O διεθνής Ιταλός άσος της Βίρτους Μπολόνια, Ακίλε Πολονάρα, έχει κερδίσει εθνικούς τίτλους σε τέσσερις χώρες: με τη Βιτόρια στην Ισπανία, τη Φενέρμπαχτσε στην Τουρκία, τη Ζαλγκίρις στη Λιθουανία και φέτος τη Βίρτους Μπολόνια στην Ιταλία, ενώ κυρίως έχει… νικήσει τον καρκίνο των όρχεων.
Τώρα, στα 33 του, ο Ακίλε Πολονάρα παίζει το πιο σημαντικό του παιχνίδι: αντίπαλός του η μυελογενή λευχαιμία.
Στις αρχές Ιουλίου, μετακόμισε στη Βαλένθια για να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία και στη συνέχεια σε μεταμόσχευση μυελού των οστών. Μαζί του όλη η οικογένειά του, η σύζυγός του Έρικα, τα παιδιά του Βιτόρια, 4 ετών, και ο Ακίλε ο νεότερος, 2 ετών.
«Στην Ιταλία δεν προσφέρει κανείς αυτό το είδος θεραπείας. Ολοκλήρωσα έναν γύρο χημειοθεραπείας την περασμένη Τετάρτη και θα ξεκινήσω έναν δεύτερο σε λίγες μέρες. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών άδειας, παίρνω κάποια χάπια που θα πρέπει να μειώσουν τον κίνδυνο υποτροπής στο μέλλον. Αυτή η πρακτική δεν είναι διαθέσιμη στη χώρα μας. Τις πρώτες μέρες δεν ήμουν πολύ καλά, είχα ναυτία και πόνο στο στομάχι και με τάισαν μέσω ενδοφλέβιας ένεσης», είπε σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport»
«Μετά από δύο χρόνια μάχης με τον καρκίνο, ο κόσμος μου κατέρρευσε όταν ανακάλυψα ότι είχα μια ακόμη πιο σοβαρή ασθένεια. Άρχισα να σκέφτομαι: «Γιατί εγώ;» Τι έχω κάνει λάθος; Σε σύγκριση με αυτή την ασθένεια, αυτό που είχα πριν είναι ασύγκριτο. Όταν άκουσα τη λέξη λευχαιμία, τη συνέδεσα με τον θάνατο. Προκαλεί φόβο. Δεν ξέρουμε πόσο θα χρειαστεί να μείνουμε στην Ισπανία. Ο δεύτερος κύκλος θα είναι ευκολότερος, αλλά μετά θα πρέπει να κάνω μεταμόσχευση μυελού των οστών. Οπότε θα πρέπει να αξιολογήσουμε πώς θα αντιδράσω.
Νοικιάσαμε ένα σπίτι εδώ στη Βαλένθια. Η γυναίκα μου προσπαθεί να μένει μαζί μου στο νοσοκομείο όσο το δυνατόν περισσότερο, και όταν αφήνει τα παιδιά στο σπίτι, η πεθερά μου τα φροντίζει. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος που παραιτήθηκε από τη δουλειά της για να μας βοηθήσει. Το να έχουμε όλους εδώ είναι ένα υπέροχο συναίσθημα, ένα κίνητρο για να αγωνιστούμε, να νικήσω», πρόσθεσε και συνέχισε:
«Λυπάμαι πολύ που δεν είμαι μέλος της εθνικής ομάδας, αλλά φυσικά θα είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της εθνικής ομάδας αυτό το καλοκαίρι. Έχω έναν ακόμη αγώνα να κερδίσω. Έχω επαφή με τους συμπαίκτες μου. Πάντα με στηρίζουν κάθε μέρα. Ακούω νέα από δύο ή τρεις από αυτούς κάθε μέρα».