Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα με το δυσκολότερο αγωνιστικό πρόγραμμα στις δυο προηγούμενες εβδομάδες. Οι Ερυθρόλευκοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν κατά σειρά Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό μέσα σε ακριβώς δέκα μέρες. Δηλαδή, τον ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης, την περυσινή φιναλίστ (και πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2023) και την πιο φορμαρισμένη ομάδα μέχρι την 7η αγωνιστική και μοναδική στη Euroleague που προερχόταν από σερί 5 νικών.
Πέρα όμως από το όνομα των αντιπάλων, το χειρότερο για την ομάδα του Μπαρτζώκα ήταν πως κλήθηκε να μπει σε αυτή τη διαδικασία μόλις 48 ώρες μετά την ήττα από τους Πράσινους στο ΣΕΦ, η οποία έφερε πολύ μεγάλη – σοσιαλμιντιακή και όχι μόνο – μουρμούρα. Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε τρία δεκάλεπτα και κάτι κόντρα στη Ρεάλ μέχρι να θυμηθεί από τι είναι φτιαγμένος και αφού νίκησε με διψήφια διαφορά κιόλας, δυο μέρες αργότερα πήρε σβάρνα την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα που ερχόταν με φόρα πέντε σερί νικών, μετά την ήττα της πρεμιέρας στο Κάουνας.
Το… διαβολοδεκαήμερο ολοκληρώθηκε με μια τεράστια νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ, την 5η συνεχόμενη από το 2020 κι έπειτα και κάπου εκεί φαίνεται πως ξεκίνησαν τα ζόρια για τον λεγόμενο «αντικειμενικό Τύπο». Αυτόν που δήθεν απευθύνεται στους οπαδούς όλων των ομάδων αλλά που δυσκολεύεται πάντα να κρύψει τα αντιολυμπιακά του αισθήματα.
Τη βραδιά που ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στο ντέρμπι του ΣΕΦ και για κάνα δυο 24ωρα στη συνέχεια, είχαμε από τη μια θριαμβολογία για τον διαπλανητικό Παναθηναϊκό που «ποιος θα τον σταματήσει» και από την άλλη επικήδειους και σκληρή κριτική για τους «ανήμπορους Ερυθρόλευκους» που «έτσι δεν πάνε πουθενά» και άλλα τέτοια. Λες και ο Ολυμπιακός δεν είχε νικήσει στη Ρόδο τους Πράσινους, ώστε να υπάρχει και ένα μέτρο σύγκρισης.
Σε αντίθεση με τον φοβερό και τρομερό θρίαμβο του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, στο ΟΑΚΑ ο μεγάλος νικητής ήταν… το μπάσκετ. Το ότι ο Ολυμπιακός πέρασε για 5η σερί φορά από εκεί με ξένους διαιτητές και 7η συνολικά στη Euroleague ανεξαρτήτως έδρας (μόνο επαγγελματίες «αφελείς» αποδίδουν σε συμπτώσεις τα παραπάνω) ήταν μια λεπτομέρεια που δεν μπορούσε να χαλάσει το αντικειμενικό παραμύθι. Οι πιο μπαρουτοκαπνισμένοι αναγνώστες βεβαίως γνωρίζουν καλά ότι στην περίπτωση που νικούσε η ομάδα του Αταμάν, οι ύμνοι θα ακούγονταν μέχρι την Άγκυρα και η κριτική στους Ερυθρόλευκους θα ήταν σκληρή.
Προερχόμενος από τρεις τεράστιες νίκες, ο Ολυμπιακός μπήκε επιπόλαια στο ματς με τη Βιλερμπάν και έφτυσε αίμα μέχρι να ανατρέψει την κατάσταση. Απέναντί του βρέθηκε μια ομάδα χωρίς το παραμικρό άγχος, η οποία σούταρε με ποσοστά Γουόριορς της περασμένης δεκαετίας (κάποια στιγμή οι Γάλλοι άγγιξαν το εξωπραγματικό 60% στο τρίποντο).
Διαβάζοντας ορισμένες βαθυστόχαστες «αναλύσεις» κάποιος μπορεί να οδηγηθεί αβίαστα στο συμπέρασμα πως ο Ολυμπιακός έχασε το παιχνίδι ή τέλος πάντων ότι θα έπρεπε να νιώθει ηττημένος με τέτοια εμφάνιση. Κανένα όφελος, κανένα κέρδος (στην καλύτερη περίπτωση μια ειδική μνεία στον Φουρνιέ) και ουσιαστικά το καλύτερο που έχουν να κάνουν παίκτες και προπονητές είναι να ζητήσουν συγγνώμη.
Λίγα χιλιόμετρα βόρεια του ΣΕΦ ο Παναθηναϊκός νίκησε με πανομοιότυπο τρόπο τη Μακάμπι, στη θριαμβευτική… επιστροφή του Ντιφαλά στο ΟΑΚΑ. Του ανθρώπου που μαζί με τον Μπελόσεβιτς πήραν αγκαζέ τους Πράσινους πέρυσι και από το Game 4 των πλέι οφ τους συνόδευσαν μέχρι και την απονομή στο Βερολίνο.
Η παραπάνω παράγραφος δεν περιέχει κάποια μομφή προς την απόδοση του Γαλλοαλγερινού διαιτητή και των συναδέλφων του. Έτσι κι αλλιώς γι’ αυτά μίλησε ο Όντεντ Κάτας μετά το ματς, λέγοντας ότι «δυο-τρεις διαφορετικές διαιτητικές αποφάσεις ίσως άλλαζαν το παιχνίδι, αλλά είμαι περήφανος για τον τρόπο που παίξαμε».
Η μομφή απευθύνεται σε όσους είδαν «πολλά κέρδη», «ψυχωμένη ανατροπή», «παίκτες που βγαίνουν μπροστά» και «ταλέντο που ξεχειλίζει», την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να ντρέπεται επειδή δεν νίκησε με καμιά 30αρια πόντους διαφορά. Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι πως Μακάμπι και Βιλερμπάν τις χωρίζει μόλις μια νίκη, άρα δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι ο ένας νίκησε μεγαθήριο και ο άλλος ένα αμπάσκετο χωριό.
Η εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση ακόμα και σε πανομοιότυπες περιπτώσεις δεν είναι τωρινό φαινόμενο, όταν στην κουβέντα μπαίνουν οι δυο αιώνιοι. Η… αδυναμία των «αντικειμενικών ΜΜΕ» στον Ολυμπιακό είναι διαχρονική και όταν μιλάμε για το μπασκετικό τμήμα, οι διαφορές είναι ακόμη πιο έντονες. Δεν είναι όμως μόνο τα σάιτ που κινούνται σε αυτούς τους ρυθμούς, αλλά και η Nova και η κρατική ΕΡΤ, είτε πρόκειται για το τηλεοπτικό σκέλος της είτε για το ραδιοφωνικό.
Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός άλλωστε από το άγριο χέρι που έβαλε στο συνδρομητικό κανάλι ο Γιώργος Μποζίκας με αφορμή ένα καθ’ ομολογίαν unfair σχόλιο του παρουσιαστή της εκπομπής Playmakers. Unfair όχι μόνο στο περιεχόμενο και το ύφος, αλλά και επειδή έγινε με το που έφυγε από την τηλεοπτικό αέρα ο βοηθός του Μπαρτζώκα.
Οι οπαδοί (του Ολυμπιακού) επισημαίνουν σε καθημερινή βάση αυτή τη διαφορά αντιμετώπισης, τα social media βράζουν σχεδόν σε κάθε αγωνιστική βραδιά, όμως η πολιτική των συγκεκριμένων ΜΜΕ αλλά και των ανθρώπων που τα απαρτίζουν δεν αλλάζει ποτέ. Να είναι τόσο ισχυρό το συναίσθημα που οδηγεί σε αυτή την «αναντιστοιχία» μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού; Επιτρέψτε μας να διατηρούμε τις αμφιβολίες μας…