Ο δρόμος που άνοιξε στον Ολυμπιακό η πρόκριση στους ομίλους του CEV Champions League πριν από μερικούς μήνες, ήταν ο ιδανικότερος: οι Ερυθρόλευκοι χρειάστηκε να περάσουν κυρίως το δύσκολο εμπόδιο της Λας Πάλμας για να βρεθούν σε ένα «ανοιχτό» γκρουπ.
Κι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως η ομάδα του Αντρέα Γκαρντίνι έφαγε την κρυάδα πέρυσι και φέτος θα ήταν καλύτερα προετοιμασμένη να ανταποκριθεί σε έναν όμιλο με τρεις αντιπάλους που φαίνονταν – και τελικά ήταν – απόλυτα στα μέτρα της.
Αν συνυπολογιστούν τα προβλήματα τραυματισμών (Ατανασίεβιτς, Τζούριτς, Πέριν) και το εξαντλητικό Τετάρτη – Σάββατο με τα εκτός έδρας παιχνίδια πρωταθλήματος να είναι μαζεμένα στον πρώτο γύρο, ο Ολυμπιακός πέτυχε κάτι πολύ σπουδαίο συνολικά για τον οργανισμό και το ελληνικό βόλεϊ.
Η σφραγίδα αυτού δεν ήταν η πρόκριση στις 11 καλύτερες ομάδες αλλά ο τρόπος που κέρδισε στην Κωνσταντινούπολη τη Φενέρμπαχτσε, η οποία καιγόταν για νίκη. Αλλιώς είναι να πετύχεις μια ομάδα αδιάφορη κι αλλιώς σε μια τέτοια κατάσταση, με τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου στο ρόστερ της.
Το πρώτο σετ ήταν επίδειξη δύναμης. Η αντίδραση στο τέταρτο ήταν επίδειξη χαρακτήρα. Η κατάκτηση της νίκης ήταν επίδειξη μαχητικότητας.
Το μπλοκ άμυνα λειτούργησε εκπληκτικά απέναντι σε μια ομάδα που είχε δύο σταθερούς υποδοχείς – και μόλις έναν αδύναμο κρίκο τον Γκιουλμεζόγλου – και κορυφαίο σε αυτό το κομμάτι τον Ενγκαπέ. Ο Γάλλος σταρ κράτησε την πρώτη μπάλα σε ποσοστό που έφτασε το 62%, αλλά δεν δημιούργησε – με εξαίρεση σε μία περίπτωση – σερί από τα εννέα μέτρα ενώ στην επίθεση ήταν αρνητικός.
Το πόσο καλή δουλειά έκαναν ομαδικά οι παίκτες του Ολυμπιακού πάνω του φάνηκε στο ότι κέρδισε 15 πόντους με μόλις 13/31 επιθέσεις και 13% (!) αποτελεσματικότητα. Νούμερα που τα βλέπεις από ακραίους της σειράς και δεν τα περιμένεις από παίκτη τέτοιου βεληνεκούς… Κέρδισε 15 πόντους αλλά έδωσε 16 με τα λάθη του κι αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος.
Μπορεί να μην ισχύει το ίδιο απόλυτα και για τον Λούμπουριτς, ο οποίος στο Ρέντη ήταν καταπληκτικός. Στο Μπουρχάν Φελέκ ο Σέρβος έκλεισε τον αγώνα με 28 πόντους (35% αποτελεσματικότητα στην επίθεση), σημαντικά σερί όπως αυτό του 4ου σετ από τη γραμμή του σερβίς, αλλά ήταν και μοιραίος στο 25-25 (του ίδιου σετ) με την άστοχη επίθεση στην κόντρα μπάλα.
Αυτή τη φορά ο Αντρέα Γκαρντίνι δεν αδίκησε τη δουλειά του, πήγε σε στοχευμένες αλλαγές (παρότι δεν θέλει να αλλάζει με τίποτα τη βασική του εξάδα) όταν είδε ότι ο Κουμεντάκης είναι εκτός κλίματος και ο Δαλακούρας ήταν ο άσος στο μανίκι του: ο ακραίος ειδικών αποστολών του Ολυμπιακού εδώ και χρόνια, κέρδισε τον πόντο του αγώνα με το μονό μπλοκ στον Ενγκαπέ, σταθεροποίησε την υποδοχή, δεν έκανε λάθη σε σερβίς και επίθεση και τελείωσε κάποιες ψηλές μπάλες. Σπουδαία εμφάνιση.
Όπως σπουδαία ήταν και η εμφάνιση του Αλεξάνταρ Ατανασίεβιτς: ο Σέρβος διαγώνιος μετά την κακή εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό τρέχει ένα πολύ καλό σερί κι αν τον βοηθήσει ο Τράβιτσα, θα πάει ακόμα καλύτερα γιατί δείχνει πως νιώθει καλά: για παράδειγμα στο δεύτερο σετ ο αρχηγός του Ολυμπιακού του έδωσε μόλις δύο πάσες ενώ στο τέταρτο δέκα (όπου ήταν καταπληκτικός στις κρίσιμες και ψηλές μπάλες).
Τον Σέρβο τον βοηθάει το γρήγορο παιχνίδι, δεν είναι εύκολο όμως στην κορυφαία διοργάνωση. Τα ποσοστά του ήταν θεαματικά απέναντι στη Φενέρ με 68% επίθεση και 55% αποτελεσματικότητα, ο Ολυμπιακός είχε πραγματικό ηγέτη για τα δύσκολα και καλό καπετάνιο στον πάγκο για να διαχειριστεί την πίεση μέσα στον αγώνα.
Τέσσερις νίκες (3-1 τη Μόντσα, 0-3 και 3-1 την Γκίζεν, 2-3 τη Φενέρμπαχτσε), δύο ήττες (3-2 από τη Μόντσα, 2-3 από τη Φενέρμπαχτσε) και συγκομιδή 13 βαθμών. Και στα έξι ματς ο Ολυμπιακός κάτι πήρε: δυστυχώς όμως το σύστημα της CEV είναι τέτοιο που δεν του έδωσε την ευκαιρία να βρεθεί απευθείας στους «8» και να παίξει με την Περούτζια.
Τώρα έχει μπροστά του την πρωταθλήτρια Γαλλίας Σεν Ναζέρ που παίζει γρήγορα, έχει δυνατό κέντρο, εντυπωσιακό διαγώνιο και έναν πολύ καλό ακραίο. Ο Ολυμπιακός είναι πιο έμπειρος για αυτά τα παιχνίδια όπως έδειξε στους ομίλους και η πρώτη μάχη στα Ανατολικά Πυρηναία θα είναι πολύ κομβική. Γενικότερα, οι γαλλικές είναι ύπουλες ομάδες και η Σεν Ναζέρ φέτος μοιάζει να είναι ταυτόχρονα και του ύψους και του βάθους…
Το καλό είναι πως ο Ολυμπιακός δεν έχει τα ταξίδια του πρώτου γύρου και μετά τα δύο ματς με τον Μίλωνα θα μπορεί να επικεντρωθεί στους Γάλλους με διαχείριση στα εντός έδρας πρωταθλήματος. Η επιτυχία του στην Ευρώπη φέτος είναι δεδομένη ό,τι κι αν συμβεί από εδώ και πέρα κι αυτό δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς.
Υ.Γ: Το δελτίο Τύπου (sic) με την παρουσία του προέδρου της ΕΣΑΠ στην Μπολόνια για το Final Four του ιταλικού Κυπέλλου θα ήταν πιο πλήρες αν υπήρχαν φωτογραφίες από το δείπνο εργασίας με τους προέδρους που είχε συναντήσεις. Ελπίζουμε να ενημερώθηκε για το πώς λειτουργεί η ιταλική λίγκα, τον σεβασμό που δείχνει στο προϊόν της αλλά και την κατανόηση που δείχνει στις ομάδες που παίζουν στην Ευρώπη. Μια απλή ενημέρωση πολλές φορές μπορεί να είναι αρκετή!
ΥΓ.1: Η εικόνα που είδα από τον Άθλο Ορεστιάδας στο Ρέντη ήταν η θλιβερότερη της σεζόν. Κι άντε, οι αλλαγές είναι πολλές, άντε άπαντες έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα του υποβιβασμού. Το να βλέπεις αναπληρωματικούς να κάνουν χαβαλέ με άλλα μέλη της ομάδας που έψαχναν κάποιον στο τηλέφωνο την ώρα του αγώνα, δείχνει και το επίπεδο. Αλλά είπαμε, στην Ελλάδα δεν θέλουμε επαγγελματισμό. Βολευόμαστε και γουστάρουμε ερασιτεχνισμό.
ΥΓ.2: Θεωρώ πως η κάκιστη εικόνα του Μίλωνα στην Πυλαία ήταν αποτέλεσμα… παράδοσης απέναντι στον ΠΑΟΚ εκτός έδρας και θα έχουμε δύο πολύ ενδιαφέροντα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό.