Ακούγεται εξωπραγματικό αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό: ο Ολυμπιακός έχει να νικήσει τον Παναθηναϊκό μπροστά στο κοινό του από τον Νοέμβριο του 2016 και το 3-0 με τον Μπέντο στον πάγκο. Στα 13 ματς που ακολούθησαν στο Καραϊσκάκη για το πρωτάθλημα, οι Ερυθρόλευκοι πήραν πέντε νίκες αλλά κατά διαβολική σύμπτωση ήταν όλες μπροστά σε άδειες εξέδρες. Οι τρεις εξ αυτών ήταν μέσα στο 2020 ενώ η τελευταία ήταν η για πολλούς ιστορική επικράτηση το 2023 με το γκολ του Ρέαμπτσιουκ, η οποία στέρησε στους Πράσινους το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά το 2010.
Τα χρόνια πέρασαν, από τον τελευταίο τίτλο του Παναθηναϊκού κοντεύει 15ετία και σήμερα, 27 Ιανουαρίου 2025 θα μιλούσαμε με βεβαιότητα για μια ακόμη χαμένη χρονιά σε ό,τι έχει να κάνει με τα πράσινα όνειρα. Αυτό θα συνέβαινε αν δεν είχε μεσολαβήσει το κυριακάτικο μπλόκο των σλοβενικών τανκς Βίντσιτς και Μπόροσακ που ήρθαν στην Ελλάδα με ξεκάθαρη αποστολή να αποτρέψουν πάση θυσία τη νίκη του Ολυμπιακού στο ντέρμπι.
Οι προθέσεις του Βίντσιτς έγιναν σαφείς από νωρίς. Η ευαισθησία στα φάουλ υπέρ του ΠΑΟ αλλά και η απροθυμία του να τιμωρήσει με κάρτες τα δυνατά μαρκαρίσματα των φιλοξενούμενων έβγαζαν μάτι. Ο Αράο είδε κάρτα στο 85′ και όχι στο πρώτο ημίχρονο για ένα σκόπιμο φάουλ στον Μαρτίνς, ο Ίνγκασον αποβλήθηκε στο 94′ ενώ είχε δώσει τουλάχιστον δυο καλές αφορμές πολύ νωρίτερα και ο Βαγιαννίδης αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο αφού είχε ήδη καταφέρει να φτάσει ως εκεί με την ανοχή του Σλοβένου διαιτητή.
Όλα αυτά βεβαίως μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην εφεύρεση της κόκκινης κάρτας στον Κοστίνια. Ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λεγόμενων «αντικειμενικών ΜΜΕ» σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στο έγκλημα των Σλοβένων δεν θα πρέπει να ξενίζει κανέναν. Ο ρόλος τους άλλωστε είναι γνωστός και… σεσημασμένος εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που ανακάλυπταν «παράγκες» και «εύνοιες» στον Ολυμπιακό παρότι τα πρωταθλήματα τελείωναν από τον χειμώνα με χαοτικές διαφορές.
Ας πάρουμε τη φάση από την αρχή. Ο Τζούρισιτς περνάει πίσω από τον Ρέτσο που αποφεύγει την επαφή. Η αρχική σκέψη του Σέρβου φαίνεται πως είναι η πτώση και το υποθέτει εύλογα κάποιος από το στιγμιαίο τράβηγμα που κάνει στο σώμα του αλλά και το κεφάλι που ενστικτωδώς κινείται προς τα πίσω. Από τη στιγμή όμως που η επαφή δεν του βγήκε, η αμέσως επόμενη κίνησή του είναι να επιδιώξει τη σύγκρουση με τον Κοστίνια που έρχεται από πίσω.
Βαρούχες (θα μας πει κάποιος αν αυτός ο τύπος αμείβεται για τις υπηρεσίες του ή εμφανίζεται αμισθί στην κρατική συχνότητα;) και λοιποί συγγενείς προσπάθησαν να αιτιολογήσουν τη βουτιά του Τζούρισιτς μιλώντας για «επαφή» στο πόδι. Πράγματι, υπάρχει μια επαφή μόνο που για αυτήν δεν είναι υπαίτιος ο Κοστίνια.
Στο παρακάτω στιγμιότυπο βλέπετε τη στιγμή της περιβόητης επαφής. Ο Τζούρισιτς είναι αποφασισμένος να βρεθεί στο χόρτο και να εκβιάσει την κόκκινη όμως πραγματική αφορμή δεν υπήρχε. Τελικά η «επαφή» για την οποία συζητάμε έρχεται όταν το δεξί πόδι του βρίσκει στον βηματισμό του Κοστίνια. Προσέξτε, το πόδι του Τζούρισιτς βρίσκει αυτό του Πορτογάλου και όχι το αντίθετο. Διότι πώς μπορείς να ανατρέψεις κάποιον όταν το δικό σου πόδι είναι στο έδαφος, όπως συνέβη στην περίπτωση του Κοστίνια;
Ένας παίκτης τρέχει κάθετα και ένας άλλος μπαίνει ξαφνικά μπροστά του, αλλάζοντας πορεία και τραβώντας το σώμα του προς τα πίσω έστω και στιγμιαία. Ακόμα και πραγματική σύγκρουση να μεσολαβούσε, ο υπαίτιος γι’ αυτήν δεν είναι σε καμία περίπτωση ο αμυντικός αφού δεν κάνει κάτι αντικανονικό. Μετά από όλα αυτά, δεν χρειάζεται καν να μπούμε στη διαδικασία να εξηγήσουμε γιατί δεν μπορεί να δοθεί κόκκινη ακόμα και να είχε μεσολαβήσει ανατροπή.
Πώς να στοιχειοθετηθεί καθαρή ευκαιρία για γκολ όταν η μπάλα κινείται προς τον Τζολάκη που κάνει έξοδο και που έχει σαφώς περισσότερες πιθανότητες να φτάσει πρώτος σε αυτήν; Εκδοχή που δεν θα προέκυπτε ωστόσο αφού ο παίκτης του Παναθηναϊκού ήταν αποφασισμένος εξαρχής να βρεθεί στο χόρτο πάση θυσία, ακόμα κι αν χρειαζόταν να πέσει εκείνος πάνω σε αντίπαλο.
Σε κανονική ροή ίσως και να ξεγελαστεί κάποιος. Όταν όμως υπάρχει VAR, τέτοιο πράγμα δεν μπορεί να συμβεί. Το φάουλ με κίτρινη ήταν εξαρχής μια αυστηρή απόφαση αφού δεν υπάρχει επί της ουσίας παράβαση. Το ότι ο VAR όμως κάλεσε τον Βίντσιτς και εκείνος αντί να δώσει ελεύθερο και να πάρει πίσω την κίτρινη, κατέληξε ότι υπήρχε παράβαση και ήταν και για αποβολή, επιβεβαιώνει κάθε υποψία για τον ρόλο που κλήθηκαν να παίξουν οι Σλοβένοι.
Οποιοσδήποτε αντίλογος ή έστω ελαφρυντικό σχετικά με τις δεδομένες προθέσεις των Σλοβένων πάει περίπατο όταν μπει στην κουβέντα η φάση του Ελ Κααμπί. Λίγα λεπτά πριν την εφεύρεση της αποβολής του Κοστίνια, ο Μαροκινός αρχισκόρερ μπήκε απειλητικά στην περιοχή του Παναθηναϊκού και βρέθηκε στο χορτάρι μετά από μαρκάρισμα του Πάλμερ-Μπράουν. Ο αμυντικός των Πρασίνων προσπάθησε να σταματήσει τον Ελ Κααμπί αρχικά με το δεξί χέρι, όμως ήταν η επαφή χαμηλά στα πόδια αυτή που έκανε τον Αγιούμπ να χάσει τον βηματισμό του και να πέσει στο έδαφος.
Οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν τους Κινέζους στη συγκεκριμένη φάση, ανακάλυψαν παράβαση αλλά και αποβολή λίγα λεπτά αργότερα, προφανώς σε βάρος της «σωστής» ομάδας. Έτσι κι αλλιώς στην εποχή του VAR μονάχα με πρόθεση μπορείς να αδικήσεις κάποιον. Όταν μάλιστα όλες οι αποφάσεις είναι εναντίον της ίδιας ομάδας, ακόμα και σε παρόμοιες φάσεις, τότε είναι σαφές πως το μοναδικό κριτήριο ήταν το χρώμα της φανέλας.