Ο Κώστας Σλούκας μίλησε με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την ημέρα που υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Ο γκαρντ των Πράσινων έβαλε θετικό πρόσημο στη μέχρι τώρα παρουσία του και υποστήριξε πως του έχει μείνει μια πικρία με τον τρόπο που χάθηκε για την ομάδα του το πρωτάθλημα.
Αναλυτικά όσα είπε στο CLUB 1908:
Για το πώς αισθάνεται μετά από δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό: «Είμαι πάρα πολύ περήφανος και χαρούμενος για αυτά που έχουμε καταφέρει. Μου έχει μείνει η πικρία του τελευταίου πρωταθλήματος, γιατί θεωρώ ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα, αλλά δεν καταφέραμε να κλείσουμε με καλό τρόπο την χρονιά. Παρόλα αυτά, το πρόσημο είναι θετικότατο αυτά τα δύο χρόνια και δεν σου κρύβω ότι όταν ήρθα, στις πρώτες προπονήσεις, είχα ζητήσει πολύ λιγότερα από αυτά που έφερε η μοίρα. Οπότε είμαι πολύ χαρούμενος».
Για το αν πίστευε εξ αρχής στην κατάκτηση της EuroLeague: «Νομίζω ο μόνος τρελός που το πίστευε ήταν ο πρόεδρος και μετά ο προπονητής που το έλεγε. Δεν ξέρω αν το πίστευε όντως. Όσον αφορά εμένα και την ομάδα, νομίζω ήρθε μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα. Γιατί αν θυμάσαι, δεν είχαμε ξεκινήσει πολύ καλά. Ήμασταν 13 καινούργιοι παίκτες και έπρεπε να δείξουμε έργο στο γήπεδο. Αλλά όσο προχωρούσε η χρονιά βρίσκαμε καλύτερη χημεία και καταλαβαίναμε κι εμείς τι μπορούμε να κάνουμε. Φυσικά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και ο παράγοντας τύχη, αλλά νομίζω το κλικ έγινε στο διπλό που κάναμε κόντρα στην Μακάμπι. Εκεί πίστεψα ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι μεγάλο. Ήταν το μομέντουμ».
Για το ποια πράσινη στιγμή του θα θυμάται για πάντα: «Θα θυμάμαι πάντα το κλίμα που είχαμε με τους Έλληνες -και με τους ξένους- αλλά κυρίως με τους Έλληνες, που ζήσαμε περισσότερες στιγμές στα αποδυτήρια. Με τον Ιωάννη που έχει σταματήσει ήδη το μπάσκετ. Προφανώς τις ατομικές εμφανίσεις στους τελικούς, αλλά και τις κατακτήσεις, την EuroLeague, το πρωτάθλημα, το Κύπελλο. Θα είναι κάτι που θα θυμάμαι μέχρι να πεθάνω».
Για την απόσυρση του Παπαπέτρου: «Ήμουν στην Αμερική τότε. Έγινε απόγευμα αν δεν κάνω λάθος, οπότε εκεί ήταν πρωί όταν το είδα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και σοκαρίστηκα. Δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ. Γνωρίζω τις δυσκολίες που περνούσε καθημερινά για να αγωνίζεται. Το έγραψα και στο ποστ μου.
Ο Ιωάννης ήταν αδερφός στα αποδυτήρια. Ήταν πολύ σημαντική κολώνα για να κρατάμε τα αποδυτήρια ενωμένα. Είναι μια προσωπικότητα, που θα μπορούσε -για μένα- να μείνει κι άλλα χρόνια στον Παναθηναϊκό, γιατί πρεσβεύει το ήθος ενός Παναθηναϊκού. Ένιωσα θλίψη και στεναχώρια. Θα συνεχίσει να είναι αδερφός στη ζωή έξω, αλλά δεν θα έχω στα αποδυτήρια ένα στήριγμα. Είναι μια προσωπικότητα που πρέπει να μείνει στον χώρο και δη στον Παναθηναϊκό.
Τι μήνυμα να του στείλω; Τι λένε (σε αυτές τις περιπτώσεις); Καλός πολίτης; Γιατί στην ουσία είναι 31 χρονών και είναι συνταξιούχος. Να βρει να απασχολεί το μυαλό του, γιατί έχει πολύ καλή νοοτροπία και με ό,τι κι αν ασχοληθεί, θα τα καταφέρει πολύ καλά. Εύχομαι να ακολουθήσει ό,τι αγαπάει και να το στηρίξει μέχρι το τέλος, όπως έκανε και στο μπάσκετ»