Σαν μια καινούργια αρχή φαντάζει το φετινό καλοκαίρι για την εθνική ομάδα ανδρών. Η γαλανόλευκη προκρίθηκε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του European Golden League και θα δώσει δύο ακόμα παιχνίδια στο Μπρνο στις 5 και 6 Ιουλίου με στόχο ένα μετάλλιο επιβράβευσης για την πορεία σε μια διοργάνωση που αποδείχθηκε πως είναι στα μέτρα μας.
Η αποχή από μεγάλες διοργανώσεις (πλην Eurovolley) έριξαν πολύ την Ελλάδα στην παγκόσμια κατάταξη, σε σημείο που το βόλεϊ απαξιώθηκε ακόμα περισσότερο και μάλιστα σε διάστημα που άρχισαν να βγαίνουν παίκτες που μπορούσαν να υποστηρίξουν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Για να αντιληφθούμε τι χάσμα δημιουργήθηκε, αρκεί να δούμε τι πέτυχε η Σλοβενία από το 2016 που την αντιμετωπίσαμε στο World League. Οι Σλοβένοι αντιμετώπισαν κάθε καλοκαίρι σαν να είναι το τελευταίο, έφτασαν ως και το νούμερο 2 της παγκόσμιας κατάταξης κατακτώντας μετάλλια και φτάνοντας μέχρι και σε ιστορική συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ εμείς αγκομαχούσαμε να μαζέψουμε βαθμούς θεωρώντας πως όλα τα κάνουμε καλά, με το να παλεύουμε απλώς να βρεθούμε στην τελική φάση του Eurovolley.
Όχι, όλα τα προβλήματα δεν λύθηκαν και η πραγματικότητα είναι πως ακόμα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Καθαρά αγωνιστικά, όμως, το επίπεδο μπορούμε να πούμε πως έχει βελτιωθεί κι αυτό πιστώνεται πρωτίστως στον Κώστα Χριστοφιδέλη και το επιτελείο του.
Ο ομοσπονδιακός προπονητής πήρε το χρίσμα του πρώτου αφού πρώτα είχε δουλέψει μαζί με τους Μπονιφάντε και Πάπι από την ιταλική σχολή κι ενώ παράλληλα φρόντιζε να κερδίσει εμπειρίες στον πάγκο της Κηφισιάς.
Νεανικό σύνολο με ρόλους και χωρίς… βασικούς
Ο Χριστοφιδέλης συγκέντρωσε μια ομάδα παικτών με μεγάλο ή μικρότερο ρόλο στις ομάδες τους, έριξε τον μέσο όρο ηλικίας και κυρίως στηρίχθηκε σε όσους ήθελαν να δουλέψουν το καλοκαίρι και όχι να πάνε διακοπές (ναι, υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι που θέλουν να κάνουν περισσότερες κι από δασκάλους) ενώ κοίταξε να εφαρμόσει τη φράση που επανέλαβε μετά από νίκες: «Στην Εθνική δεν υπάρχουν βασικοί και αναπληρωματικοί».
Ο Άρης Χανδρινός αποτέλεσε το λίμπερο υποδοχής και ο Τζιάβρας έμπαινε για τις άμυνες, ο απίθανος Μούχλιας ήταν πιο έτοιμος να σηκώσει ευθύνες στην ψηλή μπάλα, οι ακραίοι και οι πασαδόροι εναλλάσσονταν από σετ σε σετ ή από παιχνίδι σε παιχνίδι ανάλογα με τις συνθήκες και την ατομική τους κατάσταση, ο Πιτακούδης ντεμπούταρε και κέρδισε τις εντυπώσεις στο κέντρο με 12 μπλοκ στα τρία τελευταία του ματς, ο Νανόπουλος εξακολουθεί να αποτελεί τον ιδανικό μπαλαντέρ για διαγώνιο ή άκρα.
Σε αυτή την εθνική ουδείς μπορεί να πει πως αισθάνθηκε αδικημένος όπως συνέβαινε παλαιότερα κι αυτό από μόνο του πιστοποιεί πως ο κόουτς διαχειρίστηκε το κάθε σετ ανάλογα με το ποιος είναι πιο έτοιμος χωρίς να φοβηθεί να κάνει διαχείριση ή να κρατήσει στον πάγκο όποιον δεν έπαιζε καλά. Και σημειώστε εδώ πως εκτός για διαφορετικούς λόγους έμειναν οι Χάκας, Λινάρδος, Μανδηλάρης και Χασμπάλα που είχαν και θα συνεχίσουν να βρίσκουν θέση.
Το παράδειγμα του Πρωτοψάλτη
Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στον Θανάση Πρωτοψάλτη. Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας δεν φοράει τιμητικά το περιβραχιόνιο, αλλά γιατί πρεσβεύει συνολικά ως προσωπικότητα μια στάση που πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για όλους. Το αν κάποιος τον θεωρεί κορυφαίο ή όχι είναι άλλη συζήτηση, αν και η απάντηση δόθηκε με την μπάλα να καίει. Για τον υπογράφοντα του άρθρου, το σημαντικό είναι πως έχει τρομακτικό κίνητρο.
«Ό,τι έρθει καλό είναι αλλά πρέπει να κρατήσουμε μικρό καλάθι. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε. Αυτό που θέλουμε είναι δύο χρόνια μακριά. Το παγκόσμιο του 2027 είναι ο μεγάλος μας στόχος. Να είμαστε ψηλά στο ράνκινγκ έτσι ώστε να είμαστε μέσα στην διοργάνωση. Είμαστε σε καλό δρόμο, μαζέψαμε αρκετούς βαθμούς ήδη φέτος και το ίδιο πρέπει να κάνουμε και το επόμενο καλοκαίρι», είπε ο Πρωτοψάλτης για την εθνική που μέσα σε λίγους μήνες κέρδισε πέντε θέσεις στο ράνκινγκ και ανέβηκε στο νούμερο 26. Αυτή η ομάδα πρέπει να εδραιωθεί στην 20άδα και έχει τα φόντα να το πετύχει.
Η αθλητικότητα προστέθηκε και για τα δεδομένα της ομάδας υπάρχει και βάθος σε κάποιες θέσεις. Τα τακτικά κομμάτια έχουν δουλευτεί σημαντικά και με χαμηλούς τόνους έρχεται ένα πολύ σπουδαίο τεστ προσωπικότητας στο Final Four της Τσεχίας πριν τα προκριματικά του Eurovolley στα οποία θα σφραγίσουμε την παρουσία στην τελική φάση.
Οπότε, ακόμα και το παγκόσμιο είναι μακριά αλλά και πολύ κοντά. Και το φετινό, είναι το πρώτο καλοκαίρι (ανα)γέννησης για μια ωραία παρέα που παίζει ποιοτικό βόλεϊ και παίρνει αποτελέσματα. Το ταβάνι αυτής της ομάδας δεν θα κριθεί σε δύο εβδομάδες στην Τσεχία αλλά σε βάθος χρόνου.