Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο παραμένει συγκλονισμένο από τη σοκαριστική απώλεια του Ντιόγκο Ζότα. Ο Πορτογάλος διεθνής επιθετικός βύθισε σε πένθος τη Λίβερπουλ, με τους ανθρώπους του συλλόγου να μην είναι ακόμα σε θέση να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί.
Ο Άρνε Σλοτ συνυπήρξε την περυσινή σεζόν με τον Ζότα και μαζί πανηγύρισαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον Ολλανδό προπονητή με μια μακροσκελή και συγκινητική ανοιχτή επιστολή να αποχαιρετά τον Πορτογάλο.
Αναλυτικά όσα έγραψε:
«Τι να πω; Τι μπορεί να πει κανείς σε μια τέτοια στιγμή, όταν το σοκ και ο πόνος είναι τόσο απίστευτα ωμοί; Μακάρι να είχα τις λέξεις, αλλά ξέρω ότι δεν τις έχω.
Το μόνο που έχω είναι τα συναισθήματα που ξέρω ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι θα μοιραστούν για ένα πρόσωπο και έναν παίκτη που αγαπήσαμε πολύ και μια οικογένεια για την οποία νοιαζόμαστε τόσο πολύ.
Οι πρώτες μου σκέψεις δεν είναι αυτές ενός προπονητή ποδοσφαίρου. Είναι ενός πατέρα, ενός γιου, ενός αδελφού και ενός θείου και ανήκουν στην οικογένεια του Ντιόγκο και του Αντρέ Σίλβα που βίωσαν μια τόσο αδιανόητη απώλεια.
Το μήνυμά μου προς αυτούς είναι πολύ σαφές – δεν θα περπατήσετε ποτέ μόνοι σας. Οι παίκτες, το προσωπικό, οι οπαδοί της Λίβερπουλ είναι όλοι μαζί σας και από όσα είδα σήμερα, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την ευρύτερη οικογένεια του ποδοσφαίρου.
Αυτό δεν είναι μόνο μια απάντηση στην τραγωδία. Είναι επίσης μια αντίδραση στην καλοσύνη των ανθρώπων που εμπλέκονται και στον σεβασμό που τόσοι πολλοί έχουν για τα αγόρια ως άτομα και για την οικογένεια στο σύνολό της.
Για εμάς ως σύλλογος, η αίσθηση του σοκ είναι απόλυτη. Ο Ντιόγκο δεν ήταν απλώς ο παίκτης μας. Ήταν ένας αγαπημένος άνθρωπος για όλους μας. Ήταν συμπαίκτης, συνάδελφος, συνεργάτης και σε όλους αυτούς τους ρόλους ήταν πολύ ξεχωριστός.
Θα μπορούσα να πω τόσα πολλά για το τι προσέφερε στην ομάδα μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι έβλεπαν τον Ντιόγκο να παίζει το έβλεπαν. Σκληρή δουλειά, επιθυμία, αφοσίωση, μεγάλη ποιότητα, γκολ. Η ουσία του τι πρέπει να είναι ένας παίκτης της Λίβερπουλ.
Υπήρχαν επίσης τα μέρη που δεν είδαν όλοι. Το άτομο που δεν επιδίωξε ποτέ τη δημοτικότητα, αλλά τη βρήκε ούτως ή άλλως. Όχι φίλος με δύο ανθρώπους, φίλος με όλους. Κάποιος που έκανε τους άλλους να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους μόνο και μόνο με το να είναι μαζί τους. Ένα άτομο που νοιαζόταν πολύ για την οικογένειά του.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, συνεχάρηκα τον Ντιόγκο για την κατάκτηση του Nations League και του ευχήθηκα καλή τύχη για τον επικείμενο γάμο του. Από πολλές απόψεις, ήταν ένα ονειρεμένο καλοκαίρι για τον Ντιόγκο και την οικογένειά του, γεγονός που κάνει ακόμα πιο θλιβερό το γεγονός ότι τελείωσε έτσι.
Όταν πρωτοήρθα στον σύλλογο, ένα από τα πρώτα τραγούδια που γνώρισα ήταν αυτό που τραγουδούν οι οπαδοί μας για τον Ντιόγκο. Δεν είχα δουλέψει μαζί του στο παρελθόν, αλλά κατάλαβα αμέσως ότι αν οι οπαδοί της Λίβερπουλ, που έχουν δει τόσους πολλούς σπουδαίους παίκτες όλα αυτά τα χρόνια, είχαν ένα τόσο μοναδικό άσμα για τον Ντιόγκο, τότε πρέπει να έχει ξεχωριστές ικανότητες.
Το ότι χάσαμε αυτές τις ικανότητες κάτω από τόσο τρομερές συνθήκες είναι κάτι που δεν έχουμε ακόμη αποδεχτεί. Για το λόγο αυτό, χρειαζόμαστε όλοι στο σύλλογο να είμαστε ενωμένοι και να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον. Το οφείλουμε αυτό στον Ντιόγκο, στον Αντρέ Σίλβα, στην ευρύτερη οικογένειά τους και στους εαυτούς μας.
Τα συλλυπητήριά μου στη σύζυγο του Ντιόγκο, Ρούτε, στα τρία όμορφα παιδιά τους και στους γονείς του Ντιόγκο και του Αντρέ Σίλβα.
Όταν έρθει η ώρα, θα τιμήσουμε τον Ντιόγκο Ζότα, θα θυμηθούμε τα γκολ του και θα τραγουδήσουμε το τραγούδι του. Προς το παρόν, θα τον θυμόμαστε ως έναν μοναδικό άνθρωπο και θα θρηνήσουμε την απώλειά του. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Το όνομά του είναι Ντιόγκο»