Ο Ολυμπιακός όντως «πάγωσε» στον Αρκτικό Κύκλο κι αυτό δεν αποτελεί κάποιου είδους δημοσιογραφικού κλισέ. Οι Ερυθρόλευκοι πήγαν να παίξουν ακόμα και με αυτές τις νέες -γι’ αυτούς- κι άκρως δύσκολες συνθήκες το δικό τους ποδόσφαιρο αλλά το πλήρωσαν ακριβά στην κυριολεξία σχεδόν σε κάθε επικίνδυνη επίσκεψη της αποτελεσματικής Μπόντο Γκλιμτ στα καρέ τους.
Οι Νορβηγοί δημιούργησαν μόλις 1,9 μεγάλες ευκαιρίες, κι’ όμως κατάφεραν να σκοράρουν τρεις φορές ενώ ο Ολυμπιακός στις δικές του 1,5 φάσεις έμεινε στο «μηδέν». Τελικώς, το τελικό 3-0 δίνει μεγάλο προβάδισμα στην Μπόντο αλλά στο «Γ. Καραϊσκάκης» τους όρους του παιχνιδιού θα τους βάλει η ομάδα του Μεντιλίμπαρ και αυτό είναι το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα στο δύσκολο έργο να ξαφνιάσει αυτή τους Νορβηγούς, που από τη μεριά τους δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν σε κανονικό χορτάρι. Ή τουλάχιστον, όποτε έχουν παίξει, αντιμετώπισαν προβλήματα κυρίως όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ.
Για να μείνουμε περισσότερο στο ματς του Μπόντο, ο Ολυμπιακός πλήρωσε σε μεγάλο βαθμό την αμυντική του αφέλεια, περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος στην Ευρώπη. Οι Πειραιώτες, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο ή αν θέλετε μέχρι το 55′ και το τρίτο γκολ που δέχθηκαν, είχαν αργές επιστροφές και μεγάλες αποστάσεις στο αμυντικό τους τρίτο, με αποτέλεσμα οι γρήγοροι Νορβηγοί να κάνουν πάρτι στις κόντρα επιθέσεις. Σε ένα στυλ παιχνιδιού που η αλήθεια είναι πως δεν μας έχουν συνηθίσει στην έδρα τους, αλλά προσαρμόστηκαν στις ανάγκες του αγώνα και τον τρόπο ανάπτυξης του Ολυμπιακού. Και δικαιώθηκαν όντας άκρως αποτελεσματικοί και έξυπνοι επιθετικά.
Ο Ολυμπιακός δέχθηκε δύο ίδια γκολ στο τέλος του α’ μέρους και στο ξεκίνημα της επανάληψης, δεν μπόρεσε να περιορίσει τα πάντοτε πολύ επιθετικά άκρα των γηπεδούχων και όταν ξύπνησε για να πάρει την μπάλα στα δικά του πόδια και να κλείσει τους κουρασμένους (από το 65′ και μετά) Νορβηγούς στη δική τους εστία, είχε κακές αποφάσεις στην επίθεση και οι παίκτες του ήταν νευρικοί, με αποτέλεσμα το τουλάχιστον ένα γκολ που δικαιούταν να μην έρχεται ποτέ.
Στη ρεβάνς, όντως, θα είναι αλλιώς. Ο Ολυμπιακός έδειξε ακόμα και χθες ότι μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και φάσεις σε αυτή την ομάδα, αλλά δεδομένα θα χρειαστεί καλύτερα τελειώματα, πιο καθαρό μυαλό και αρκετή τύχη. Η Μπόντο δεν είναι Μακάμπι, γιατί ήδη άρχισαν οι περσινές μνήμες-συγκρίσεις να βγαίνουν στην ερυθρόλευκη επιφάνεια, και στο Καραϊσκάκη δεν θα παίξει «ταμπούρι» γιατί απλούστατα δεν είναι αυτή η αγωνιστική της ταυτότητα.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει το παιχνίδι του με υπομονή, να αμυνθεί καλύτερα, να παίξει πιο έξυπνα και να ελπίζει σε ένα ακόμη ευρωπαϊκό θαύμα, από αυτά που γιγάντωσαν το «είναι» αλλά και την ιστορία του πέρυσι με τον Μεντιλίμπαρ στον πάγκο. Δύσκολο, αλλά είναι σίγουρο ότι θα το παλέψει. Για την ιστορία, το πρεστίζ και τα 100 του χρόνια…