι η Αρμάνι δεν του ταίριαζε, ειδικά για να την αντιμετωπίσει σε δεύτερο παιχνίδι εβδομάδας b2b και μετά από ταξίδι. Δηλαδή με έλλειψη ενέργειας.
Η προσγείωση ήρθε γρήγορα, απότομα και πλέον μένει να δούμε πώς ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να διαχειριστεί τις κακές βραδιές του. Η φετινή Ευρωλίγκα είναι κανονική ζούγκλα και μόνο ως θηρίο μπορεί κανείς να επιβιώσει. Όπως έχουμε ξαναπεί άλλωστε, ο χαρακτήρας μιας ομάδας δεν χτίζεται μέσα από τις νίκες…
ΥΓ. Η Αρμάνι όπως και η Εφές δεν έχουν καμία σχέση με τις αφελείς ομάδες των προηγούμενων ετών. Έχουν παικταράδες και πληρότητα.
ΥΓ2. Ο Λεντέι είχε και πάλι πολύ κακές τοποθετήσεις στην άμυνα, επιβεβαιώνοντας ότι θέλει πολλή δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Τίμα, Τουπάν και Παπανικολαόυ ταυτόχρονα σε άσχημη βραδιά. Πόσες φορές μπορεί να συμβεί;
ΥΓ3. Στα θετικά του χθεσινού ματς η άμεση ενεργοποίηση του Βαγγέλη Μάντζαρη που μόλις η ομάδα τον χρειάστηκε βγήκε μπροστά επιβεβαιώνοντας ότι τα θετικά δείγματα στα προηγούμενα ματς δεν ήταν τυχαία.
ΥΓ4. Το πόσο κομβικός είναι ο Σπανούλης φαίνεται κι όταν δεν είναι καλός. Ειδικά τότε.
ΥΓ5. Αυτή είναι η Ευρωλίγκα. Συνηθίστε στην ιδέα ότι θα υπάρχουν και τέτοιες βραδιές.
ΥΓ6. Εκτός από την ομάδα φάνηκε να μην έχει ρυθμό ούτε η εξέδρα. Και η εξέδρα ήταν ξεκούραστη…