Ο Παναθηναϊκός έπεσε θύμα της μεγαλύτερης έκπληξης στη Euroleague για φέτος, αφού έγινε η πρώτη ομάδα που ηττάται από τη νεοφώτιστη Παρί. Όπως και να το κάνεις, δεν είναι συνηθισμένο μια πρωτάρα στη διοργάνωση να κερδίζει τους πρωταθλητές Ευρώπης και μάλιστα αυτή να είναι η παρθενική νίκη της. Οι Παριζιάνοι ήταν φανερά ανώτεροι σε όλο το ματς, κάτι που αποδεικνύεται και από το ότι είχαν διαρκώς το προβάδισμα από το 5ο λεπτό μέχρι και τη λήξη.
Παρότι καθαρή και απολύτως δίκαιη η νίκη της γαλλικής ομάδας (με διαφορά που κολακεύει τον κάκιστο Παναθηναϊκό), οι Πράσινοι επιχείρησαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις «διαιτητικής αδικίας» καταθέτοντας ένσταση για μια ομολογουμένως ασυνήθιστη φάση που όμως προβλέπεται ρητώς από τους κανονισμούς. Κάτι που διαβάσατε στον ΑΘΛΟ από το βράδυ της Τρίτης, με το άρθρο 32.1.3 του Κανονισμού Έξι να αιτιολογεί πλήρως την απόφαση των διαιτητών.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη φάση που εκτυλίχθηκε με κάτι λιγότερο από 4 λεπτά στο ρολόι για τη λήξη και τη διαφορά στους 7 πόντους, στο podcast Urbonus του πολύ γνωστού Λιθουανού δημοσιογράφου Ντονάτας Ουρμπόνας διατυπώθηκαν κάποια όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια από τον ίδιο και τους δυο συνομιλητές τους. Όπως το «γιατί κάθε φορά που χάνεις πρέπει να έχει συμβεί κάτι» αλλά και ότι «δεν χρειάζεται να είσαι bad loser»…
Επισημαίνοντας τα παραπάνω δεδομένα και ότι δεν επρόκειτο για φάση που θα μπορούσε να αλλοιώσει το αποτέλεσμα, ακούστηκε η ατάκα «αυτή η ομάδα ή αυτός ο προπονητής δεν ξέρει να χάνει», ένα πολύ χοντρό καρφί για τον Παναθηναϊκό και τον Εργκίν Αταμάν. Μεταξύ άλλων οι Λιθουανοί εξέφρασαν την απορία για το πώς γίνεται κάποιος που κατέκτησε την Ευρωλίγκα να διαμαρτύρεται τόσο πολύ για τη διαιτησία υπενθυμίζοντας όσα συνέβησαν πέρυσι στα πλέι οφ με τη Μακάμπι.
Ουδείς εκ των ομιλητών μπορούσε να πιστέψει ότι ένα φάουλ που δεν δόθηκε στον Μήτογλου ήταν ικανό να προκαλέσει όλη αυτή την ένταση, αφού δεν θα μπορούσε με τίποτε να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Για το «ξέσπασμα» του Αταμάν πάλι, ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως η επεξήγηση του λεγόμενου Ataman rule, δηλαδή της σκόπιμης τακτικής να μπαίνει ο Τούρκος προπονητής μέσα στο γήπεδο δήθεν διαμαρτυρόμενος προκειμένου να διακόψει τον αντίπαλο αιφνιδιασμό με την τεχνική ποινή που θα δεχτεί!
Με την προοπτική να δώσει στον αντίπαλο μια βολή αντί για ένα σίγουρο καλάθι (ή καλάθι και φάουλ ή ακόμα και αντιαθλητικό), δίνοντας στην ομάδα του μια δεύτερη ευκαιρία για να παίξει άμυνα και να τη γλιτώσει με έναν ή και κανέναν πόντο παθητικό, αν η βολή χαθεί και στη συνέχεια χαθεί και η επίθεση. Μπορεί αυτές οι «ομορφιές» να μην επισημαίνονται ποτέ από τους εγχώριους μπασκετικούς αναλυτές, ωστόσο στην Ευρώπη φαίνεται πως το έχουν τούμπανο. Εκεί μάλλον δεν στέκονται σε event στο Καλλιμάρμαρο και στην αποθέωση για το glass floor (που γλιστράει κιόλας, όπως δήλωσε τις προάλλες ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ)…