Όταν τον πρωτοείδα στο μαιευτήριο, ήταν σαν ένα μικρό ποντικάκι. Εκείνος νεογέννητο, εγώ παρέα με την πρώτη μου σοβαρή σχέση, για τέτοια ηλικιακή διαφορά συζητάμε. Η μητέρα του ήταν πάντοτε κάτι σαν μεγάλη αδερφή για μένα, αν και στην πραγματικότητα είναι η μικρότερη από τις πέντε κόρες που πρόλαβε να «πυροβολήσει» ο παππούς μου ο «Γιωργογκέργκης», προτού σκοτωθεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα στη Γερμανία στα 33 του…
Στο σόι της μάνας μου μπορείς να βρεις τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό: ομορφιά, υπερβολή, καλλιτεχνικό ταλέντο, επιπολαιότητα, αστείρευτη διάθεση για πλάκες και τρέλα με την καλύτερη δυνατή έννοια. Όλα αυτά – άλλο λίγο, άλλο πολύ – μπήκαν στο μίξερ και το αποτέλεσμά τους ήταν ο Παρασκευάς. Ο «Βαβάς», όπως τον «βάφτισε» ο πατέρας μου από τις πρώτες κιόλας μέρες του στη ζωή, ορμώμενος από το παρατσούκλι που είχε ο Δημήτρης Νικολαΐδης στον «Τζαναμπέτη», εκεί που έκανε τον παραστρατημένο αδερφό του Λάμπρου Κωνσταντάρα…
Όταν ήταν μικρούλης, με έπαιρνε κάθε τρεις και λίγο στο τηλέφωνο για να με ρωτήσει αν έχω βρει τίποτα καινούργια mods ή cheats (μετατροπές ή «απάτες» δηλαδή) για το Grand Theft Auto 4, το αγαπημένο του βιντεοπαιχνίδι. Μεγαλώνοντας, ο «Βαβάς» παράτησε το Playstation, ωστόσο συνέχιζε να «παίζει» το GTA στην κανονική του ζωή. Όχι τόσο στο παραβατικό σκέλος του παιχνιδιού, αλλά στο οδηγικό. Οι όποιες «εκτός νόμου» παρεκτροπές του άλλωστε, σχετίζονταν με την οδήγηση κάθε πιθανού και απίθανου οχήματος πολύ πριν φτάσει σε ηλικία απόκτησης διπλώματος…
Ο Παρασκευάς μεγάλωσε, ψήλωσε, έγινε ένας πραγματικός κούκλος, ένας παίδαρος – τρόπαιο ακόμα και για την πιο όμορφη κοπέλα που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος. Όπως όμως συμβαίνει και με τους υπερήρωες, με τη μεγάλη δύναμη έρχεται και η μεγάλη ευθύνη. Έχοντας – συνειδητά ή υποσυνείδητα – κατανοήσει την ισχύ της γοητείας του, ο Παρασκευούλης δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να κάνει κατάχρηση. Βρήκε τη Χρύσα του και σύντομα διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσει οποιαδήποτε επιβεβαίωση σε άλλα μάτια και άλλες αγκαλιές…
Όσοι τον γνώριζαν εξ αποστάσεως ή από το facebook, ίσως και να πίστευαν ότι επρόκειτο για κάποιον κάγκουρα αληταμπουράκο που ζούσε για τη μόστρα. Οι φίλοι του και οι δικοί του άνθρωποι πάλι, έβλεπαν την πραγματικότητα: ένα γιγαντόσωμο (ας όψεται το μπόι και το πάθος για το γυμναστήριο) παιδί, με την πιο καλή και απονήρευτη καρδούλα που μπορεί να έχει κάποιος. Κι ας μεγάλωνε σε μια από τις πιο ζόρικες περιοχές της Αττικής, εκεί όπου το Κακό σε περιμένει πάντα στη γωνία, έτοιμο να πάρει την ψυχή σου, το σώμα σου ή και τα δυο μαζί…
Την ψυχή του «Βαβά» μου πάλι, δεν θα μπορούσε να τη διεκδικήσει ποτέ κάτι λιγότερο από τον Παράδεισο, όπου κι αν βρίσκεται αυτός, όπως κι αν τον αποδίδουν διαχρονικά οι διάφορες θρησκείες από την απαρχή της ανθρωπότητας. Η αθωότητά του γινόταν ακόμα πιο μεγάλη και πιο εντυπωσιακή, όταν έκανες την αντιπαραβολή με την εξωτερική του εμφάνιση. Αυτή που ήθελε ο ίδιος να τον κάνει να φαίνεται «σκληρός» και «μάγκας», ίσως επειδή πίστευε πως έτσι υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης και ότι το «μυστικό» του δεν θα κινδύνευε να αποκαλυφθεί σε εκείνους που τυχόν είχαν διάθεση να τον βλάψουν…
Το μεσημέρι της Παρασκευής 13/10/2017, ο Παρασκευάς – ειρωνεία κι αυτή – έφυγε από το σπίτι του για να κάνει την πρώτη του βόλτα με μια KTM που μόλις είχε αγοράσει. Για ακόμα μια φορά, θεώρησε το κράνος περιττό αξεσουάρ. Μια λάθος εκτίμηση στα πρώτα μέτρα της διαδρομής και αυτό ήταν. Το Κακό βιαζόταν τόσο πολύ με την πάρτη του, που δεν περίμενε καν να φτάσει ο «Βαβάς» στη γωνία. Βγήκε μπροστά του στην ευθεία και λίγες στιγμές αργότερα πήρε ό,τι περισσότερο μπορούσε, έχοντας συμβιβαστεί με την ιδέα πως ήταν αδύνατον να διεκδικήσει την ψυχή του.
Τον άλλο μήνα, ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης, ο Παρασκευάς θα έκλεινε τα 20 και, ονομαστικά τουλάχιστον, θα έβγαινε από την εφηβεία. Στις 13 του Οκτώβρη όμως, πήρε οριστικά την απόφασή του: αντί να αφήσει πίσω την εποχή του teenager, προτίμησε να μείνει για πάντα εκεί. Νέος, όμορφος, δυνατός και ξεροκέφαλος…