Παρελθόν από την Τότεναμ αποτελεί ο Άγγελος Ποστέκογλου, με την ομάδα του Λονδίνου να ανακοινώνει σήμερα το «διαζύγιο».
Μπορεί ο Έλληνας τεχνικός να οδήγησε την Τότεναμ στην κατάκτηση του Europa League και να εξέφρασε την επιθυμία του να παραμείνει στον πάγκο της ομάδας, ωστόσο η διοίκηση των Άγγλων πήραν την απόφαση να τραβήξουν χωριστούς δρόμους.
Ο Ποστέκογλου αποχαιρέτησε τους Λονδρέζους και δεν έκρυψε την περηφάνια του για τη θητεία του στον πάγκο της ομάδας.
Αναλυτικά όσα αναφέρει στο μήνυμα του:
«Όταν αναλογίζομαι τη θητεία μου ως προπονητής της Τότεναμ, το κύριο συναίσθημά μου είναι η υπερηφάνεια.
Η ευκαιρία να ηγηθώ ενός από τους ιστορικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Αγγλίας και να επαναφέρω τη δόξα που του αξίζει θα με συνοδεύει για μια ζωή.
Το να μοιράζομαι αυτή την εμπειρία με όλους εκείνους που αγαπούν πραγματικά αυτόν τον σύλλογο και να βλέπω τον αντίκτυπο που είχε σε αυτούς είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Εκείνη η νύχτα στο Μπιλμπάο ήταν το αποκορύφωμα δύο ετών σκληρής δουλειάς, αφοσίωσης και ακλόνητης πίστης σε ένα όνειρο.
Υπήρχαν πολλές προκλήσεις που έπρεπε να ξεπεραστούν και αρκετός θόρυβος που συνοδεύει την προσπάθεια να επιτευχθεί αυτό που πολλοί έλεγαν ότι δεν ήταν δυνατό.
Θέσαμε επίσης τα θεμέλια που σημαίνουν ότι αυτός ο σύλλογος δεν θα πρέπει να περιμένει άλλα 7 χρόνια για την επόμενη επιτυχία του.
Έχω τεράστια πίστη σε αυτή την ομάδα παικτών και ξέρω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες δυνατότητες και ανάπτυξη μέσα τους.
Θέλω ειλικρινά να ευχαριστήσω αυτούς που αποτελούν την ψυχή του συλλόγου, τους οπαδούς. Ξέρω ότι υπήρξαν κάποιες δύσκολες στιγμές, αλλά πάντα ένιωθα ότι ήθελαν να πετύχω και αυτό μου έδινε όλο το κίνητρο που χρειαζόμουν για να συνεχίσω.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσω τους σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους των Σπιρουνιών που μου έδιναν ενθάρρυνση σε καθημερινή βάση.
Και τέλος, θέλω να ευχαριστήσω εκείνους που ήταν μαζί μου κάθε μέρα τα τελευταία δύο χρόνια. Μια φανταστική ομάδα νεαρών ανδρών που είναι τώρα θρύλοι αυτού του ποδοσφαιρικού συλλόγου και τους λαμπρούς προπονητές που δεν αμφέβαλαν ποτέ ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό.
Είμαστε για πάντα συνδεδεμένοι. Audere est Facere».