Στην κάμερα της Cosmote TV και την εκπομπή Pick n’ Roll μίλησε ο Σάσα Βεζένκοφ.
Ο άσος του Ολυμπιακού στάθηκε στην περασμένη σεζόν και την εμπειρία του στο NBA με τους Σακραμέντο Κινγκς, τονίζοντας πως αυτό που του έλειψε ήταν η χαρά που του προσφέρει το μπάσκετ.
Όπως είπε, θα μπορούσε να μείνει αλλά είναι σημαντικό για τον ίδιο να απολαμβάνει αυτό που κάνει. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εντυπωσιακή υποδοχή του κόσμου του Ολυμπιακού, ο οποίος όπως δήλωσε, δεν σταμάτησε να του στέλνει μηνύματα όπως και οπαδοί άλλων ομάδων, το διάστημα που αγωνιζόταν στο NBA.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το τι του έλειψε περισσότερο πέρυσι: «Η χαρά για το μπάσκετ, η χαρά για το παιχνίδι. Αυτό που μάθαμε. Να χαίρεσαι για αυτό που κάνεις. Πολλές φορές το έχουμε πει ότι είμαστε ευλογημένοι και τα προβλήματα στη ζωή μας είναι άλλα. Αλλά όταν μπαίνουμε στον μικρόκοσμο μας και σε αυτό το τούνελ, θεωρούμε ότι έχουμε το πιο μεγάλο πρόβλημα στον κόσμο. Δεν είναι έτσι. Το κάνουμε επειδή το αγαπάμε».
Για τα σχόλια του Ποκουσέφσκι ότι στις ΗΠΑ απεχθανόταν τα πάντα εκτός από το μπάσκετ: «Θεωρώ ότι όταν πας πιο μικρός είναι πιο εύκολο να προσαρμοστείς γιατί δεν έχεις πάρα πολλές παραστάσεις. Δεν έχεις ζήσει στην Ευρώπη το πώς είναι τα πράγματα, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα.
Αν πας πιο μεγάλος, είναι πιο δύσκολο να προσαρμοστείς σε όλο αυτό το καινούργιο. Και δεν είναι μόνο το μπάσκετ, αλλά -αν πρέπει να μιλήσουμε για μπάσκετ – είναι το ταλέντο που έχουν και είναι ασύλληπτο, δεν το συζητάω».
Για το αν πέρασε χειρότερα στο NBA από το διάστημα που βρισκόταν στην Μπαρτσελόνα: «Είναι διαφορετικό. Πριν από την Μπαρτσελόνα… είχα παίξει μεν στον Άρη, αλλά σε επίπεδο Basket League. Όταν πήγα στην Μπαρτσελόνα, λέω αμέσως “όπα, πού είμαστε εδώ τώρα; Τι παιχταράδες είναι αυτοί!”. Και μου πήρε χρόνο. Και ενώ είχα παίξει κάποια παιχνίδια, μισή χρονιά κλπ, δεν ήταν το μπαμ τόσο μεγάλο.
Τώρα όταν φεύγεις, όπως έφυγα, δηλαδή με όλα αυτά που προσπάθησα και καταφέραμε με την ομάδα και σε ατομικό επίπεδο και πας κάπου (σ.σ στους Κινγκς) που -δεν υπάρχει εγγύηση στον αθλητισμό- αλλά σου έχουν πει ένα, γίνεται… δέκα. Δηλαδή, συνειδητοποιείς ότι είσαι 29 χρόνων και δεν σου μένουν πολλά χρόνια.
Ναι, αν θα μπορούσα να προσπαθήσω και δεύτερο χρόνο; 100%. Δηλαδή, είχα την ευκαιρία. Δεν είναι ότι κάποιος με έδιωξε ή κάποιος μου είπε δεν θα είσαι εδώ. Αλλά όταν έχεις 6-7 χρόνια, το να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Ναι, στη ζωή δεν είναι όλα εύκολα. Αυτό μου έχουν μάθει οι γονείς μου και η παιδεία που έχω πάρει. Δεν πρέπει να είσαι πάντα στο comfort zone. Αλλά θεωρώ ότι το safe place, ότι θα σε αγκαλιάσει η ομάδα, το πώς λειτουργεί ο οργανισμός, τα παιδιά που τα ξέρω… Νομίζω ότι είμαι ξανά χαρούμενος.
Αν δω λίγο πιο καθαρά τα πράγματα, θεωρώ ότι πάλεψα αλλά δεν ξέρω αν εγκεφαλικά δόθηκα 100% σε αυτό που έκανα, όχι ως προς το μπάσκετ, αλλά ως προς το πνευματικό κομμάτι. Ότι στις δυσκολίες που ήξερα ότι θα έρθουν, δεν ήξερα πώς θα έρθουν. Μετά ήρθε και ο τραυματισμός που με κράτησε έξω δύο μήνες και ήταν πολύ δύσκολο. Όταν μπαίνεις σε κάτι, περιμένεις κάτι και έρχεται κάτι άλλο, μετά είναι δύσκολο…
Το έχεις περάσει μία φορά στον Άρη, μία φορά στην Μπαρτσελόνα, μία φορά στον Ολυμπιακό, ξανά… Δεν λέω, πρέπει πάντα να παλεύεις. Πρέπει να δίνεις το 100% κάθε φορά, αλλά το να μην παίζω και να προσπαθώ να αποδείξω ξανά ότι μπορώ… δεν λέω ότι δεν το έκανα, αλλά δεν ξέρω οι αντοχές μου πού ήταν. Ποτέ δεν μετάνιωσα που πήγα».
Για την παρουσίασή του και την αποθέωση που γνώρισε: «Να πω την αλήθεια, το συνειδητοποίησα μετά. Εκείνη την στιγμή… 25 Ιουλίου, το μεσημέρι… ο κόσμος πάει διακοπές… Και μόνο που ήρθαν για να με δουν σημαίνει πολλά, γιατί δόξα τω Θεώ, στα social media – όσο κακό και να κάνουν, που κάνουν πολύ κακό – κάνουν και καλά. τα μηνύματα του κόσμου, η αγάπη. Όσο ήμουν στο Σακραμέντο δεχόμουν μηνύματα από τους φίλους όλων των ομάδων που με έκαναν να νιώθω όμορφα».